حکمت و یقین؛ عامل نورانیت و نیروبخشی قلب

به گزارش ایکنا از لرستان، آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه خرم‌آباد در سلسله مباحثی تحت عنوان «درس‌هایی از نهج‌البلاغه» عنوان داشته است: امام علی(ع) در بخشی از نامه 31 نهج‌البلاغه در وصیت خود به فرزندش امام حسن‌مجتبی(ع) فرموده است: «وَ قَوِهِ بَالیَقینِ؛ دل را با یقین، نیرومند ساز» این بدین معناست که یقین، گنج گران بهایی است که هر کس آن‌را به چنگ آورد، به همه نعمت‌های الهی دست یافته است، زیرا یقین، انرژی انسان است که او را برای پیمودن راه‌های سخت و دشوار کمک می‌کند.
اگر نور یقین در دلِ کسی نتابد، ناتوان خواهد بود و همین ناتوانی او را از صعود به قله‌های پیشرفت مادی و معنوی باز می‌دارد.از آن‌جایی‌که قلب هم مانند اعضاء و جوارح دیگر رو به ضعف و ناتوانی می‌گذارد لذا محتاج به تقویت است و تنها عامل نیروبخشی قلب همان قوه یقین است.

امام علی(ع) همچنن خطاب به فرزندش امام حسن‌مجتبی(ع) فرموده است: «وَ نَوِرهُ بِالحِکمَهِ؛ قلب خود را به نور حکمت روشن کن» حکمت، معانیِ گوناگون دارد؛ ازجمله: معرفت، شناخت اسرار جهان، آگاهی از حقایق، وصول به حق در گفتار و عمل، شناخت خدا، شناخت اشیاء، لیکن حکمت در اصل به‌معنای سخن و مطلب محکم، متقن، منطقی و صحیح و دریافت حقیقت است.
حکمت نور الهی است که قلب آدمی را روشن می‌سازد و از وسوسه‌ها و گمراهی‌ها نجات می‌بخشد.از این‌رو، در قرآن‌کریم آمده است که: به هر کس حکمت داده شده گویا که به او «خیر کثیر» عطا شده است.«وَ مَن یُوتَ الحِکمَهَ فَقَد اُوتِیَ خَیرًا کَثیِرًا».
حکمت، همانند چشمه گوارایی است که با جوشش همیشگی خود، قلب‌های تشنه را سیراب می‌سازد و آن‌ها را به حیات و طراوت می‌رساند.اساساً خاصیت حکمت همین است که مایه‌ی حیات و زنده گردیدن دل می‌شود کمااینکه امیرمؤمنان علی(ع) فرموده است: «الحِکمَهِ الَتِی هِیَ حَیَاهُ لِلقَلبِ المَیِت».
امام علی(ع) در همین نامه نیز، حکمت را باعث نورانی شدن قلب می‌داند، زیرا ظلمت و تاریکی دل، فراموش کردن ارزش‎هاست و حکمت نورآفرین و ظلمت‌‎شکن است.

انتهای پیام