ضعف زیر‌ساختی موجب بی‌اعتباری جشنواره «تئاتر فجر» شده است
گروه هنر: هر ساله جشنواره «تئاتر فجر» با اصرار مدیران هنری بر تکرار اشتباهات گذشته برگزار می‌شود که هیچ پیامد مثبتی ندارد در حالیکه با تصمیم‌گیری درست و تقویت زیرساخت‌های تئاتری می‌توان اعتبار از دست رفته را به تئاتر فجر بازگرداند.
رضا صابری، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان مطالب فوق گفت: تئاتر ابزاری است در خدمت انسان؛ ابزاری که با دارا بودن ظرفیت‌های مناسب می‌توان به هر مقوله انسانی بپردازد و در هر عرصه‌ای چه دینی و چه غیر‌دینی طرح مسئله کند هر چند که به اعتقاد من تئاتر با توجه به اینکه در ارتباط مستقیم با مقولات و دغدغه‌های انسانی است، ذاتاً دینی است.
وی گفت: با این وجود در ایران چه پیش از انقلاب اسلامی و چه پس از آن به این دلیل که تئاتر کالای غربی است و احیاناً مظاهر شرک‌آمیز در آن مطرح می‌شود به غیر از طیف خاصی از مردم که معمولاً روشنفکران جامعه هستند ، باقی جوامع ایرانی ارتباط مناسبی با این هنر مردمی و دیرینه که در کشورهای صاحب تئاتر پیشینه چند هزار ساله دارد برقرار نکردند که البته این تفاوت طبیعی است چرا که مقوله‌ای به نام تئاتر مدرن غربی را چیزی حدود صد سال است که در اختیار داریم.
تئاتر به عنوان ابزار می تواند در خدمت اهداف متعالی دینی باشد
صابری تصریح کرد: بی‌تفاوتی نسبت به پدیده مؤثر اجتماعی به نام تئاتر در ایران پس از انقلاب اسلامی به دلیل تسلط اندیشه الهی و دینی قوت گرفت و بیش از سه دهه است که نگاه متولیان امر و مسئولان هنری به این ابزار، نگاهی باری به هر جهت و هر چه پیش آید خوش آید است در حالیکه همان گونه که گفتم تئاتر ابزار است و می‌تواند در راستای اهداف متعالی دینی و حتی انقلابی نیز هدفمند شود.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: اتخاذ چنین تفکر و موضعی نسبت به هنر تئاتر موجب شده است که برنامه‌ای مدون و جامع در استفاده بهینه از این هنر مؤثر و سازنده اجتماعی نداشته باشیم در نتیجه با ضعف در زیرساخت‌های تئاتری روبرو هستیم که نتیجه آن عدم درک درست از جریان‌هایی همچون جشنواره‌های تئاتری برای مهیا کردن خوراک مناسب یک ساله نمایشی برای طیف‌های گوناگون جامعه است.
در تئاتر فجر هیچ اقدامی به منظور کشف استعدادهای هنری صورت نمی‌گیرد
این فعال تئاتر خراسانی گفت: رویکرد به تئاتر در کشور به جای اینکه به جریانی مستمر و مداوم تبدیل شود، مبدل به جریان مقطعی چند روزه شده است که مثلاً در چند روز برگزاری جشنواره «تئاتر فجر»، تب آن جامعه را فراگرفته و بلافاصله فروکش می‌کند، در حالی که در روند برگزاری چنین رویدادی هیچ اقدامی مؤثری به منظور کشف استعدادهای تازه هنری صورت نمی‌گیرد که به واسطه آن سرمایه‌گذاری مطلوبی در جهت تربیت و تضمین آینده حرفه‌ای تئاتر به انجام رسد.
نویسنده و کارگردان نمایش دینی «کربلای بی‌شمر» تأکید کرد: مدیریت ناکارآمد «تئاتر فجر» و سایر جریان‌های تئاتری یک ساله موجب شده است که دیدگاه مدیران به این جشنواره به جریانی مقطعی و سلیقه‌ای منجر شود و هیچ ضمانتی در پیوستگی فرهنگی جامعه متأثر از تولیدات نمایشی وجود نداشته باشد و پیامد این جریان موجب آن شده است که در فاصله چند روز مانده به آغاز جشنواره «تئاتر فجر» دبیر آن تغییر کند در حالی که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده و همه جریان‌ها و رویدادهای جشنواره براساس سلیقه دبیر جدید تغییر صد در صدی داشته باشد.
این کارشناس و محقق تئاتر در پایان گفت: ما در تئاتر دچار فقر متن هستیم؛ این مسئله بسیار ناگوار است که در کشوری ادعای پرداختن به تئاتر فاخر را داشته باشیم ولی از آن طرف درام‌نویسان مطرح ما از تعداد انگشتان یک دست فراتر نروند؛ بارها این پیشنهاد از سوی نخبگان تئاتری مطرح شده است که درصدی از بودجه جشنواره «تئاتر فجر» صرف تولید نمایشنامه‌هایی به قلم نویسندگان شناخته شده نمایشی شود و براساس آن تولیداتی نمایشی برای شرکت در جشنواره را شاهد باشیم که موجب احیای اعتبار آن شود اما گویا هیچ گوش شنوایی در این زمینه وجود ندارد و مدیران همچنان به تکرار اشتباهات پیشین خود در عرصه تئاتر اصرار دارند.
