محمدحسین ناصربخت، نویسنده و پژوهشگر تئاتر دینی و آئینی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره ضرورت توجه به مدیریت و طراحی هنری در تولید نمایشهای دینی گفت: حتی با مراجعه به قدیمیترین به قدیمی ترین متون تئاتری هم میتوان دریافت که یکی از عناصر اصلی در آنها جلوههای بصری است لذا این مقوله از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی با اشاره به اینکه تئاتر یک هنر صرفاً شنیداری نیست بلکه باید به المانهای دیداری آن نیز توجه شود، ادامه داد: ایجاد المانهای بصری و دیداری در تولید یک نمایش که نمایش دینی هم میتواند جزئی از آن باشد، حاصل پرداختن به مقولهای به نام مدیریت و طراحی هنری یک نمایش است و صرفنظر از آن ویژهای که به بازیگران و کارگردان یک نمایش مربوط میشود، طراحیهای هنری از جمله طراحی صحنه، طراحی نور و صدا به کمک خلق یک نمایش در سطحی قابل قبول کمک میکند.
مدیریت هنری اشکال ذهنی نمایش را به عینیت درآورده و در مقابل دیدگان مخاطب قرار میدهد
ناصربخت تصریح کرد: در یک کلام میتوان گفت که اهمیتبخشی به این مسئله تولیدکنندگان را قادر خواهد ساخت تا به زیبایی در نتیجه نهایی یک اثر نمایشی برسند ضمن آنکه توجه به مدیریت و طراحی هنری به تحلیل گروه، نویسنده و سایر عوامل اجرایی یک نمایش از اثر نمایشی کمک کرده و پرداختن به جلوههای نمایشی آن را از حالت ذهنی به شکل عینی و عملی درآورده و در مقابل چشمان بیننده قرار میدهد.
این مدرس دانشگاه در ادامه گفت: امروزه به سبب بالا رفتن دانش بصری بینندگان به دلیل فناوری موجود در علوم رسانهای دیگر پرداختن به نمایشهای دیالوگمحور که از جمله خاصیت های نمایش های دینی است از حوصله مخاطب خارج است و مخاطب یک اثر نمایشی دینی به سالنهای نمایشی می آید تا مجموعه ای از خلاقیت های بصری و هنری در روایت یک داستان دینی و مذهبی را مشاهد نماید.
مخاطب اغلب با روایت تاریخی یک واقعه دینی آشناست و به دیدن نمایش میآید که تصاویر جذاب ببیند
وی تأکید کرد: براین اساس و البته به جهت آنکه معمولاً روایت های دینی که مورد توجه کارگردانان تئاتر دینی برای خلق یک اثر نمایشی مورد نظر قرار میگیرد، آشناست لذا برای جذابیتبخشی بیشتر به اثر نمایشی باید از مجموعهای از ادوات و تجهیزات در ایجاد تابلوهای زیبای نمایش استفاده کرد وگرنه که به سبب اشراف مخاطب بر داستان نمایش دیگر جذابیتی برای او نخواهد داشت.
ناصربخت به آثار ماندگار در زمینه تئاتر دینی در سالهای گذشته اشاره کرد و گفت: در آثاری همچون «خاطرات سالهای شن» علی رفیعی در مورد واقعه توابین پس از قیام عاشورا و یا نمایش «اسبها» به کارگردانی محمد رحمانیان در مورد واقعه کربلا شاید با داستانی جذاب مواجه نباشیم و بارها و بارها آن را در محافل و مجالس گوناگونی شنیده باشیم اما چیزی که آنها را همچنان پس از گذشت سالیان سال در اذهان ما خاطرهانگیز کرده است توجه کارگردانان به مجموعه ای از طرایح های زیبای هنری و فنی در شیوه اجرایی نمایش است.
مدیریت و طراحی هنری یک اثر نمایش نیاز به تأمین زیرساختها دارد
پوی در پایان گفت: البته باید این مسئله را نیز مورد نظر داشت که پرداختی مؤثر در زمینه طراحی هنری یک اثر نمایشی با هر موضوعی و از جمله دینی نیاز به فراهم آمدن زیرساختهای مؤثر و کارآمد دارد چرا که محصولات تولید شده به واسطه چنین نگرشی در زمینه های مختلفی همچون طراحی دکور و نور و حتی ساخت موسیقی نیاز به آرشیو و نگهداری مناسب دارد که متأسفانه اکنون جامعه حرفه ای تئاتری ما فاقد چنین زیرساختی است و مسئولان برای ماندگاری یک اثر نمایشی و امکان فرصت به آنها برای اجراهای گوناگون برای مدتهای مدیدی باید به فکر ایجاد ساز و کاری حرفهای و تأمین و تجهیز زیرساختها باشند.