به جای تشبّه به اهل بیت دنبال تشرّف هستیم

به گزارش ایکنا، مراسم سوگواری شهادت امام محمد باقر(ع) شب گذشته با سخنرانی حجت‌الاسلام و المسلمین سیدمحمدباقر علوی تهرانی در مسجد حضرت امیر(ع) برگزار شد که گزیده آن را در ادامه می‌خوانید؛

در حدیث قطعی الصدور از پیامبر اکرم(ص) که هم در منابع عامه آمده و هم در منابع شیعه ذکر شده آمده است: هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است، یعنی طرف نماز خوانده، روزه گرفته، قربه الی الله هم گفته است ولی امام زمانش را نمی‌شناخته لذا مرگش مرگ مشرکانه است. این مرگ مشرکانه چگونه مرگی است؟ در قرآن کریم بیان حضرت حق این است که خدا گناه شرک را بدون توبه نمی‌بخشد، سایر گناهان بدون توبه امید بخشش دارند. پس خداوند در هیچ شرایطی انسان مشرک را تحت رحمت خودش قرار نمی‌دهد. بنابراین باید به عنوان یک مسلمان تکلیف ما با موضوع امامت معلوم باشد.

این کدام امام است که اگر او را نشناسید و در همان حال بمیرید، مرگتان مرگ جاهلی است؟ در این مسئله دو نظر وجود دارد. تکلیف ما شیعه معلوم است. پیامبر(ص) امام را برای ما معلوم کرده است. ایشان در سلسله روایات متعددی اعلام کرده است امام کیست. ولی یک مسئله وجود دارد و آن اینکه ما می‌دانیم دوازده نفر چه کسانی هستند ولی تکلیف خود را نسبت به آنها انجام نمی‌دهیم. تکلیف ما نسبت به امام چند مسئله است: معرفت، محبت، ولایت، اطاعت، شباهت. از معرفت شروع می‌شود به شباهت ختم می‌شود، ولی ما دنبال تشرف هستیم. باید تکلیف‌مدار باشیم ولی ما تکالیف را خودمان معلوم می‌کنیم. برای زیارت و شفاعت ائمه دست و پا می‌زنیم ولی دنبال اطاعتشان نیستیم.

نقص ما این است که ائمه را می‌شناسیم، ولی تکلیف خودمان را انجام نمی‌دهیم. این نقص بزرگی است که تکلیفمان را نسبت به ساحت دوازده امام انجام نمی‌دهیم.

دیدگاه اهل سنت نسبت به امامت

اهل سنت می‌گوید پیامبر(ص) ائمه را برای ما معرفی نکرده است. ما سوال می‌کنیم اگر پیامبر امام را معرفی نکرده است و از سویی عدم شناخت امام مساوی با مرگ جاهلیت است، پس امام شما کیست؟ دقت کنید که این مباحث وحدت‌شکن نیست چون اهل سنت بهتر از ما این حرف‌ها را می‌دانند. من این حرف‌ها را برای شما می‌زنم تا در مقابل شبهاتی که وارد می‌شود، قالب تهی نکنید. اهل سنت در پاسخ به پرسش ما سه پاسخ می‌دهند. پاسخ اولشان این است مراد از امامی که اگر نشناسید مرگتان مرگ جاهلیت است سه خلیفه اول هستند. این یک پاسخ است. این در حالی است که در سه کتاب اهل سنت این سخن از خلیفه اول نقل شده است: پیامبر(ص) به واسطه وحی از اشتباه در مصونیت بود ولی بر من یک شیطانی مسلط است که فریبم می‌دهد، اگر دیدید به راه راست می‌روم شما هم بیایید ولی اگر دیدید کج می‌رویم شما مرا برگردانید. پس خود او معترف است من از اشتباه مصون نیستم. در کتاب دیگری از او نقل شده است، بیعتتان را از من پس‌ بگیرید چون من بهترین شما نیستم. تمام این مطالب در کتب اهل سنت ذکر شده است. از خلیفه دوم هم نقل شده است که گفت بیعت با خلیفه اول در سقیفه ناگهانی بود، ولی خدا مسلمانان را از شر این بیعت نگه داشت، هرکس یکبار دیگر این کار را کرد، او را بکشید.

آیا مقصود از امام، معاویه است که شصت هزار منبر ساخت تا بر روی آن علی(ع) را لعنت کنند؟ آیا پسرش یزید امام است که خانه کعبه را ویران کرد؟ آیا مروان امام است که پیامبر(ص) مکرر او را لعنت کرد؟ همه این مطالب در متون خود اهل سنت است. پاسخ سوم اهل سنت این است که بنی عباس امام هستند که دستشان به خون ائمه ما آلوده است. اصلا پس از بنی عباس چه کسی امام است؟

قرآن دو نوع امامت را مطرح می‌کند. امامت حق و امامت باطل. بیان امام صادق(ع) این است ما برای بندگی و عبادت خلق شدیم ولی عبادت فقط سجده و رکوع نیست. سجده و رکوع آسان‌ترین کار در دینداری است. امام صادق(ع) می‌فرماید بندگی، اطاعت از مردان است. اگر کسی آدمی را اطاعت کند که او را به سوی معصیت می‌برد او را پرستیده است.

در بین امام ضلالت و هدایت باید امام هدایت را انتخاب کرد. امام حق نشانه دارد. خصیصه امام حق این است امامتش از ازل مطرح بوده، در بین همه امت‌ها مطرح بوده و در قیامت هم از امامت او سوال می‌کنند. این یکی از نشانه‌های امام حق است و هیچکس در کنار امام حق قرار نمی‌گیرد.