رشد جامعه اسلامی مستلزم عمل به انفاق است
گروه فعاليت‌های قرآنی: عمل به انفاق در تمامی ابعاد اخلاقی، اقتصادی و فرهنگی موجب رشد و پويايی جامعه اسلامی می‌شود، زيرا افراد با عمل به انفاق می‌توانند نفس خود را تزكيه كنند كه اين امر در نهايت سلامت روحی انسان‌ها و محيط زندگی آن‌ها را به‌دنبال دارد.
«محسن رجبی»، محقق علوم قرآن و حديث بنياد پژوهش‌های آستان قدس رضوی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه خراسان رضوی، با بيان اين مطلب اظهار كرد: يكی از خصوصيات ذاتی انسان‌ها مال‌اندوزی و ثروت‌اندوزی است، انسان دوست دارد، هر امتيازی را در انحصار خود درآورد، از اين رو خداوند در قرآن در كنار اين خصلت ذاتی، عمل به انفاق را به مردم سفارش می‌كند تا آن‌ها با انفاق مال خود به تزكيه نفس برسند.
وی با بيان اينكه عفو و بخشش عذر ديگران نيز نوعی انفاق محسوب می‌شود، گفت: خداوند در قرآن، انسان‌ها را به انفاق در امور مادی و معنوی سفارش می‌كند، آنجا كه می‌فرمايد: «وَ ممّا رَزَقناهُم یُنفَقوُن»، يعنی از آنچه روزی شما قرار داديم، انفاق كنيد كه هم رزق مادی و هم رزق معنوی را شامل می‌شود.
رجبی انفاق را عام‌تر از صدقه و زكات دانست و افزود: انفاق كردن حد و حدودی دارد و هر كس بايد مطابق با توان و دارايی خود اهل انفاق باشد، همان‌گونه كه قرآن در آيه 29 سوره اسراء به انسان‌ها توصيه می‌كند كه هرگز دست را برگردنت زنجير مكن و ترك انفاق مكن و بيش از حد نيز دست خود را مگشای كه مورد سرزنش قرار گيری و از كار فرو مانی.
رحيمی شرط رسيدن به رستگاری، كمال، بهشت و تقرب به خداوند را در عمل به انفاق بيان كرد و گفت: در بعد اجتماعی، عمل به انفاق در تمامی ابعاد آن منجر به حل مشكلات می‌شود، زيرا عمل به انفاق، خير و بركت را در زندگی انسان‌ها به همراه خواهد داشت و كسی كه خود را از بخل رهايی بخشد، به رستگاری می‌رسد.
وی با بيان اينكه هدف دين، تربيت انسان سالم در جامعه سالم است، اظهار كرد: خداوند در قرآن، در كنار اقامه نماز، انسان را به انفاق سفارش می‌كند، در واقع همان‌گونه كه انسان موظف به اقامه نماز در پنج نوبت است، بايد هر جا كه احساس نياز كرد، برای حل مشكلات مادی و معنوی مردم به اين سفارش خداوند، عمل كند.
محقق علوم قرآن و حديث بنياد پژوهش‌های آستان قدس رضوی گفت: ريشه عمل به انفاق به تربيت صحيح افراد در دوران كودكی باز می‌گردد، زيرا وقتی فرد از دوران كودكی نسبت به مسايل و نيازهای اطراف خود دلسوز تربيت شود، در بزرگسالی نيز نسبت به مسايل اطراف خود بی‌تفاوت نخواهد بود.
رجبی اظهار كرد: چنانچه فرد از دوران كودكی به‌‌گونه‌ای تربيت شود كه بخيل نباشد و در مواجهه با نيازمندان اهل بخشش و سخاوت باشد، اين امر موجب می‌شود تا در بزرگسالی به انفاق در تمامی ابعاد آن عمل كند.
وی با بيان اينكه هرچه افراد با قرآن مأنوس‌تر باشند از عمل به دستورات آن غافل نمی‌مانند، گفت: اولين و ضروری‌ترين كار در ترغيب افراد به انفاق اين است كه آيات مرتبط با انفاق و آثار عمل به آن، در قالب جزوه، كتاب، سخنرانی و ... در جامعه برای مردم تبيين شود.
وی با بيان اينكه بايد عمل به انفاق در سيره معصومان(ع) برای مردم تبيين شود، گفت: مردم، ائمه معصومان(ع) را به‌عنوان الگو برای خود قرار می‌دهند و بيان سيره ائمه درباره انفاق، موجب تشويق و ترغيب مردم در عمل به انفاق می‌شود.
محقق علوم قرآن و حديث بنياد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی با بيان اينكه جلوگيری از بروز نفاق در جامعه اسلامی نيازمند عمل به قرآن است، افزود: با مراجعه به سوره منافقين مشاهده می‌شود كه اين سوره به موضوع انفاق و نفاق اشاره می‌كند كه اين ارتباط نمايان‌گر اين است، مسلمانی كه اهل انفاق نباشد، در معرض نفاق قرار خواهد گرفت.
وی ادامه داد: مسلمانی كه انفاق نمی‌كند و مال و اموال خود را نسبت به آنچه كه خدا خواسته است ترجيح می‌دهد، نسبت به مسايل و مشكلات جامعه از جمله يتيمان بی‌توجه می‌شود كه اين بی‌توجهی وی را در معرض نفاق قرار می‌دهد.
رجبی به دو رو بودن منافقان اشاره كرد و با بيان اينكه انسان منافق از يك طرف ادعای مؤمن بودن و مسلمانی می‌كند و از طرف ديگر از روح نماز و احكام دين غافل می‌شود، گفت: هدف و فلسفه احكام دين حل مشكلات خانواده و جامعه است، در صورتی‌كه انسان‌های منافق دغدغه حل اين‌گونه مشكلات را ندارند و همواره به فكر خود و حفظ دارايی‌های خود هستند.
رجبی با بيان اينكه در قرآن هرجا كه انفاق مطرح شده بحث قرض به خداوند نيز بيان شده است، اظهار كرد: افراد به دليل ترس از كم‌شدن دارايی خود به انفاق عمل نمی‌كنند، در صورتی‌كه در آيه 39 سوره سبأ قرآن بيان می‌كند، هر چه را كه شما انفاق كنيد خداوند برای آن جايگزينی قرار می‌دهد، پس نبايد از انفاق كردن ترسيد، زيرا انفاق نوعی قرض به خدا است كه در برابر اين قرض چندين برابر نصيب انسان می‌شود.
وی با بيان اينكه عفو و بخشش عذر ديگران نيز نوعی انفاق محسوب می‌شود، گفت: خداوند در قرآن، انسان‌ها را به انفاق در امور مادی و معنوی سفارش می‌كند، آنجا كه می‌فرمايد: «وَ ممّا رَزَقناهُم یُنفَقوُن»، يعنی از آنچه روزی شما قرار داديم، انفاق كنيد كه هم رزق مادی و هم رزق معنوی را شامل می‌شود.
رجبی انفاق را عام‌تر از صدقه و زكات دانست و افزود: انفاق كردن حد و حدودی دارد و هر كس بايد مطابق با توان و دارايی خود اهل انفاق باشد، همان‌گونه كه قرآن در آيه 29 سوره اسراء به انسان‌ها توصيه می‌كند كه هرگز دست را برگردنت زنجير مكن و ترك انفاق مكن و بيش از حد نيز دست خود را مگشای كه مورد سرزنش قرار گيری و از كار فرو مانی.
رحيمی شرط رسيدن به رستگاری، كمال، بهشت و تقرب به خداوند را در عمل به انفاق بيان كرد و گفت: در بعد اجتماعی، عمل به انفاق در تمامی ابعاد آن منجر به حل مشكلات می‌شود، زيرا عمل به انفاق، خير و بركت را در زندگی انسان‌ها به همراه خواهد داشت و كسی كه خود را از بخل رهايی بخشد، به رستگاری می‌رسد.
وی با بيان اينكه هدف دين، تربيت انسان سالم در جامعه سالم است، اظهار كرد: خداوند در قرآن، در كنار اقامه نماز، انسان را به انفاق سفارش می‌كند، در واقع همان‌گونه كه انسان موظف به اقامه نماز در پنج نوبت است، بايد هر جا كه احساس نياز كرد، برای حل مشكلات مادی و معنوی مردم به اين سفارش خداوند، عمل كند.
محقق علوم قرآن و حديث بنياد پژوهش‌های آستان قدس رضوی گفت: ريشه عمل به انفاق به تربيت صحيح افراد در دوران كودكی باز می‌گردد، زيرا وقتی فرد از دوران كودكی نسبت به مسايل و نيازهای اطراف خود دلسوز تربيت شود، در بزرگسالی نيز نسبت به مسايل اطراف خود بی‌تفاوت نخواهد بود.
رجبی اظهار كرد: چنانچه فرد از دوران كودكی به‌‌گونه‌ای تربيت شود كه بخيل نباشد و در مواجهه با نيازمندان اهل بخشش و سخاوت باشد، اين امر موجب می‌شود تا در بزرگسالی به انفاق در تمامی ابعاد آن عمل كند.
وی با بيان اينكه هرچه افراد با قرآن مأنوس‌تر باشند از عمل به دستورات آن غافل نمی‌مانند، گفت: اولين و ضروری‌ترين كار در ترغيب افراد به انفاق اين است كه آيات مرتبط با انفاق و آثار عمل به آن، در قالب جزوه، كتاب، سخنرانی و ... در جامعه برای مردم تبيين شود.
وی با بيان اينكه بايد عمل به انفاق در سيره معصومان(ع) برای مردم تبيين شود، گفت: مردم، ائمه معصومان(ع) را به‌عنوان الگو برای خود قرار می‌دهند و بيان سيره ائمه درباره انفاق، موجب تشويق و ترغيب مردم در عمل به انفاق می‌شود.
محقق علوم قرآن و حديث بنياد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی با بيان اينكه جلوگيری از بروز نفاق در جامعه اسلامی نيازمند عمل به قرآن است، افزود: با مراجعه به سوره منافقين مشاهده می‌شود كه اين سوره به موضوع انفاق و نفاق اشاره می‌كند كه اين ارتباط نمايان‌گر اين است، مسلمانی كه اهل انفاق نباشد، در معرض نفاق قرار خواهد گرفت.
وی ادامه داد: مسلمانی كه انفاق نمی‌كند و مال و اموال خود را نسبت به آنچه كه خدا خواسته است ترجيح می‌دهد، نسبت به مسايل و مشكلات جامعه از جمله يتيمان بی‌توجه می‌شود كه اين بی‌توجهی وی را در معرض نفاق قرار می‌دهد.
رجبی به دو رو بودن منافقان اشاره كرد و با بيان اينكه انسان منافق از يك طرف ادعای مؤمن بودن و مسلمانی می‌كند و از طرف ديگر از روح نماز و احكام دين غافل می‌شود، گفت: هدف و فلسفه احكام دين حل مشكلات خانواده و جامعه است، در صورتی‌كه انسان‌های منافق دغدغه حل اين‌گونه مشكلات را ندارند و همواره به فكر خود و حفظ دارايی‌های خود هستند.
رجبی با بيان اينكه در قرآن هرجا كه انفاق مطرح شده بحث قرض به خداوند نيز بيان شده است، اظهار كرد: افراد به دليل ترس از كم‌شدن دارايی خود به انفاق عمل نمی‌كنند، در صورتی‌كه در آيه 39 سوره سبأ قرآن بيان می‌كند، هر چه را كه شما انفاق كنيد خداوند برای آن جايگزينی قرار می‌دهد، پس نبايد از انفاق كردن ترسيد، زيرا انفاق نوعی قرض به خدا است كه در برابر اين قرض چندين برابر نصيب انسان می‌شود.
