حجتالاسلام مرتضی آقامحمدی، نماینده جامعةالمصطفی(ص) العالمیه در آفریقای جنوبی در گفتوگو با ایکنا؛ در پاسخ به اینکه اختلافافکنی بین مذاهب اسلامی به نفع چه کسانی است، گفت: در برهههای مختلف حوادثی به وجود آمد که شور و هیجانی را در جوامع عربی ایجاد کرد و عموم جوامع به سمت شیعیان تمایل پیدا کردند.
این دکترای شیعهشناسی افزود: این روند باعث شد که سیاسیون و علمای جوامع عربی احساس خطر کنند و تبلیغات خود را علیه شیعیان افزایش دهند. برای مثال جنگ 33 روزه لبنان که حزبالله در آن، اسرائیل را شکست داد، هیجان بسیاری ایجاد کرد و شوکی برای جهان عرب بود.
آقامحمدی ادامه داد: این پیروزی بعد از آن همه سرخوردگی در طول سالهای پس از جنگ صدام حسین، دیکتاتور معدوم عراق و اشغال افغانستان و تحقیر شدن این جوامع در برابر غرب و سر تسلیم فرود آوردن تا پیش از 2006 یکباره نشان داد که میتوان نماد قدرت غرب را شکست. این موضوع باعث ایجاد هیجان شد و جوانان را متمایل به تشیع کرد و کشورهای عربی در همین زمینه تبلیغات خود را علیه شیعیان افزایش دادند.
تابویی به اسم تشیع
نماینده جامعة المصطفی العالمیه در آفریقای جنوبی تصریح کرد: وقتی تابویی به اسم تشیع ایجاد شد، کافی بود که هر کسی را به اتهام وابستگی به این مذهب متهم کنند و مطالبات آنها را نادیده بگیرند. اگر مردمانی در این جوامع بودند که از استبداد، بیعدالتی و وابستگی به غرب ناراضی بودند، کافی بود وابسته به تشیع یا ایران شناسانده شوند؛ جامعه این افراد را طرد میکرد و مجوز دستگیری، حبس و حتی اعدام آنها صادر میشد.
مدیرگروه مطالعات اسلامی جامعةالمصطفی اظهار کرد: این جوامع برای اینکه بتوانند به اهداف سیاسی خود دست پیدا کنند، باید علیه تشیع صحبت میکردند. در جهان اسلام نیز برای اینکه موج انقلاب ایران، کشورهای دیگر منطقه از جمله پاکستان، افغانستان، حتی آفریقای جنوبی و... را فرانگیرد، لازم بود تبلیغاتی گسترده علیه تشیع و ایران شروع شود و این اتفاق افتاد و در طول 40 سال، این رویه ادامه یافت.
آقامحمدی با بیان این که در این راستا برخی از علمای دنیاپرست، برای برآورده شدن اهداف سیاسی در خدمت حاکمان قرار گرفتند، ادامه داد: آنان از این کار سود میبردند و علاوه بر عواید مالی، رسانه، امامت نماز جمعه، مساجد بزرگ و شبکههای ماهوارهای در اختیار آنان قرار داده میشد.
استفاده از شیوه اختلافافکنی
وی توضیح داد: این ابزارها برای علمای یاد شده جذابیت داشت. یکی از ائمه جمعه عربستان در این باره اظهار کرد که وزیر اطلاعات عربستان بارها به آنان تأکید کرده است که در مراسم نماز جمعه از ایران و شیعیان به بدی یاد کنند. هر چه این علما در مسیر اهداف کشورهایی چون عربستان بیشتر پیش بروند، آنها را بیشتر به اهدافشان میرسانند و منافع بیشتری کسب میکنند.
آقامحمدی افزود: نوعی اعتقاد مذهبی این گروه از علما نیز به انجام این اقدامات دامن میزد و باورشان این بود که اگر تشیع قدرت بگیرد، اهل تسنن آسیب میبینند و بر همین اساس باید با پیشروی شیعیان و ایران برخورد شود تا سنیمذهبها سنی بمانند.
مرتضی آقامحمدی در توضیح بیشتر پیرامون این موضوع گفت: غرب و اسرائیل هم موافق این موضوع بودند که اجازه ندهند ادبیات انقلابی ایران توسعه پیدا کند و در این باره با عربستان و کشورهای شیخنشین حاشیه خلیج فارس همفکر بوده و همکاری میکردند. این اقدام سبب سود بردن هر دو طرف میشد. غرب مایل بود که ایران محدود شود و ابزاری که سلفیها و وهابیها در دست داشتند به انجام این کار کمک میکرد. از این رو مجال فعالیت وهابیت و عربستان در غرب نیز افزایش یافت.
وی به مقاله یکی از نویسندگان اروپایی اشاره کرد که از سلسله مدارس مکدونالدی عربستان در غرب سخن گفته بود و افزود: عربستان و کشورهای شیخنشین حاشیه خلیج فارس، مدارس متعددی در کشورهای غربی دارند. تروریستهایی که از اروپا هستند و به داعش ملحق شدهاند، در این مدارس تحصیل کردهاند.
راهکارهایی برای کاهش تنش
آقامحمدی اظهار کرد: سیاستمداران غربگرای عربی، آمریکایی و اسرائیلی در اینکه علیه ایران و تشیع که مذهب اکثر مردم ایران است، صحبت و فعالیت کنند، صاحب منافع هستند. نکته مهم درباره ایران آن است که اگر دیگران نسبت به ویژگیهای مثبت، عقلانیت و جذابیتهایی که داریم واقف شوند، علاوه بر اینکه جذب این مذهب و کشور میشوند، زمینه دوستی با مسلمانها و غیرمسلمانها نیز فراهم میشود.
وی با اشاره به اینکه اگر توان استفاده از موقعیتها را داشته باشیم، قطعاً در پیشبرد اهداف شیعیان و ایران راهگشاست، ادامه داد: در این راستا استفاده از شخصیتهای ورزشی یکی از مهمترین فاکتورها برای کاهش تنش به شمار میرود. برای مثال علی دایی، شخصیتی است که آسیاییها به او افتخار میکنند. حتی مردم عرب به او محبت و تعصب دارند.
آقامحمدی تأکید کرد: استفاده از چنین شخصیتهایی در دوستی ملتها مؤثر است و آنها باید نسبت به موقعیتی که دارند آگاه شوند. این افراد مشکلاتی را میتوانند رفع کنند که سیاستمداران و رجل دین نمیتوانند به حل آنها اقدام کنند.
وی همچنین از بازیگران، کارگردانان و دانشمندان به عنوان شخصیتهای مؤثر دیگر یاد کرد و گفت: علمای دین هم باید دغدغه و شناخت داشته باشند و اطلاعات جغرافیایی و منطقهای خود را تقویت کنند تا با بهرهگیری از رویکرد مناسب، برای کاهش تنش و تفرقه تلاش کنند.
انتهای پیام