در ایران مرسوم بوده که شاهان و امیران، کتب نفیس را وقف اماکنی چون آستان قدس رضوی میکردند. در عهد صفوی، آثار فراوانی وقف بقعه جدشان شیخ صفیالدین اردبیلی کردند. آثار خطی این بقعه، یک بار به دست عثمانیها و یک بار از سوی روسها غارت شد. اکنون نسخهها در محلهای مختلفی از جمله کتابخانهی حکیم اغلو، راغب پاشای ترکیه و موزهی سن پترزبورگ نگهداری میشود. روی نسخ وقف نامهای بوده که تاکید شده «کتب از محل وقف خارج نشود» و هر که این کار را بکند شریک خون امام حسین (ع) شمرده خواهد شد اما به دست دولت عثمانی وقفنامههای روی جلد کتابها، محو و یا مخدوش شده است.