تا ابد درخشنده/ ۵
فیلم | پرگارِ افلاک
در ایام ولادت علی‌بن‌ابیطالب(ع) به سراغ سروده‌های شاعری می‌رویم که سال‌هاست دل در گرو عشق آن حضرت بسته است. یوسفعلی میرشکاک، شاعری که شعرش آینه‌ای است از معرفت و عرفان، در مجموعه «تا ابد درخشنده»، با زبانی شیوا و دلنشین، به توصیف زیبایی‌های وجودی امیرالمؤمنین (ع) پرداخته است. با شنیدن این اشعار، گویی به محضر مولای متقیان راه یافته‌ایم و از نزدیک شاهد عظمت و شکوه آن حضرت هستیم.
اگر چشم جهان یک بار دیگر
به روی دیدنت در باز می‌کرد
زمین سامان خود را باز می‌یافت
زمان دیگر شدن آغاز می‌کرد
برای خنده‌هایت می‌نویسم
که چون آیینه افتادند بر خاک
وزین خاک سیه دل تا به امروز
نه مردی زاد، هم تقدیر تیغت
نه همرنگ نگاهت آفتابی
دل آیینه‌ای را کرد روشن
به من یک داغ از آن شبها بیاموز
که با خود می‌نشستی آسمان‌وار
زمستان و بهار خویش بودی
از آن شب‌های چون فرجام فرهاد
پر از شیوایی شیرین شیون
برای خاک ای پرگار افلاک
تو تنها یادگار خویش بودی
یوسفعلی میرشکاک
تصویربرداری از حامد عبدلی
تدوین از نیلوفر قاسمی
انتهای پیام مطالب مرتبط
