«یک روز به‌خصوص»؛ فیلمی متفاوت در حوزه سینمای اجتماعی
گروه هنر: «یک روز به‌خصوص» در ژانر اجتماعی سینمای ایران جزء کارهای باکیفیت محسوب می‌شود.
یکی از فیلم‌های متفاوت اجتماعی و انسانی این دوره از جشنواره فیلم فجر، ساخته تاثیرگذار همایون اسعدیان کارگردان سینما و تلویزیون است. در این فیلم با آنکه حرف‌ها، موضوع‌ها و دغدغه‌های انسانی و اجتماعی فیلم‌ساز تبلور دارد، ولی اندکی از نگاه ساده و صمیمی مخاطب به‌ویژه قشرهای مذهبی و همچنین فیلم خوب «طلا و مس» فاصله دارد.
در واقع این فیلم زندگی انسان‌هایی است که می‌شناسیم، اما بسیار سطحی، گذرا به آنها پرداخت شده است، البته با آنکه این فیلم هم از منظر سینما و بیان و روایت سینمایی کار پخته‌ای است و چیدمان بازی‌ها، صحنه‌ها، طراحی داستان و ساختار فیلم نیز گویای تسلط اسعدیان بر ابزار سینما است ولیکن آنچنان که مضمون فیلم برای تماشاگر پذیرفتنی نیست، بخشی از این نارسایی هم نتیجه بی‌راهه رفتن فیلم‌ساز از عرصه سینماست.
وضعیت توصیف‌شده در شرایطی است که، فیلم‌ساز در کارهای قبلی با فیلم‌ها صادق و مردمی‌تر بوده است با این حال فیلم دارای استانداردهای سینمایی است و ویژگی‌های مطلوب سینمای اجتماعی را داراست، این مزیت نیز باعث می‌شود «یک روز به‌خصوص» در صدر برترین‌ها و بهترین‌های جشنواره بنشیند. درضمن باید به این نکته توجه داشت، نگاه سطحی فیلم‌ساز به موضوع انسانی فیلم و کم‌رنگی نگرش او به بافت فرهنگی و مذهبی جامعه، همچنین بازی‌های متوسط و شخصیت‌پردازی‌های کم‌مایه، باعث شتاب‌زدگی کار شده است.
نکته دیگر که باید به آن اشاره کنم، موضوع اصلی فیلم است که به یکی از ارزش‌های انسانی و دینی توجه دارد؛ یعنی اهدای اعضاء به نیازمندان بیمار، موضوعی که به‌روز و قابل احترام است ولی این مضمون خوب در قالب درام فیلم به‌درستی جایگزین نشده و در حد اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌های وزارت بهداشت در این‌باره جلوه‌‌گر شده است، در صورتی‌که اسعدیان می‌توانست از این رخداد یک واقعه عمیق تاثیرگذار و انسانی بسازد و مخاطب را در این رویداد انسانی همراه و همگام کند ولی چون موضوع کم‌مایه و پرداخت‌نشده، ارائه شده کمتر می‌تواند عقل‌ها و احساس‌ها را به تحرک درآورد.
بازی‌ها در این فیلم سینمایی متوسط ارائه شده و تا رسیدن به بالندگی مقام بازیگری فاصله‌ها دارد. در این اتفاق شخصیت‌پردازی‌های کم‌رنگ، بازی‌های معمولی مصطفی زمانی و تکراری فرهاد اصلانی در به وجود آمدن چنین اقدامی نقش داشته است. مطلب دیگر اینکه، علی‌رغم خوبی‌های مضمونی فیلم و پرداخت متوسط، اما این فیلم در گیشه مخاطب فراوان نخواهد داشت ولی در مراسم و جشن‌های بهداشتی و هنری و سینمایی مورد توجه و تحسین قرار خواهد گرفت.
در انتها؛ «یک روز به‌خصوص» در مجموع برغم کاستی‌های مضمونی و داستانی از نظر سینمایی جزو معقول‌ترین فیلم‌های جشنواره سی‌و‌پنجم فیلم فجر است و تماشاگر را از دیدن فیلم ناراضی نمی‌کند، ولی همچنان جای ماندگار فیلم «طلا و مس» در ذهن مخاطب خالی مانده است. این کارگردان می‌توانست در ادامه فیلم‌های مردمی با احترام به تفکر و سلیقه مخاطب بهترین‌های سینمای کشور را در کارنامه خود به ثبت برساند به شرط آنکه همچنان در کنار مردم و با مردم باشد.
در واقع این فیلم زندگی انسان‌هایی است که می‌شناسیم، اما بسیار سطحی، گذرا به آنها پرداخت شده است، البته با آنکه این فیلم هم از منظر سینما و بیان و روایت سینمایی کار پخته‌ای است و چیدمان بازی‌ها، صحنه‌ها، طراحی داستان و ساختار فیلم نیز گویای تسلط اسعدیان بر ابزار سینما است ولیکن آنچنان که مضمون فیلم برای تماشاگر پذیرفتنی نیست، بخشی از این نارسایی هم نتیجه بی‌راهه رفتن فیلم‌ساز از عرصه سینماست.
وضعیت توصیف‌شده در شرایطی است که، فیلم‌ساز در کارهای قبلی با فیلم‌ها صادق و مردمی‌تر بوده است با این حال فیلم دارای استانداردهای سینمایی است و ویژگی‌های مطلوب سینمای اجتماعی را داراست، این مزیت نیز باعث می‌شود «یک روز به‌خصوص» در صدر برترین‌ها و بهترین‌های جشنواره بنشیند. درضمن باید به این نکته توجه داشت، نگاه سطحی فیلم‌ساز به موضوع انسانی فیلم و کم‌رنگی نگرش او به بافت فرهنگی و مذهبی جامعه، همچنین بازی‌های متوسط و شخصیت‌پردازی‌های کم‌مایه، باعث شتاب‌زدگی کار شده است.
نکته دیگر که باید به آن اشاره کنم، موضوع اصلی فیلم است که به یکی از ارزش‌های انسانی و دینی توجه دارد؛ یعنی اهدای اعضاء به نیازمندان بیمار، موضوعی که به‌روز و قابل احترام است ولی این مضمون خوب در قالب درام فیلم به‌درستی جایگزین نشده و در حد اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌های وزارت بهداشت در این‌باره جلوه‌‌گر شده است، در صورتی‌که اسعدیان می‌توانست از این رخداد یک واقعه عمیق تاثیرگذار و انسانی بسازد و مخاطب را در این رویداد انسانی همراه و همگام کند ولی چون موضوع کم‌مایه و پرداخت‌نشده، ارائه شده کمتر می‌تواند عقل‌ها و احساس‌ها را به تحرک درآورد.
بازی‌ها در این فیلم سینمایی متوسط ارائه شده و تا رسیدن به بالندگی مقام بازیگری فاصله‌ها دارد. در این اتفاق شخصیت‌پردازی‌های کم‌رنگ، بازی‌های معمولی مصطفی زمانی و تکراری فرهاد اصلانی در به وجود آمدن چنین اقدامی نقش داشته است. مطلب دیگر اینکه، علی‌رغم خوبی‌های مضمونی فیلم و پرداخت متوسط، اما این فیلم در گیشه مخاطب فراوان نخواهد داشت ولی در مراسم و جشن‌های بهداشتی و هنری و سینمایی مورد توجه و تحسین قرار خواهد گرفت.
در انتها؛ «یک روز به‌خصوص» در مجموع برغم کاستی‌های مضمونی و داستانی از نظر سینمایی جزو معقول‌ترین فیلم‌های جشنواره سی‌و‌پنجم فیلم فجر است و تماشاگر را از دیدن فیلم ناراضی نمی‌کند، ولی همچنان جای ماندگار فیلم «طلا و مس» در ذهن مخاطب خالی مانده است. این کارگردان می‌توانست در ادامه فیلم‌های مردمی با احترام به تفکر و سلیقه مخاطب بهترین‌های سینمای کشور را در کارنامه خود به ثبت برساند به شرط آنکه همچنان در کنار مردم و با مردم باشد.
