23 سال از افول ستاره تلاوت مصر گذشت
گروه بين‌الملل: 23 سال از سالروز وفات «عبدالباسط عبدالصمد»، قاری بزرگ و صاحب سبك كشور مصر می‌گذرد؛ سرزمينی كه در سالروز وفات اين قاری بزرگ، روزهای پرتنشی را می‌گذارند و در حال تجربه بزرگترين آزمون دموكراسی است.
استاد «عبدالباسط محمد عبدالصمد»، از قاريان مشهور و بينالمللی قرآن كريم بود كه فعالان حوزه قرآنی ايشان را به‌عنوان برترين قاری قرآن در سراسر جهان می‌شناسند، ايشان شيوه منحصر به فردی را در قرائت قرآن كريم داشت.
عبدالباسط عبدالصمد در سال 1927 ميلادی در روستاى «المزاعزه» يكى از توابع شهر «ارمنت» در استان «قنا» در جنوب مصر متولد شد، پدربزرگ او استاد «عبدالصمد» از مردان با تقوا و از حافظان قرآن و مردی مسلط به مباحث قرآنی بود.
استادعبدالباسط در سن 10 سالگی، در روستای محل سكونت، زير نظر شيخ «الامير» حفظ قرآن را به پايان رساند. وی «قرائات سبعه» (قرائت‌های هفتگانه) را در 12 سالگی و قرائات عشره (قرائت‌های ده‌گانه)، يعنی تمام انواع قرائت، را در 14 سالگی، كاملاً آموخت.
استاد عبدالباسط به حنجره طلا ملقب شده و مورد علاقه بسياری از فعالان و دوستداران عرصه قرآنی قرار گرفته بود، به‌طوری كه تاكنون به‌عنوان محبوبترين قاری قرآن شناخته می‌شود.
استاد در همان دوران نوجوانی به‌عنوان برترين قاری جنوب مصر معروف شد، اما آنچه به ايشان شهرت سراسری و بينالمللی بخشيد، حضور وی در مراسم ولادت حضرت زينب (س) در صحن مقام مطهر ايشان در قاهره بود.
اين واقعه هنگامی اتفاق افتاد كه استاد تنها 19 سال داشت، وی در سال 1951 برای اولين بار به «قاهره»، پايتخت مصر رفت كه در مقام حضرت زينب (س) محفلی باشكوه برپا شده بود، برخی او را می‌شناختند و تمايل داشتند كه قرائت ايشان را بشنوند، اما ايشان به علت غريب بودن و حضور قاريان معروف ترديد داشت.
در اين مراسم، قاريان و شخصيت‌های قرآنی مشهوری مانند «عبدالفتاح الشعشاعی»، «مصطفی اسماعيل»، «عبدالعظيم زاهر»، «ابوالعينين شعيشع» و غيره حضور داشتند. عبدالباسط برای نخستين‌بار سوره «احزاب» را در ميان جمعيتى با آن كثرت شروع كرد و با اين‌كه قرار بود ايشان تنها برای 10 دقيقه قرائت كند، اما فريادهائى از قبيل «الله اكبر»، «ربنا يفتح عليك» و غيره، از سوی حاضران كه مسجد را می‌لرزاند و مستقيماً از دل حاضران برمى‌خواست، ايشان را به قرائت يك ساعته و نيم واداشت.
عبدالباسط عبدالصمد در سال 1951 ميلادی به راديو راه يافت تا يكی از ستارگان درخشنده در آسمان تلاوت باشد. از سال 1952 ميلادی در ماه مبارك رمضان و در مناسبت‌های دينی ديگر مسافرت‌هاى ايشان به دورترين نقاط جهان شروع شد.
ايشان در يكی از سفرهای خود به جاكارتا در كشور اندونزى رفت و در بزرگترين مسجد آنجا به تلاوت قرآن كريم پرداخت، در حالى كه هر گوشه مسجد ازحاضرين پر شده بود و جمعيت با مسافت يك كيلومترمربع به خارج مسجد كشيده شده بود ودر ميدانِ مقابل مسجد بيش از 250 هزار مسلمان تا صبح در حالى كه سر پا ايستاده بودند به صداى او گوش مى دادند.
استاد در سال 1952 ميلادی نيز به حج مشرف شد و به تلاوت‌هايی در مسجدالحرام و مسجدالنبی نيز پرداخت. عبدالباسط همچنين به بيت‌المقدس و مسجد ابراهيمی در فلسطين سفر كرد و در آنجا قرائت‌های ماندگاری را ارائه داد.
در اثر تلاوت مخلصانه وی در لوس‌آنجلس 6 نفر، در اوگاندا 92 نفر و در مجلسی ديگر 72 نفر مشرف به اسلام شدند. وی در اواخر عمر خويش مبتلا به بيماری ديابت شد و پس از آن به التهاب كبدى دچار گشت كه ديگر توان مقاومت در برابر اين دو مرض را نداشت، بنابراين برای معالجه به لندن رفت اما پس از يك هفته دوباره به مصر برگشت، گویى احساس كرده بود كه روزگار عمر سپرى و وقت لقاء خداوند نزديك شده است و براستى زندگى جز ساعتى نيست كه به زودى مى‌گذرد.
استاد عبدالباسط سرانجام در روز 30/11/1988 ميلادی دار فانی را وداع گفت و از زندگى اين دنيا به زندگى جاودانى پيوست. روز وفات او به مَثابه صاعقه‌اى بود كه بر قلب‌های ميليون‌ها مسلمان در هر مكانى از دنيا وارد آمد، هزاران نفر از دوستداران او برای تشييع وی جمع شدند، در اين تشييع بسياری از سفرای كشورهاى جهان به نيابت مردمشان حضور داشتند، او هنگام وفات 61 سال سن داشت.
عبدالباسط عبدالصمد در سال 1927 ميلادی در روستاى «المزاعزه» يكى از توابع شهر «ارمنت» در استان «قنا» در جنوب مصر متولد شد، پدربزرگ او استاد «عبدالصمد» از مردان با تقوا و از حافظان قرآن و مردی مسلط به مباحث قرآنی بود.
استادعبدالباسط در سن 10 سالگی، در روستای محل سكونت، زير نظر شيخ «الامير» حفظ قرآن را به پايان رساند. وی «قرائات سبعه» (قرائت‌های هفتگانه) را در 12 سالگی و قرائات عشره (قرائت‌های ده‌گانه)، يعنی تمام انواع قرائت، را در 14 سالگی، كاملاً آموخت.
استاد عبدالباسط به حنجره طلا ملقب شده و مورد علاقه بسياری از فعالان و دوستداران عرصه قرآنی قرار گرفته بود، به‌طوری كه تاكنون به‌عنوان محبوبترين قاری قرآن شناخته می‌شود.
استاد در همان دوران نوجوانی به‌عنوان برترين قاری جنوب مصر معروف شد، اما آنچه به ايشان شهرت سراسری و بينالمللی بخشيد، حضور وی در مراسم ولادت حضرت زينب (س) در صحن مقام مطهر ايشان در قاهره بود.
اين واقعه هنگامی اتفاق افتاد كه استاد تنها 19 سال داشت، وی در سال 1951 برای اولين بار به «قاهره»، پايتخت مصر رفت كه در مقام حضرت زينب (س) محفلی باشكوه برپا شده بود، برخی او را می‌شناختند و تمايل داشتند كه قرائت ايشان را بشنوند، اما ايشان به علت غريب بودن و حضور قاريان معروف ترديد داشت.
در اين مراسم، قاريان و شخصيت‌های قرآنی مشهوری مانند «عبدالفتاح الشعشاعی»، «مصطفی اسماعيل»، «عبدالعظيم زاهر»، «ابوالعينين شعيشع» و غيره حضور داشتند. عبدالباسط برای نخستين‌بار سوره «احزاب» را در ميان جمعيتى با آن كثرت شروع كرد و با اين‌كه قرار بود ايشان تنها برای 10 دقيقه قرائت كند، اما فريادهائى از قبيل «الله اكبر»، «ربنا يفتح عليك» و غيره، از سوی حاضران كه مسجد را می‌لرزاند و مستقيماً از دل حاضران برمى‌خواست، ايشان را به قرائت يك ساعته و نيم واداشت.
عبدالباسط عبدالصمد در سال 1951 ميلادی به راديو راه يافت تا يكی از ستارگان درخشنده در آسمان تلاوت باشد. از سال 1952 ميلادی در ماه مبارك رمضان و در مناسبت‌های دينی ديگر مسافرت‌هاى ايشان به دورترين نقاط جهان شروع شد.
ايشان در يكی از سفرهای خود به جاكارتا در كشور اندونزى رفت و در بزرگترين مسجد آنجا به تلاوت قرآن كريم پرداخت، در حالى كه هر گوشه مسجد ازحاضرين پر شده بود و جمعيت با مسافت يك كيلومترمربع به خارج مسجد كشيده شده بود ودر ميدانِ مقابل مسجد بيش از 250 هزار مسلمان تا صبح در حالى كه سر پا ايستاده بودند به صداى او گوش مى دادند.
استاد در سال 1952 ميلادی نيز به حج مشرف شد و به تلاوت‌هايی در مسجدالحرام و مسجدالنبی نيز پرداخت. عبدالباسط همچنين به بيت‌المقدس و مسجد ابراهيمی در فلسطين سفر كرد و در آنجا قرائت‌های ماندگاری را ارائه داد.
در اثر تلاوت مخلصانه وی در لوس‌آنجلس 6 نفر، در اوگاندا 92 نفر و در مجلسی ديگر 72 نفر مشرف به اسلام شدند. وی در اواخر عمر خويش مبتلا به بيماری ديابت شد و پس از آن به التهاب كبدى دچار گشت كه ديگر توان مقاومت در برابر اين دو مرض را نداشت، بنابراين برای معالجه به لندن رفت اما پس از يك هفته دوباره به مصر برگشت، گویى احساس كرده بود كه روزگار عمر سپرى و وقت لقاء خداوند نزديك شده است و براستى زندگى جز ساعتى نيست كه به زودى مى‌گذرد.
استاد عبدالباسط سرانجام در روز 30/11/1988 ميلادی دار فانی را وداع گفت و از زندگى اين دنيا به زندگى جاودانى پيوست. روز وفات او به مَثابه صاعقه‌اى بود كه بر قلب‌های ميليون‌ها مسلمان در هر مكانى از دنيا وارد آمد، هزاران نفر از دوستداران او برای تشييع وی جمع شدند، در اين تشييع بسياری از سفرای كشورهاى جهان به نيابت مردمشان حضور داشتند، او هنگام وفات 61 سال سن داشت.
مطالب مرتبط
