محور ظهور؛ تبدیل تمدن خودگرا به خداگرا /واژه «من» و جدایی از حضرت حجت

حجت الاسلام والمسلمین محمدصادق کفیل معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(ع) استان تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، با بیان اینکه مهم‌ترین محور ظهور تبدیل تمدن خودگرا به خداگرا است، گفت: در اصل ظهور یعنی خداگرایی. خداوند متعال در پایان آیه 55 سوره نور می‌فرماید: « يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بی شیئاً» اشاره حضرت حق این است که در وقت ظهور تنها من پرستیده می‌شوم و ذره‌ای شرک وجود ندارد. یعنی عالم همه می‌گوید خدا و خدا به خاطر خودش پرستش می‌شود.

وی تصریح کرد: درگیری که ما نسبت به خود داریم و این سبب شده از اله‌مان از امامان یک مقدار فاصله بگیریم و دلیل آن سرگرم بودن به خود است. خودگرایی مهم‌ترین مانع یا عامل ایجاد فاصله بین من و امام من است. یعنی انسانی که سرگرم خود است نمی‌تواند خدا را ببیند، نمی‌تواند امام را ببیند.

کفیل ادامه داد: آورده‌اند فردی در ذم شیطان کتابی نوشت. وقتی به شیطان گفتند چنین کتابی نوشته شده است، گفت: نه، این کتاب را نویسنده برای مطرح کردن خود نوشته است. یعنی اگر در ذم شیطان نوشت، برای خودش نوشت، نه برای ذم شیطان. الان عالمی که انسان با آن در ارتباط است، خدا می‌گوید؛ اما خدا را برای خود می‌گوید، نه برای خدا. انسانی می‌تواند برای ظهور حضرت گام بردارد که امام را به خاطر امام بخواهد، یا اصلا به دنبال جامعه توحیدی باشد؛ یعنی اگر به دنبال بسترسازی برای ظهور است، ظهور را بخواهد که در دنیا عدل و داد در جهان توسعه پیدا کند.

معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(ع) استان تهران با اشاره به آیه «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ »(ذاریات، 56) گفت: هدف خلقت در ظهور حضرت مهدی(عج) تجلی پیدا می‌کند. محور خلقت ظهور بقیه الله الاعظم است. کسی که بخواهد برای ظهور گام بردارد، باید این نگاه توحیدی را هم در دوران غیبت داشته باشد و همین گام را بردارد.

این کارشناس مهدویت افزود: اگر بخواهیم مصداقی وارد بحث شویم، در همه ارتباطات اجتماعی اصل بر این است که ارتباط ما با دیگران بر اساس رابطه فرد با خودمان نباشد، بلکه بر اساس رابطه فرد با خدا باشد.

امام شادی دل‌ها و بهار روزگار است

وی با اشاره به فرا رسیدن فصل بهار گفت: به امام می‌گوییم: «السلام علي ربيع الانام و نضرة الايام». امام شادی دل‌ها و بهار روزگار است. اگر امام بهار است برای بهاری شدن دل، باید با امام پیوند برقرار کرد. اگر بخواهیم به آرامش دل و صفای باطن برسیم، این موضوع جدا شدن از دنیا و پیوند با امام را می‌طلبد که بهار و انس دل‌هاست.

کفیل لازمه رسیدن به چنین جایگاهی را گذشت دانست و گفت: قرآن کریم می‌فرماید: «و اعفوا و اصفحوا: ببخشید و چشم پوشی کنید». چرا؟ چون در این نگاه نمی‌گوید دیگری با من چه کرد؟ می گوید دیگری خلق خداست. یعنی رابطه را با امام می بینیم. در روایات داریم امام با آمدنش کینه‌ها را می‌برد. انسان مهدوی نمی تواند کینه داشته باشد و به تعبیر نورانی حضرت حجت(عج): «بنا یولف الله بین قلوب العباد» به واسطه ما بین دل‌ها الفت ایجاد می‌شود. این ها همه یعنی وقتی من خود را می بینیم، ایجاد پیوند و انس نمی کنم، همواره می گویم کی با من چه کرد؟ ولی وقتی دل بهاری شد، کینه و بغض در دل نبود، با هر کس برخورد کنم می‌گویم خلقی از مخلوقات خداست. با این نگاه می‌توانم یک گام به ظهور نزدیک شوم. از خود جدا بشویم تا بتوانیم برای ظهور یک گامی برداریم.

چگونه می توان در دنیای کنونی از خود محوری فاصله گرفت

وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که چگونه می توان در دنیای کنونی از خود محوری فاصله گرفت با اشاره به رواج اومانیسم و فردگرایی در تمدن غربی گفت: تمدن دنیا الان بر اساس خودگرایی است. همه اندیشه ها و برنامه ریزی بر این اساس است که «تو آمده ای زندگی کنی و باید در این چند سالی که در دنیا هستی بهره‌ور شویم». انسان اگر بخواهد یک مقداری از این فضا جدا شود باید بتواند آن فضا را ببیند؛ یعنی تا انسان کوته‌بین و کم‌بین و عجول باشد نمی‌تواند از این فضا جدا شود.

انسان درگیر مسائل دنیا نمی‌تواند به ظهور فکر کند

این کارشناس مهدویت تصریح کرد: کودک تا وقتی فقط به اسباب‌بازی خود فکر می‌کند، کمی که بزرگ‌تر شد نیز فقط ماشین خود را می بیند، کمی دیگر که بزرگ شد فقط خانه خود را می بیند. یعنی تا وقتی کودک در سنین کودکی فقط به سرگرمی خود فکر می کند، در آینده فقط آن اسباب بازی ها بزرگ تر شده است، به تعبیری او بزرگ می‌شود اما تعلق همان تعلق است. سن بالا رفت اما صفات بالا نرفته است. انسان در عالم دنیا فقط بزرگ می شود؛ اما بزرگ نمی شود. چه باید کرد؟ اصل در این است که سرگرم این فضا نشد. انسان اگر بخواهد در این عالم درگیر مسائل دنیا باشد نمی‌تواند به ظهور فکر کند. یعنی طبیعی است هر چه بخواهد مهدوی بشود نمی تواند.

معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(ع) استان تهران ادامه داد: راهکار این مسأله این است در کلام امیرالمؤمنین علی(ع) است. ایشان در نهج‌البلاغه کلا می‌خواهد ما را به این نکته برساند که در دنیا خبری نیست. کسی که یک دور نهج‌البلاغه را بخواند متوجه می‌شود که ایشان به عنوان امام ما می‌خواهند به مأمومین خود بفهماند اینجا خبری نیست.

کفیل گفت: ما در این حد از جامعه انتظار نداریم چرا که خود ما همه‌ گیر هستیم. اما پیشنهاد من این است که هر کس هر گامی که بردارد واژه «من» را حذف کند: شأن من، موقعیت من، جایگاه من، حرمت من، اینکه چه چیز به دست می‌آورم؟ چه نفعی برای من دارد و ... . هرگاه واژه «من» آمد بدانیم یک گام از حضرت حجت(عج) جدا می شویم.

این کارشناس مهدوی گفت: اگر در روابط اجتماعی بدانیم تندی که به یک شیعه می کنیم، امام علقه اش نسبت به او بیش از همه است، حواسمان جمع می شود. باید بدانیم امام از پدر و مادر برای ما دلسوزتر است. وقتی کار خطایی می‌کنیم، کم‌توجهی می‌کنیم، بی‌ادبی می‌کنیم، تقلب می‌کنیم و ... همه این‌ها امام را ناراحت می‌کند و این همه برای برگشت صفت به خودمان است؛ چون دنبال خودم هستم، همه این اتفاقات سر می زند.