به گزارش ایکنا از لرستان، آیتالله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولیفقیه در استان و امام جمعه خرمآباد در سلسله مباحثی تحت عنوان «درسهایی از نهجالبلاغه» عنوان داشته است: امام علی(ع) در بخشی از وصیت خود به فرزندش امام حسنمجتبی(ع) اینگونه فرموده است: وَ دَعِ القَولَ فِیمَا لَا تَعرِفُ وَ الخِطَابَ فِیمَا لَا تُکَلَّفُ؛ در آنچه نمیدانی، سخن را واگذار و در آنچه به تو مربوط نیست، گفتوگو نکن».
در نطام تعلیم و تربیت علوی، کلماتی چون «سکوت» و«نمیدانم» جایگاه ویژهای دارد.وقار، متانت و شخصیت انسانها اقتضا میکند در جاییکه چیزی را نمیداند سکوت کند و اگر پرسیدند واژه «نمیدانم» را آشکار به زبان آورد.کسیکه ندانسته زبان به سخن میگشاید، گرفتار دروغ میشود و جهل خود را نمایان میسازد کمااینکه سرمایه سخن گنج بیبدیلی است که نباید بیهوده صرف شود«کم گوی و گزیده گوی چون دُر/ تا زاندک تو جهان شود پُر».
این توصیه امام علی(ع) در حقیقت راز بزرگی است برای کسیکه میخواهد در این دنیا به سلامت زندگی کند. اگر ما در آنچه که نمیدانیم دخالت نکنیم و سخنی که وظیفه نداریم بر زبان جاری نکنیم زندگی پاک و سالم خواهیم داشت کمااینکه زبان چیز عجیبی است که باید آنرا کنترل کرد، مولوی میگوید: «ای زبان، هم آتش و هم خرمنی/چند این آتش در این خرمن زنی/در نهان، جان از تو افغان میکند/گرچه هرچه گوییاش آن میکند».
کنترل گفتار کار دشواری است
یقیناً کنترل گفتار کار دشواری است ولی آثار و برکات فراوان دارد ازجمله؛ عامل باز شدن درهای حکمت و معرفت بهسوی انسان، زبان وسیله هدایت و رشد و تعالی انسان، مصونیت از انواع گناهان همانند؛ تهمت، دروغ، غیبت، سخنچینی، نشر اکاذیب، خودستائی، چاپلوسی، بیهوده و ناسزاگویی، تمسخر، آزاررسانی، گواهی به باطل، بدزبانی و زبانآزاری، محفوظ ماندن از خطاها و لغزشها، راحتی و آسایش در دنیا و آخرت و خوشنودی خدا.
آیتالله حسنزاده آملی میفرمود: «دهان بابالله است، صادرات و وارداتش را کنترل کنید، دهان گوش جان است سعی کنید چانهتان را عقل بچرخاند».
بزرگی فرمود: کنترل و نگهداری زبان از هرگونه انحراف و باطلگوئی و عادت دادن زبان به درستگویی و کمگویی راه نجات است.
انتهای پیام