خدمتی از جنس ارادت و دلدادگی در آماده‌سازی غذای متبرک + عکس
گروه اجتماعی: چند سالی است که لحظات افطار سفره‌ای کریمانه در حرم رضوی پهن می‌شود؛ سفره‌ای که افراد بسیاری با ارادت و دلداگی در آماده‌سازی آن خدمت می‌کنند. یک روز گرم تابستانی همراه شدیم با این خادمان در آشپزخانه حضرت.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، قرارمان بازدید از مراحل آماده‌سازی و پخت غذای متبرکه مهمانسرا و طرح اکرام رضوی حرم امام رضا(ع) است که ویژه افطار در طول ماه مبارک رمضان تهیه می‌شود.
دقایقی مانده به زمان قرار، از بست شیخ طبرسی وارد حرم می‌شوم، بعد از عرض ارادت به ساحت قدسی امام مهربانی‌ها، مسافتی کوتاه را پیموده و به جلوی درب ورودی مهمانسرای حضرت می‌رسم.
در ساعات ابتدایی روزهای ماه رمضان، معمولا جلوی ورودی مهمانسرا خلوت است و با نزدیک‌شدن به ساعات افطار شلوغ‌تر می‌شود. با هماهنگی، ابتد وارد بخش پاک‌کردن سبزی، برنج و حبوبات می‌شوم؛ اینجا بوی سبزی تازه پیچیده است.
با بانوان خادم سبزپوش حضرتش همراه و همکلام می‌شوم و پای صحبت‌هایی از جنس نور و دلدادگی‌شان می‌نشینم. اکثرا جوان هستند و با تحصیلات عالیه، بعضا بانوان مسن که چین و چروک تجربه بر پیشانی آن‌ها نشسته است، نیز در میانشان دیده می‌شود.
سر صحبت را باز می‌کنم، هر کدام از ناگفته‌های سراسر نورِ پنهان در قلبشان چیزی می‌گویند. یکی از خادمان از کارهای خانه می‌گوید که انجام یک ساعت آن آدم را خسته می‌کند، اما اینجا از صبح تا بعدازظهر کار می‌کنند، بدون ذره‌ای خستگی.
دیگری از ناراحتی گردنش می‌گوید که نمی‌تواند حتی برای چند دقیقه کوتاه در منزل یک کیلو سبزی را بدون کمک همسرش پاک کند، اما در مهمانسرا با عنایت حضرت، بدون کوچک‌ترین درد و ناراحتی ساعت‌ها مشغول انجام دادن این کار است و خم به ابرو نمی‌آورد.
خادم مسن‌تری که قاشق و چنگال‌ها را خشک می‌کند، می‌گوید، من قند خونم بالاست اما زمانی که در مهمانسرا خدمت و از شیرینی و شربت رضوی تناول می‌کنم، تست میزان قند خونم از روزهای دیگر پایین‌تر است و حالم بهتر، چون غذای حضرت شفاست.
خادم دیگری هم توان بدنی بانوان و آقایان خدمتگزار برای انجام کارهای مهمانسرا و پذیرایی از روزه‌داران در این مدت طولانی را معجزه و لطف آقا جانمان علی ابن موسی الرضا(ع) می‌داند.
یکی هم با چشمان خیس از اشک عشق، دل خوشی‌اش را همین لباس نوکری می‌داند و می‌گوید، روزهایی که برای خدمت می‌آید با عنایت آقا همسرش نیز همکاری بهتری با او برای انجام امورات منزل دارد. خادمی می‌افزاید، اینجا بهشت نعیم است، خدا به ما توان می‌دهد و با این خدمت بیمه می‌شویم.
خادمی که در حال پاک کردن برنج است، دست امام رضا(ع) را در انجام شدن حجم بالای کارهای اینجا دخیل می‌داند، مادری نیز با وجود داشتن فرزند شیرخوار، حضور برای خدمت در مهمانسرا را غذای روح برای خود می‌داند که او نیز به خانواده‌اش منتقل می‌کند.
با دقت و اشتیاق بسیار برنج و دیگر حبوبات با دستان خادمان رضوی تمیز می شود تا مبادا چیز اضافه‌ای در لابه‌لای آن‌ها باقی مانده و سبب آزار تناول‌کنندگان از این طعام بهشتی شود.
ذکر صلوات و پخش صوت قرآن پای ثابت و زینت‌بخش اینجاست. مگر می‌شود در خانه امام مهربانی‌ها باشی و برای محبانش غذا بپزی و زبانت به ذکر و یاد خدا و مددگرفتن از حضرتش نچرخد، اصلا این بیان ارادت خودش با عنایت امام بر زبانت جاری می‌شود. گویی او خود می‌خواهد تا تو با بر لب داشتن این اذکار و توجه به ذات اقدس الهی و وجود صاحب خانه، غذایی ویژه و متبرک را در این ماه ویژه‌تر به محبانش برسانی.
وارد بخش بسته‌بندی در طبقه همکف مهمانسرا می‌شوم، بوی عطر ریحان هوش از سرت می‌برد، انگار بویش اینجا متفاوت‌تر و دلچسب‌تر است. ابتدا نگاهم سمت سه ردیف میز و صندلی کنار هم چیده شده می‌رود که بر روی آن‌ها بانوان خادم سبزپوش با سرعت، دقت و همت مواد غذایی سبک شامل سبزی‌خوردن، خرما، قند، نمک و شله زرد را برای مراسم افطار زائران بسته‌بندی می‌کنند.
خادمان با نظم زیبایی بدون حتی اتلاف کمترین زمان هر کدام بخشی از کار بسته‌بندی را انجام می‌دهند. عده‌ای سبزی در ظرف‌ها می‌ریزند، برخی لیوان چای و پیاله سوپ را می‌گذارند و پایان بخش این ریتم منظم، چسباندن بر چسب شیرین صلوات بر بسته‌های آماده شده است.
با آسانسور وارد قسمت طبخ غذا می‌شوم، خدایا اینجا چقدر گرم است، حرارت آزارم می‌دهد اما این‌ها چگونه از ابتدایی‌ترین ساعت روز با دهان روزه در کنار این دیگ‌های بزرگ ایستاده، غذا می‌پزند و طاقت می‌آورند. نمی‌توانم حتی یک دقیقه این حرارت را تحمل کنم، به گوشه‌ای دورتر از حرارت شعله‌های اجاق‌های پخت و پز می‌روم و نظارگر همت مردانی هستم که با روپوش‌های رنگی بر تن به هم زدن غذا مشغولند.
خدمتگذاران مهمانسرا کار تکه‌کردن گوشت و غذا پختن را با دقت بسیار انجام می‌دهند. صلوات و ذکر، چاشنی ثابت این غذاها است تا این غذای بهشتی را به بهترین شکل بر کام جان ارادتمندان شمس الشموس بنشانند.
خادمان کوی دلدادگی در این کنج از مهمانسرای حضرت عشق با آسودگی خیال غذای محبت می‌پزند، تا قوت بخش رضویون شود. بانوان خادم با لباس‌های سبز بر تن و با دهان روزه و دلی که در گروی مقتدای خویش دارند، زمزمه‌هایی از جنس عشق و دلدادگی به محبوبشان را بر لب می‌گذرانند و در هر نفس خدا را شکر می‌کنند که توفیق خدمت به مریدان رضا(ع) را دارند. اینجا همگان با افتخار برای خدمت‌رسانی به زائران و مجاورانش تلاش می‌کنند.
حضور در دو شیفت کاری در طول ماه رمضان از هفت صبح تا 22 شب و پذیرایی از روزه‌داران اکرام رضوی و خود افطار کردن آن هم یک ساعت بعد از اذان مغرب، حال معنوی ویژه‌ای به آدمی می‌دهد، تنها آنان که توفیق این خدمت را داشته‌اند، درک می‌کنند و امیدوارند با عنایت امام رضا(ع) این تلاش‌ها ذخیره‌ای برای آخرتشان باشد.
همه این همت‌ها برای آن است تا عاشقان رضوی ساعتی را با آسایش خیال بر سفره اکرام رضا(ع) بنشینند و از بهترین غذای مادی دنیا در کنار حض معنوی ویژه در این قطعه از بهشت و ماه مبارک رمضان بهره‌مند شوند.
از مهمانسرا خارج می‌شوم و به ساعت نگاه می‌کنم انگار در اینجا گذر زمان را متوجه نمی‌شوی، چند ساعتی از حضورم در مهمانسرای حضرت گذشته است، اینقدر این مهمانی به کام مهمان خوش می‌آید که متوجه گذر زمان نمی‌شود. در ذهنم خلوص و ارادت خادمان مهمانسرای حضرت را مرور می‌کنم و به حالشان غبطه می‌خورم. از همین جا کبوتر دل را راهی گنبد و گلدسته اش می‌کنم، یا غریب الغربا نگاهی ... .
عالی بود 
