حیات واقعی در پرتو عزای خلیفة‌الله به انسان عطا می‌شود
گروه اندیشه: ما یک شادی ظاهری و یک شادی روحی داریم، شناخت خلیفه الهی شادی واقعی است و خداوند در پرتو عزاداری‌هایی که برای خلیفه او انجام می‌شود، حیات واقعی را به انسان عطا می‌کند.
حجت‌الاسلام و المسلمین جواد باقری قمی، محقق و مدرس حوزه در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) در خصوص حرمت اربعین گفت: برخی از کسانی که کمتر در مباحث مذهبی وارد شده‌اند و عرق مذهبی کمتری دارند، به دلیل طولانی بودن ایام سوگواری ماه‌های محرم و صفر که آن‌ها را از شادی‌های ظاهری دور می‌کند، دچار رنجش هستند. در جواب این رنجش آن‌ها باید گفت، از آن‌جا که خداوند همیشه حی است، خلیفه او نیز همیشه زنده است و در واقع، سوگواری نه برای امام حسین (ع) که برای محرومیت ما از ایشان است.
وی ادامه داد: خداوند خودش زنده است و منشاء زندگی است و از این جهت به اشخاص آرامش می‌بخشد. خداوند در پرتو عزاداری‌هایی که برای خلیفه او انجام می‌شود، حیات واقعی و زندگی روحی حقیقی را به عزاداران خلیفه خود عطا می‌کند. ما یک شادی ظاهری و یک شادی و زندگی واقعی و روحی داریم. شناخت خلیفه الهی باعث رشد روح انسان می‌شود.
این مدرس حوزه افزود: افسردگی‌هایی که امروزه در جوامع بشری به وجود آمده است و دغدغه‌هایی که بشر را درگیر خود ساخته را می‌توان با وصل شدن به منشاء حیات و آرامش برطرف کرد. عزاداری امام حسین(ع) علی رغم این‌که در ظاهر عذاب و ناراحتی است ولی کسی که واقعا برای امام(ع) عزاداری می‌کند و عزادار واقعی حضرت باشد، به دلیل پرهیز از گناهان و این‌که خالصا برای خدا عزاداری می‌کند به یک لذت درونی می‌رسد.
عزای امام حسین (ع) سبب به آرامش رسیدن
وی تصریح کرد: عزای امام حسین (ع) سبب به آرامش رسیدن عزادار می‌شود و اگر مردم برای امامانشان عزاداری نکند، دچار دغدغه و اضطراب می‌شوند. این اشخاص باید به آن نکات توجه کنند که اتصال به سر منشاء حیات و آرامش، مسیر صحیح زندگی است. راه رسیدن به زندگی سالم، پاس داشتن و احترام گذاشتن به خلفای بر حق الهی است که یکی از آن خلفا هم امام حسین(ع) است.
دلیل قرآنی عزاداری برای امام حسین(ع)
وی خاطرنشان کرد: در قرآن آمده است « أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، با یاد خدا دلها آرامش می یابد» (رعد/28) هم‌چنان که یاد خدا آرامش می‌بخشد، یاد خلفای خداوند هم آرامش بخش است. در روایات هم آمده که « یفرحونا لفرحنا و یحزنونا لحزننا، در شادی ما شادی کنید و در حزن ما محزون باشید» یا در جای دیگر آمده «ذکر علیٍ عباده، یاد علی(ع)عبادت است. هر چند که در روایت نام علی(ع) آمده، لیکن منظور این است که یاد تمام خلفا و اولیای الله عبادت است.
این محقق کلام و فلسفه دین با اشاره به این‌که عبادت متصل شدن به مرکز حیات، آرامش و زندگی است، تصریح کرد: عبادت به وسیله یاد خلفای خداوند، نتیجه‌ای جز به آرامش رسیدن ندارد. برای پاس‌داشت حرمت امام حسین(ع)، سفارش ویژه برای مراسم سوگواری اربعین امام (ع)، زیارت خواندن و پیاده روی شده است.
حرمت پیاده روی به سمت کربلا
وی گفت: ممکن است این سؤال مطرح شود که با توجه به وسایل نقلیه‌ای که برای تسهیل و تسریع در رسیدن به مقصد به وجود آمده‌اند، پیاده رفتن چه توجیه و معنایی دارد؟ در پاسخ باید گفت، پیاده روی به سمت کربلا با توجه به دسترسی افراد تعبیر و معنا پیدا می‌کند. این نوع از سیر به تأسی از سلوک و رفتار پیامبر(ص) و خاندان نبی مکرم(ص) است که علاوه بر این، نشان اظهار ارادت و احترام است.
وی با بیان این‌که در سلوک امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و حضرت سجاد(ع) می‌بینیم که آن‌ها به کرّات، بارها و بارها پیاده به مکه مکرمه مشرف می‌شدند، خاطرنشان کرد: ایشان با وجود این‌که می توانستند سوار مرکب شوند ولی پیاده طی طریق می‌کردند. همه این‌ها نشان می‌دهد که عزاداری و رفتن به زیارت موضوعیتی دارد که از دو جهت تأثیر دارد. یکی از جهت فردی که باعث بالارفتن معنویت شخص می‌شود که بتواند در محضر اولیای الهی قرار بگیرد و دیگر هم بعد اجتماعی آن است. در بعد اجتماعی، پیاده رفتن به زیارت امام حسین(ع)، بیان‌گر قدرت و عظمت شیعه است.
