نگاهی به آداب و رسوم لرستان در رمضان
گروه اجتماعی ـ نذری دادن بین لرستانی‌ها آن‌قدر در ماه مبارک رمضان رواج دارد که کمتر نیازمندی از برکت این نذری‌ها بی‌نصیب می‌ماند.زنان ل‍رس‍ت‍‍ان‍‍ی با پ‍خ‍ت‍ن ان‍و‌ا‌ع آش، ش‍ل‍ه‌‌زرد، ف‍رن‍‍ی و حلوا سعی می‌کنند، نذر خود را ادا کنند، با این عمل نه تنها سفره خودشان، بلکه سفره دوستان و همسایگان را هم از غذای خود بی‌نصیب نمی‌گذارند.
به گزارش ایکنا از لرستان، ماه رمضان که فرا می‌رسد لرستان نیز همانند سایر نقاط کشور حال و هوای معنوی خاصی به خود میگیرد.مردم این استان در آستانه رسیدن ماه رمضان، مثل بیشتر مسلمانان چ‍ن‍د روز قبل از فرا رسیدن آن با روزه گرفتن به استقبال رمضان می‌روند.
بعضی از دینداران دو سه روز پایانی ماه شعبان را روزه می‌گرفتند و به پیشواز ماه رمضان یا به سخن بومی‌ها «وِنِها/ پیشاپیش» می‌رفتند. برخی نیز شب اول ماه نیت می‌کردند و پس از دعا از خدا می‌خواستند که صحت و سلامت یک‌ماه روزه‌داری را پیدا کنند.
مردم لرستان در این ماه بیشتر از هر ماه به مساجد می‌روند و سعی می‌کنند، تا نمازهای یومیه خود را به جماعت بخوانند و معتقدند که ماه رمضان فرصتی برای کسب تقوا و انس با معنویت است.
از مدت‌ها قبل از ماه رمضان مساجد را غبارروبی می‌کنند، خانه‌ها را خانه‌تکانی کرده و حتی خانه‌های دل را نیز خانه تکانی می‌کنند، تا در این ماه کینه‌ای از کسی در دل نداشته باشند و خلاصه همه شهر آماده برای رسیدن ماه رمضان است.
مردم این دیار همانند مردم دیگر استان‌های کشور در ماه رمضان آداب و رسوم خاص خود را دارند که یکیاز مهمترین آداب و رسوم مردم این دیار در ماه رمضان «صله‌ارحام» است به‌طوری‌که سعی می‌کنند در این ماه بیش از همه ایام سال افراد فامیل و آشنایان را به هنگام افطار به منزل خود دعوت نمایند و به بهترین شکل از آن‌ها پذیرایی شود.
نذری دادن بین لرستانی‌ها آن‌قدر در این ماه رواج دارد که کمتر نیازمندی از برکت این نذری‌ها بی‌نصیب می‌ماند.زنان ل‍رس‍ت‍‍ان‍‍ی با پ‍خ‍ت‍ن ان‍و‌ا‌ع آش، ش‍ل‍ه‌‌زرد، ف‍رن‍‍ی و حلوا سعی می‌کنند، نذر خود را ادا کنند، با این عمل نه تنها سفره خودشان، بلکه سفره دوستان و همسایگان را هم از غذای خود بی‌نصیب نمی‌گذارند.
یکیاز س‍ن‍ت‌‌های ر‌ای‍ج مردم این دیار که در ایام ماه مبارک رمضان بیشتر م‍ورد ت‍وج‍ه ق‍ر‌ار میگیرد، ف‍رس‍ت‍‍ادن ب‍خ‍ش‍‍ی از غذای افطار و سحر به منزل همسایگان است که به اص‍طلاح ع‍‍ام‍ی‍‍ان‍ه به آن «ک‍‍اس‍م‌‌س‍‍ا» می‌گ‍وی‍ن‍د.
برپایی م‍ح‍‍اف‍ل انس با ق‍ر‌آن‌‌ک‍ری‍م، ت‍لاوت و ت‍ف‍س‍ی‍ر ک‍لام وح‍‍ی، رس‍ی‍دگ‍‍ی به م‍ح‍روم‍‍ان و نیازمندان ج‍‍ام‍‍ع‍ه، زی‍‍ارت ام‍‍اک‍ن م‍ت‍ب‍رک‍ه، ح‍ض‍ور در م‍ر‌اس‍مات م‍ذ‌ه‍ب‍‍ی، برگزاری آی‍ی‍ن‌ه‍‍ا‌ی اح‍ی‍‍ا در ل‍ی‍‍ال‍‍ی الق‍در، اجرای سنت پ‍س‍ن‍دی‍ده ص‍ل‍ه ارح‍‍ام و نماز عید فطر از مهمترین آداب و رسوم معنوی مردم لرستان در ماه ض‍ی‍‍اف‍ت‌‌‌الله است.
ج‍م‍‍ع‌‌‌آور‌ی فطری‍ه برای م‍س‍ت‍م‍ن‍د‌ان ب‍ه‌‌ویژه اف‍ر‌اد‌ی‌‌ک‍ه ن‍س‍ب‍ت ف‍‍ام‍ی‍ل‍‍ی با ی‍ک‍دی‍گ‍ر دارند، نیز یکیاز آداب ح‍س‍ن‍ه‌‌‌ا‌ی است که از دی‍رب‍‍از در این استان وجود داشته است.
سحریخوانی
سحر در خرم‌آباد آداب مختص خود را داشت. کهنسالان می‌گفتند که در گذشته به امید بانگ خروس نمی‌ماندیم. در زمان نبود ساعت و رادیو، سرنانوازان و دهل‌نوازان در محله‌ها آهنگی به‌نام سحری می‌نواختند. بعضی از خطیبان ساکن محله نیز برای سحرخوانی به پشت‌بام می‌رفتند و پس از حمد و ثنای الهی به دعاگویی و مناجات‌خوانی می‌پرداختند. افرادی نیز به‌وسیله کوبه‌ی در خانه، بانگ بر پشت‌بام و مشت‌زنی بر دیوار خود را موظف می‌دیدند بستگان، همسایگان و سایر اهل کوی و برزنی که سکونت داشتند را بیدار کنند تا روزه‌داران بتوانند فرصت کافی برای سحری‌خوردن داشته باشند. شماری اعتقادات خاص خود را داشتند. زمانی که از آن افراد می‌‌پرسیدند که چگونه از خواب بیدار می‌شوید می‌گفتند که «من به بالش خود می‌گویم ای بالشت مدیونی اگر مرا بیدار نکنی» / «ای بالشت مدیونی ار منه بیار نکی».
در هر کوی یکی دو تن به‌عنوان مؤذن به پشت‌بام می‌رفتند و اذان می‌گفتند. بعد از آن‌که مسجدها بلندگودار شدند و اذان از بلندگوهای مسجد و رادیو پخش می‌شد باز هم عده‌ای گویی نذر داشتند و بر پشت‌بام اذان می‌خواندند. با وجود آن‌که رادیو در بیشتر خانه‌ها وجود داشت، اما ارتشی‌ها به سنت سال‌های پیش از ورود رادیو، با شلیک توپ برفراز قلعه فلک‌الا‌فلاک و پاسنگر پایان سحری‌خوری و زمان افطار و روزه‌گشایی را اعلام می‌کردند.
مردم لرستان در روزهای عزاداری و شب‌های قدر، حلوای نذری می‌پزند و ب‍ن‍‍ا به س‍ن‍تی دی‍ری‍ن‍ه م‍ق‍د‌ار‌ی از این حلوای نذری را به‌عنوان شیرینی عید فطر نگه می‌دارند.آن‌ها معتقدند این حلوا مقدس و خوش‌یمن است و به‌همین دلیل اولین صبحانه ماه شوال را در روز عید فطر، با این حلوا کامل می‌کنند.
انتهای پیام
