«قصه‌ها» و گامی بلند به سمت سیمرغ/ انگ‌ سیاه‌نمایی به اثری که دغدغه اجتماع را دارد

«قصه‌ها» عنوان جدیدترین ساخته رخشان بنی‌اعتماد فیلمساز اجتماعی‌ساز کشورمان است؛ فیلمسازی که پس از چند سال دوری از هنر هفتم فیلمش پس از دو سال امکان نمایش پیدا کرد. فیلمی که می‌توانست پیشتر از این به نمایش درآید، اما به واسطه برخی نگرش‌های سیاسی فرصت نمایش پیدا نکرد.

در این فیلم بنی‌اعتماد بار دیگر فرصت پیدا کرد تا به آسیب‌های اجتماعی بپردازد؛ آسیب‌هایی که قشر کم در آمد جامعه را به شدت آزار می‌دهد، البته این تصویرسازی به هیچ وجه در دام سیاه‌نمایی گرفتار نیامده، بلکه آنچه که تصویر می‌شود منطبق بر واقعیت‌های جامعه است. در ضمن در «قصه‌ها» حرف کسانی زده می‌شود که شاید کمتر به آنها مجال داده می‌شود که حرفشان را به گوش دیگران برساند.

نکته مهم درباره این فیلم، بحث دغدغه‌مندی فیلمساز است که به شدت با مشکلات بخش عظیمی از جامعه پیوند خورده است، اما متاسفانه این نوع نگاه از دید برخی مسئولان سابق سینما، سیاه‌نمایی توصیف شده بود. این انگ‌زدن در شرایطی است که در تعریف یک فیلمساز متعهد آمده که آن هنرمند باید نسبت به مشکلات مردم متعهد باشد، بدون اینکه بخواهد در بیان مشکلات اقراغ کند.

روایت «قصه‌ها» منطبق بر داستانی واحد نیست، بلکه داستانک‌های کوچک ساختار کلی فیلم را تشکیل می‌دهد. در این داستانک‌ها به برخی آسیب‌های اجتماعی همچون؛ بیکاری، اعتیاد، حقوق زنان، زنان خیابانی و ... پرداخته شده است. مشکلاتی که اگر خوب چشم باز کنیم بسیاری از آنها را می‌بینیم البته در تمامی این مشکلات یک پیام مهم نیز نهفته است و آن، توجه به اخلاق است. اخلاقی که اگر در جامعه باشد، مسلم بدانید بسیاری از آسیب‌ها وجود نخواهد داشت.

درباره بحث فنی فیلم هم باید گفت که روایت قصه به شدت بیننده را جذب خود می‌کند و تماشاگر از روایت داستانک‌های مختلف دچار سردرگمی نمی‌شود، چون به نوعی موضوعات فیلم با هم پیوند خورده است، اما درباره بازیگری «قصه‌ها» هم باید گفت که این کار از بازیگران بزرگ متعددی بهره برده که هر کدام در جای خود توانسته‌اند به خوبی به نقش خود جان بخشند. در ضمن بازی یکد ست و روان فیلم نشان می‌دهد که کارگردان در هدایت بازیگران متعدد فیلم توانسته به موفقیت لازم دست پیدا کند.

نکته در خور توجه در «قصه‌ها» استفاده کاملا حرفه‌ای از تکنیک فیلمبرداری است به ویژه در نماهای نزدیک و دور. این متیاز را می‌توان در تدوین و صداگذاری فیلم هم شاهده کرد. نکته دیگر اینکه بنی‌اعتماد در این فیلم بر خلاف کارهای اخیرش از موسیقی نیز به خوبی بهره برده است. به ویژه در سکانس آخر که موسیقی به کمک فیلم آمده است.

در پایان این مطلب باید گفت که «قصه‌ها» به احتمال زیاد یکی از کاندیداهای اصلی سیمرغ مردمی است، چون تجربه نشان داده این‌گونه کارها می‌تواند ارتباط بسیار خوبی با تماشاگر برقرار کند، هرچند که این امتیاز برای فیلم نباید به این نحو معنا شود که اثر نباید در دیگر بخش‌ها کاندید شود، زیرا پختگی کار اخیر بنی‌اعتماد مطمئنا برایش کاندیدا شدن در چند بخش را به همراه خواهد داشت.