34 سال از قتل عام صبرا و شتیلا گذشت + عکس
گروه بین‌الملل: اشغالگران صهیونیست و شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی 34 سال پیش هزاران نفر از ساکنان اردوگاه‌های صبرا و شتیلا را قتل عام کردند.
اشغالگران صهیونیست به بهانه یافتن رزمندگان فلسطینی و شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی به بهانه انتقام ترور بشیر جمیل، رئیس‌جمهور وقت لبنان و سرکرده حزب فالانژ طی روزهای 16 تا 18 سپتامبر 1982 میلادی در دو اردوگاه پناهجویان صبرا و شتیلا، صدها تن از فلسطینیان را قتل عام کردند.
جنایت صهیونیست‌ها علیه ساکنان اردوگاه صبرا و شتیلا 3 روز پیاپی ادامه داشت و طی آن شمار زیادی زن، مرد و کودک بی‌گناه که بیشتر آنها فلسطینی بودند، به شهادت رسیدند. در میان شهدای این جنایت لبنانی‌های زیادی هم وجود داشتند. شمار شهدای این کشتار وحشیانه 3500 الی 5000 نفر از مجموع 20 هزار نفر ساکن اردوگاه برآورد شده است.
جنایت صبرا و شتیلا پس از آن آغاز شد که ارتش رژیم اسرائیل به فرماندهی آریل شارون، وزیر امور نظامی آن زمان رژیم اسرائیل در زمان جنگ‌های داخلی لبنان، اردوگاه صبرا و شتیلا را به محاصره درآورده و به نیروهای مزدور خود در لبنان که از آنها به عنوان شبه نظامیان فالانژ لبنانی یاد می‌شد، اجازه داد تا این جنایت وحشیانه را انجام دهند.
شبه نظامیان فالانژ با سلاح سرد اقدام به کشتار ساکنان اردوگاه کردند تا حتی همسایگان اردوگاه متوجه جنایت نشوند و مأموریت ارتش صهیونیستی محاصره اردوگاه و روشن‌کردن آن در شب با شلیک گلوله‌های منور بود.
در روز نخست جنایت، ارتش رژیم صهیونیستی و «ارتش لبنان جنوبی» اردوگاه را به محاصره درآوردند و صدها نیروی مسلح به بهانه جستجوی هزار و 500 مبارز فلسطینی که در اصل خارج از اردوگاه و در جبهه‌های جنگ بودند، وارد اردوگاه شدند.
در اردوگاه جز زن و مرد و کودک و افراد سالخورده کس دیگری نبود و نیروهای مزدور رژیم صهیونیستی در طول سه روز دست به قتل و کشتار آنان زدند و بیشتر اجساد در خیابان‌ها و روی زمین افتاده بودند که بعدها بولدوزرهای ارتش صهیونیستی وارد اردوگاه شده و شروع به تخریب خانه‌ها و نابودی اردوگاه کردند تا هیچ رد و اثری از این جنایت وحشیانه باقی نماند.
برخی منابع تأکید کردند بیشتر قربانیان این جنایت که برخی از آنها هنوز زنده بودند با استفاده از بولدوزرها در کامیون‌ها ریخته، به خارج از اردوگاه منتقل و در منطقه الناعمه و الدامور منتقل شدند و در حالی که کیسه‌های سنگین به پایشان بسته شده بود، در دریا انداخته شدند تا در آینده کشف اجساد آنها غیرممکن شود.
حمله به بیمارستان‌ها در عکا و غزه
این جنایت که به بیمارستان‌های عکا و غزه در نزدیکی این دو اردوگاه نیز کشیده شد و پرستاران و پزشکان این بیمارستان‌ها را نیز در برگرفت، با نظارت سه شخص اصلی یعنی آریل شارون، رافائل ایتان، رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم اسرائیل و ایلی حبیقه، مسئول امنیتی نیروهای فالانژ لبنان انجام شد.
جنات زین عبدالطیف، پرستار لبنانی بیمارستان عکا در تشریح جنایات صبرا و شتیلا گفت: «فالانژها به سمت چهار پزشک که پارچه سفیدی در دست داشتند و می‌خواستند از ورود آنها به بیمارستان جلوگیری کنند، نارنجک پرتاب کردند. یکی از همکاران من فریاد کشید و به سمت آنها سنگی پرتاب کرد. جنایتکاران هم چنان سیلی محکمی به او زدند که بیهوش بر زمین افتاد. بعد پیراهنش را پاره کردند و او را به پیاده‌روی مقابل بردند و به‌صورت گروهی مورد تجاوز قرار دادند.»
وی می‌افزاید: «در روز جمعه به بیمارستان غزه پناه بردم و آنها ما را صبح 18 سپتامبر محاصره کردند و فلسطینی‌ها را که شامل زنان و کودکان نیز می‌شدند از دیگران جدا کرده و به یک ورزشگاه بردند و در چاله‌هایی که بر اثر بمباران حفر شده بود انداخته و گفتند همه دراز بکشند. سپس بر روی همه آتش گشودند و در آخر با سه بولدوزر بر روی آنها، چه زنده و چه مرده، خاک ریختند.»
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، دشمن صهیونیستی در پاسخ به سه ماه مقاومت و مبارزه دلاورانه فلسطینیان تحت محاصره، این جنایت ناجوانمردانه را مرتکب شد. به رغم ضمانت‌های طرف‌های بین‌المللی در رابطه با تأمین امنیت اردوگاه به شرط خروج مبارزان فلسطینی، این طرف‌ها به تعهدات خود پایبند نبودند و اردوگاه را به حال خود رها کردند تا در نهایت صهیونیست‌ها و مزدوران لبنانی، ساکنان اردوگاه را به خاک و خون کشیدند.
هدف اصلی این جنایت ایجاد رعب و وحشت میان فلسطینیان و واداشتن آنان به ترک لبنان و برانگیختن فتنه و درگیری داخلی بود. دشمن می‌خواست ضربه نهایی را به فلسطینیان لبنان بزند و اینگونه به آنان القا کند که رهبرانشان لبنان را ترک کرده و آنها را تنها گذاشته‌اند.
صهیونیست‌ها و مزدوران فالانژ یک روز بعد از این قتل عام بسیاری از خبرنگاران و عکاسان خارجی را بازداشت و بعد از نابود کردن فیلم‌هایشان، آنها را از لبنان اخراج کردند تا صحنه‌های بیشتری از این جنایت برملا نشود.
نقش آمریکا در قتل عام صبرا و شتیلا
روزنامه نیویورک تایمز در سال 2012 اسناد محرمانه‌ای را فاش کرد که حاکی از دخالت طرف‌های آمریکایی در جنایت صبرا و شتیلا بود. این اسناد در مقاله‌ای تحت عنوان «کشتاری که امکان جلوگیری از وقوع آن وجود داشت» به قلم سیت انزیسکا، پژوهشگر آمریکایی دانشگاه کلمبیا، منتشر شده است که توانسته علاوه بر دستیابی به اسنادی مهم از رژیم صهیونیستی، گفت‌و‌گوهای مسئولان آمریکایی را در این مدت به صورت مستند ثبت کند.
سندی که در تاریخ 17 سپتامبر 1982 صادر شده است رویدادهای جلسه آریل شارون و وریس دراپر، فرستاده رئیس جمهور آمریکا به منطقه را نقل می‌کند.
براساس این سند، شارون به دراپر اطمینان داده است که آمریکا را وارد این جنایت نخواهد کرد. شارون خطاب به دراپر گفته بود: «اگر نگران آن هستی که تو هم به همراه ما وارد این جریان شوی اشکالی ندارد، آمریکا می‌تواند به راحتی این موضوع یا اطلاع از آن را انکار کند و ما نیز این امر را انکار می‌کنیم. »
این روزنامه تأکید می‌کند که این گفتگو نشان‌دهنده آن است که اسرائیلی‌ها از ورود هم پیمانان لبنانی‌شان به اردوگاه و آغاز قتل‌عام اطلاع داشتند.
یک سند دیگر از دیدار فرستاده آمریکا با شارون در حضور سفیر آمریکا در سرزمین‌های اشغالی و رافائل ایتان و یهودا ساگی، رئیس دستگاه اطلاعات نظامی پرده برمی‌دارد که براساس آن دراپر از موضع آمریکا مبنی بر درخواست خروج نظامیان رژیم صهیونیستی از بیروت سخن گفته بود؛ اما شارون در پاسخ وی گفته بود: «تروریست‌ها هنوز در پایتخت حضور دارند و ما اسامی‌شان را در اختیار داریم. تعداد آنها 2 تا 3 هزار نفر است. ولی باید پرسید که چه کسی امنیت اردوگاه‌ها را تأمین می‌کند؟».
دراپر در پاسخ گفته بود: «ارتش و نیروهای امنیتی لبنان این کار را خواهند کرد.»
سر انجام سه روز پس از این گفتگو و بحث و جدل‌های بسیار، نظامیان رژیم صهیونیستی در 17 سپتامبر خروج از لبنان را آغاز کردند. این روز بدترین روز کشتار بود. نیروهای سازمان آزادی‌بخش فلسطین عملا بیروت را تخلیه کرده بودند و پس از دو شب رعب و وحشت، صبح روز شنبه نیروهای لبنانی فالانژ از اردوگاه‌ها عقب نشینی کردند و آنگاه بود که حجم کشتارها مشخص شد.
شارون؛ قصاب صبرا و شتیلا
این جنایت سر و صدای بسیاری در جهان برپا کرد به نحوی که رژیم صهیونیستی مجبور شد به صورت نمایشی هم که شده کمیته‌ای در این مورد تشکیل دهد بنابراین مناخیم بگین، نخست‌وزیر وقت، دستور تشکیل کمیته تحقیقاتی کاهان به ریاست اسحاق کاهان، رئیس وقت دادگاه عالی، را در فوریه 1982 میلادی صادر کرد. این کمیته مستقل در نتایج تحقیقاتش آریل شارون را که فرمانده محلی نیروهای ارتش صهیونیستی در منطقه بود، به دلیل سهل‌انگاری و دست کم گرفتن واکنش فالانژهای لبنان، مقصر اعلام کرد.
این کمیته همچنین بگین، رافائل ایتان و دیگر فرماندهان اطلاعاتی را به دلیل عدم اتخاذ تصمیمات مناسب برای جلوگیری از این جنایت مقصر شناخت، در نهایت شارون مجبور به استعفا از منصب خود شد؛ اما وی بار دیگر در سال 2001 با پیروزی در انتخابات به عنوان نخست‌وزیر رژیم اسرائیل منصوب شد.
پس از انتخاب شارون به نخست‌وزیری، خانوادهه قربانیان کشتار با استناد به قانونی که برای اولین بار در سال 1993 در مورد نسل‌کشی روآندا اعمال شد و اجازه تعقیب جنایتکاران جنگی را می‌داد، علیه شارون اقامه دعوی کردند؛ تحقیقات آغاز شد و ایلی حقیبه در میان فشار شدید رسانه‌ای اعلام کرد حاضر است در مقابل دادگاه شهادت دهد؛ به نحوی که مسیر گزارش کمیته کاهان را تغییر دهد اما طولی نکشید که وی با چهار تن از همراهانش در سال 2002 به دست اطلاعات رژیم اسرائیل ترور شدند و در نهایت پس از فشارهای آمریکا و رژیم اسرائیل دادگاه عالی بلژیک قرار منع تعقیب آریل شارون را برای اتهام جنایت جنگی صادر کرد و دلیل آن را نداشتن تبعیت بلژیکی شاکیان در زمان وقوع حادثه اعلام کرد.
بر اساس شهادت رالف شونمان، نویسنده آمریکایی در مقابل کمیسیون اوسلو، در دسامبر 1982 بین 4000 تا 4500 نفر از 12 تابعیت مختلف از جمله فلسطینی، لبنانی، پاکستانی، بنگلادشی، اردنی، ترک و سودانی در این جنایت کشته شدند.
حماس: عاملان قتل عام صبرا و شتیلا مجازات شوند
دفتر امور آوارگان حماس جمعه (26 شهریور) در بیانیه‌ای به مناسبت سی و‌چهارمین سالروز کشتار صبرا و شتیلا خواستار مجازات عاملان این جنایت و احقاق حقوق قربانیان شد.
این جنبش تأکید کرد که جامعه بین‌الملل باید عاملان این جنایت را به دیوان کیفری بین‌المللی تحویل دهد؛ زیرا آنها جایی جز زندان و حبس ندارند.
جنبش حماس اعلام کرد این جنایت موجودیت فلسطینیان را در اردوگاه‌های خارج از فلسطین هدف قرار داد.
حماس همچنین از تمامی طرف‌ها دعوت کرد در قبال حفظ امنیت اردوگاه‌های فلسطینی در لبنان مسئولیت‌پذیر بوده و این اردوگاه‌ها را وارد تنش و درگیری‌های داخلی نکنند.
این جنبش همچنین خواستار حمایت اجتماعی و اقتصادی از فلسطینیان در لبنان شد.
جنبش حماس افزود این جنایت هرگز نباید از اذهان جامعه بین‌الملل پاک شود.
حماس تأکید کرد مقاومت تنها راه آزادسازی فلسطین و بازگشت آوارگان فلسطینی به شهر و دیار خود خواهد بود.
