ارتباط حوزه و دانشگاه متناسب با مقتضیات زمان باشد

شیرزاد عباسیان، رئیس دانشگاه امام حسین(ع) ارومیه در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان‌ غربی، در مورد موضوع وحدت حوزه و دانشگاه گفت: در کشورهای اسلامی دانشگاه و حوزه مانند دو بال برای عروج و تکامل هستند و با توجه به اینکه کشور ایران یک مملکت اسلامی است و قانون اساسی طبق شریعت مقدس اسلام و قرآن کریم نوشته شده است باید حوزه‌های علمیه به‌ویژه در زمینه علوم انسانی از دانشگاه استفاده کرده و با آن در ارتباط باشند تا کشور وابسته به بیگانه نشود.

وی اضافه کرد: از سوی دیگر تا زمانی که دانشگاه و اساتید صرفاً به متون پژوهشی گذشته استناد کنند کشور در این زمینه وابسته‌تر می‌شود پس دانشگاه و حوزه باید همت کنند تا در راستای ارتقای سطح علمی و آگاهی متناسب با مقتضیات زمان جامعه اسلامی برای پیشرفت علوم انسانی و ارتباط علوم انسانی با حوزه اهتمام ورزند.

اساتید حوزه و دانشگاه، نیازهای روز جوانان را پاسخ دهند

وی ادامه داد: مشکل این موضوع در زمینه علوم انسانی است چون پیشرفت را می‌توان از کشور‌های آورد و به تولید انبوه رساند اما اگر بخواهیم انسانی به بار آوریم که مغز متفکر جامعه اسلامی شود و بتواند در مقابل موج عظیم تهاجم فرهنگی جوابگو باشد، باید اساتید حوزه و دانشگاه در زمینه علوم انسانی فعالیت کرده و تحقیق و پژوهش کنند و نیازهای روز جوانان را پاسخگو باشد.

عباسیان با ابراز خرسندی از اینکه وضعیت وحدت میان حوزه و دانشگاه مطلوب است، اظهار کرد: این در حالی است که دشمن با دست‌های پنهان و تهاجم‌های فرهنگی و روانی با استفاده از ماهواره‌ها و پایگاه‌های اینترنتی، می خواهند این مسائل را زیر سؤال برند.

رئیس دانشگاه امام حسین(ع) ارومیه تصریح کرد: بنابراین حوزه و دانشگاه باید ارتباط بین خود را مستحکم‌تر کرده و توطئه‌های دشمن برای تضعیف نظام را با انجام تحقیقات و پژوهشات خنثی سازند.

وی اظهار کرد: دشمنان نظام و انقلاب همواره در کمین هستند و بمباران تبلیغاتی علیه کشور انجام می‌دهند به‌ویژه اینکه جامعه ایران جامعه‌ای شیعه بوده و از مکتب تشیع درس می‌گیرد؛ بنابراین نظام جمهوری اسلامی ایران همواره زیر ذره‌بین دشمن است.

رئیس دانشگاه امام حسین(ع) ارومیه گفت: کشورهای اسلامی بسیاری وجود دارد در حالی که آن‌ها امت اسلامی نیستند پس در مکتب اسلام لازم است که پژوهش بسیار انجام گرفته و نتایج آن در جامعه و در دانشگاه‌ها بررسی شود و این امکان‌پذیر نیست مگر اینکه پیوند و وحدتی در علوم انسانی و جامعه به‌وجود آید.