وقت‌شناسی مؤلفه مهم یک مدیر اسلامی است
گروه اجتماعی: مدرس حوزه علمیه امام رضا(ع) میاندوآب گفت: وقت شناسی، ایمان و ارتباط با خدا، صعه صدر و شور و مشورت از شاخصه‌های یک مدیر اسلامی است.
حجت‌الاسلام محمدباقر حسن‌زاده، مدرس حوزه علمیه امام رضا(ع) میاندوآب در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، در رابطه با موضوع مدیریت اسلامی گفت: مباحث مدیریتی از مسائل مهم و اساسی در هر جامعه‌ای به‌شمار می‌رود و حتی با توجه به‌وجود قوای انسانی در اشخاص، باید هر انسانی حتی در تنهایی‌های خود قوای خود را مدیریت کند.
وی افزود: نخستین ویژگی یک مدیر الهی ایمان و ارتباط با خداوند متعال است و در همین راستا یک مدیر باید متعهد باشد چون حتی این قضیه از بحث تخصص نیز مهم‌تر است و از سوی دیگر با توجه به اینکه در یک سوی مسئله مدیریت، مردم قرار دارند، باید با آن‌ها با مهر و عطوفت برخورد شود و طوری نباشد که مردم نتوانند با مسئولان و مدیران خود ارتباط برقرار کنند.
وی تأکید کرد: سعه صدر از شاخصه‌های مهم و اساسی در مدیریت اسلامی است اما متأسفانه برخی مدیران آنگونه که شایسته است با ارباب رجوع خود با کرامت برخورد نمی‌کنند که این خود به مدیریت اسلامی جامعه صدمه وارد می‌سازد.
حجت‌الاسلام حسن‌زاده تصریح کرد: مدیر در جامعه اسلامی باید روحیه ریاست‌طلبی و زورگویی نداشته باشد و در همین رابطه با توجه به اینکه خلافت و ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) حق مسلم ایشان بود اما چون می‌دانست با خلافت و به قدرت رسیدنش جنگ و خونریزی برپا می‌شود، به‌دنبال آن نرفت و مردم را به خودشان واگذاشت.
مدرس حوزه علمیه امام رضا(ع) میاندوآب شور و مشورت یک مدیر را از دیگر مؤلفه‌های یک مدیر اسلامی خواند و افزود: باید افرادی در اطراف یک مدیر باشند که به مدیر مشاوره دهند برای مثال چه ایرادی دارد که یک مدیر در خدمت‌رسانی خویش از کمک مردم بهره‌مند شود؟
وی ادامه داد: مدیر اسلامی باید وقت‌شناس باشد و فاصله خویش را با مردم کمتر ساخته و با کمترین فاصله با مردم زندگی کند چون متأسفانه برخی‌ها مدیریت را در ریش‌سفیدی تعریف می‌کنند و معتقد هستند که باید چنین افرادی در رأس جامعه قرار گیرند در حالی که وقتی کسی در پشت میز مدیریتی قرار می‌گیرد باید ارباع رجوع خود را مورد تکریم و احترام قرار دهد.
مدرس حوزه علمیه امام رضا(ع) میاندوآب تصریح کرد: یک مدیر اسلامی و الهی باید با فقیران بیشتر از ثروتمندان جامعه ارتباط داشته باشد همانطور که امیرالمؤمنان علی(ع) با مدیران و فرمانداران خویش به خاطر اینکه بر سر سفره‌ای نشسته بودند که کودکی بر سر آن نبود، آن‌ها را مذمت کردند.
