اين بلاگر در ابتدا به توضيح نام سوره و معنی و مفهوم آن میپردازد. در بخشهايی از اين نوشته آمده است:
در اولين آيه و دومين كلمه اين سوره، واژهی «تكاثر» آمده است. تكاثر، انباشت سرمايه بر روی هم از جهت ظاهری و حرص و ولع شديد بر اين كار از جهت باطنی، با سبك و سياق خاص است كه خداوند حكيم به عاقبت اين كار زشت هشدار میدهد. با ذكر كلمات تاكيدی و تكراری كه در متن آيات شريف وجود دارد، آدمی چنين احساس میكند كه خداوند در گفتگوی مستقيم و بسيار جدی و بیپيرايه با او، موضوع شر و زشت بودن كار و اقدام به انباشت مال و ثروت را در ميان میگذارد.
اين بلاگر در بخش ديگری از اين پست در شان نزول اين سوره چنين آورده است:
دو طايفه از قريش ( يا يهود ) در بين خود بر سر دو چيز با يكديگر در رقابت بودند و بواسطه فراوانی اين دو چيز به همديگر میباليدند و تفاخر میكردند، يكی مال و ثروت و ديگری جمعيت بود. حتی برای آنكه برتری خويش را بر قبيله ديگر ثابت كنند به گورستان و مقابر، برای شمارش مردگان خويش هم میرفتند تا آن طايفه كه تعداد مردههايش بيشتر بود به زيادی جمعيت، علاوه بر زيادی مال و ثروت هم افتخار كنند.
خداوند تبارك و تعالی برای منسوخ كردن اين فرهنگ كه بصورت يك ارزش در جامعه درآمده بود، سوره تكاثر را نازل كرد كه؛ شما به مال و ثروت و زيادی نسل و قبيله و كثرت آنها میباليد در حالیكه چنين نيست و با تاكيد و اصرار خاصی ضمن توبيخ چنين ديدگاهی، جايگاه و عاقبت كار آنهائیكه بدنبال تكاثر ( مال و جمعيت ) آنهم بهمنظور تفاخر بودند را با تاكيد و شدت، دوزخ دانسته و هشدار میدهد كه اگر ديده بصيرت داشتيد كه البته بزودی ( در روز قيامت ) خواهيد داشت، به اين ارزشهای انحرافی مستمسك نمیگشتيد.
در پايان نويسنده عصاره اصلی پيام اين سوره را مبارزه قرآن با فرهنگ تكاثر و همچنين فرهنگ تفاخر ذكر كرده و به عمدهترين مباحث و مطالب محوری اين سوره میپردازد.