سیدضیاء هاشمی، تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره رویکرد جشنواره فجر به موضوعات انقلابی اظهار کرد: جدا از اینکه فیلمهای این دوره از جشنواره فجر عمدتا کارهایی تلخ و سیاه بودند، بحث اجرایی آن هم به شدت نوعی عقبگرد بود، به نحویکه دبیران بیست سال پیش چنین روشهایی را در کارهایشان لحاظ میکردند. برای این گفته نیز دلیل دارم، آن هم این است که در هیچ کجای دنیا برای حضور در جشنواره اکثر تولیدات آن سال لحاظ نمیشوند، بلکه هیئت انتخاب حدودا 20 فیلم را برای رقابت انتخاب میکند، اما در فجر امسال چند کار حضور داشت؟!
وی افزود: اگر بخواهیم ریشهای به ضعف پیش آمده در جشنواره سیودوم بپردازیم، باید دلیل اول را در ناآگاهی رئیس سازمان سینمایی جستوجو کنیم که به دلیل آشنا نبودن به این حوزه تمام اختیارات را در اختیار دو نفر قرار داد تا هرگونه که میخواهند برای جشنواره فجر تصمیم بگیرند. در ضمن آشفتگی در این جشنواره به اندازهای بود که قبل از برگزاری جشنواره، چند فیلم پرهزینه برای حضور شرط گذاشتند که باید چند جایزه به آنان اختصاص داده شود.
بیتوجهی مدیران سینما در دادن پروانه ساخت به فیلمها
هاشمی در پاسخ به این مطلب که اکثر فیلمهای حاضر در جشنواره سی و دوم از سازمان سینمایی دوره قبل پروانه ساخت دریافت کرده بودند؟ گفت: پر واضح است که در انتهای هر دوره مدیریتی معمولا تصمیمات آنچنان کارشناسانهای گرفته نمیشود، چون به اصطلاح حساب کار از دستشان در میآورد به همین دلیل هم میبینیم که نتیجه فیلمهایی میشود که در جشنواره سیودوم شاهد آن هستیم.
این تهیهکننده برای در بخش دیگری از سخنان خود گفت: بیتوجهی به موضوعات انقلابی در سینما در شرایطی است که این سینما با سرمایه دولت به کار خود ادامه میدهد، بنابراین اگر این حمایتها برداشته شود و سینما به بخش خصوصی واگذار شود دیگر شاهد این کارهای تلخ در سینما نیستیم؛ کارهایی که عموما در گیشه فروشی ندارند، اما با پول بیتالمال تولید شوند تا در آرشیوها خاک بخورند یا اینکه در چند جشنواره خارجی به نمایش درآیند.
هاشمی ادامه داد: دلیل دیگر اینکه سینماگران ما معمولا خود را تافته جدا بافته از اجتماع میدانند، بنابراین فکر میکنند که موضوعاتی که آنها به آن میپردازند دغدغه اصلی جامعه است. در ضمن نبود کار پژوهشی در فیلمسازی عاملی دیگری برای به وجود آمدن چنین فضایی در سینماست، چون برای کار انقلابی کردن نیاز است تا فیلمساز از داشتههای تاریخی کافی بهره ببرد، همچنین ضروریست مطالعات میدانی دقیقی نیز داشته باشد. برای پوشش این ضعف نیز باید از فیلمسازان حمایت شود، بدین معنا که سرمایهای در اختیارشان قرار داد تا با فراغ بال کار تحقیقاتی انجام دهند بدون اینکه دغدغه مالی داشته باشند.
مساوات در تقسیم سرمایه سینما، اصلی گمشده در کشورمان
وی اضافه کرد: مطلب ظریف دیگری نیز در این حوزه (سینمای انقلاب) وجود دارد که معمولا به آن به درستی پرداخته نمیوشود و آن نیز این است که سرمایه به مساوات در اختیار فیلمسازان قرار نمیگیرد تا هر کدام که یک طرح خوب در اختیار دارد، بتواند کار کند، چون معمولا پروژههای بزرگ در اختیار فیلمسازانی قرار میگیرد که به نوعی به حوزه هنری یا فارابی نزدیک هستند. این روش ناپسند نیز تنها به یک دولت ختم نشده، بلکه در تمامی دورهها وجود داشته است.
این تهیهکننده در پایان اظهار داد: برای اینکه در جشنواره فجر شاهد توجه جدی به موضوعات انقلابی باشیم احتیاج نیست که دستورالعملی صادر کنیم تا تنها در یک دوره چند فیلم سفارشی بیخاصیت تولید شود، بلکه نیاز است که سیاستگذاری منسجم تبیین شود که ضمانت اجرایی بلندمدت داشته باشد تا در نهایت شاهد رویکرد جدی به این دسته موضوعات باشیم. اولین قدم برای رسیدن به این خواسته نیز داشتن دبیری است که حداقل چند سال سکاندار فجر باشد.