به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، پنجمین عصرانه ادبی فارس با عنوان پاسداشت شاعر، منتقد و روزنامهنگار انقلاب اسلامی، عباس خوشعمل شامگاه چهارشنبه 7 اسفند با حضور شاعرانی چون علیرضا قزوه، مدیر مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری، حسین اسرافیلی، رضا اسماعیلی و مصطفی محدثیخراسانی در سالن اجتماعات خبرگزاری فارس برگزار شد.
حسین اسرافیلی، شاعر در مراسم پاسداشت عباس خوشعمل گفت: مرحوم ستوده که دبیر شورای شعر بود، در مراسم ترحیم مهرداد اوستا میگفت؛ کاش گلهایی را که در زمان فوت اوستا آوردهاند، یک گل را زمانی که زنده بود میآوردند و امروز در حضور عباس خوشعمل هستیم و صحبت درباره وی فرصت مغتنی است تا درباره وی و آثارش گفته شود.
وی با اشاره به نقش شاعران در غنابخشی به شعر و ادبیات کشور افزود: شاعران همیشه تلاش دارند در این زمینه گام بردارند و هر یک به اندازه وسع خود اقدام کردهاند، از این رو زبان ادب فارسی به دلیل غنای خود باید به روز شود و متناسب با تجربیات و علوم جدید به ویژه علوم انسانی که اضافه میشود و ایجاد نوع دیگری از گفتمانهای ادبی به این زبان کمک کنیم و وظیفه شاعران جز این نیست.
اسرافیلی ادامه داد: یکی از اقداماتی که باید در راستای غنا بخشیدن به زبان ادبیات فارسی انجام داد این است که باید زبان فارسی را منزه کرد و در این ساحت مقدس گام برداشت. 70 - 80 درصد شعر گذشته ما عاشقانه است و عاشق به اندازه خوب توسط معشوق توصیف شده که تصور میشود چنین معشوقی در هیج جا وجود ندارد و این موضوع سبب غنای شعر و ادبیات فارسی شده است؛ از این رو عباس خوشعمل نیز یکی از افرادی است که نقش مهمی در این زمینه داشته و جوانان باید قدر وی را بدانند.
اسماعیلی: توجه بر سنت حسنه صله رحم فرهنگی
رضا اسماعیلی، شاعر معاصر کشورمان نیز در ادامه این مراسم گفت: باید سنت حسنه صله رحم فرهنگی را مورد توجه قرار دهیم؛ چرا که برخی شاعران از حضور فیزیکی در برخی از مجالس و محافل به دلیل کهولت سن ناتوان هستند و این سنت خوبی است تا رسانههای برای دیدار با آنها بروند و تجلیل فاخری از آنها انجام شود.
وی افزود: با عباس خوشعمل عزیز از زمانی که مسئولیت صفحه شعر مجله جوانان را داشتند، آشنا هستم. این شاعر هم در حوزه شعر جدی و هم در حوزه شعر طنز آثار فاخر و ارزشمندی تولید کرده است، هر چند به سبک نوکلاسیک و سنتی شعر میگوید، اما در زبان سنتی منسجم و محکی عرضه کرده است و در حوزه علم عروض دانش و بینش زیادی دارد و میتوان گفت؛ برخی از شاعران چون زندهیاد اخوان ثالث و استاد حسین آهی و استاد خوش عمل در علم عروض همردیف هم هستند به گونهای که دقایق و ظرایفی که استاد خوش عمل در علم عروض روی آن دست میگذارند، به دلیل تعصب مثبت و سازندهای است که در وی وجود دارد و چنین افرادی را در جامعه کم داریم.
اسماعیلی با تأکید بر انتقال این دانش و بینشها به جامعه ادبی کشور بیان کرد: شاعران جوان تشنه علم عروض هستند؛ چندی پیش به انتشارات روزنامه اطلاعات رفته بودم که اگر زمینه فراهم شود کتاب استاد حسین آهی، درباره عروض را به چاپ برسانیم، که ناشر میگفت؛ مراجعه کنندگان بسیاری هستند که نیاز به این نوع کتابها دارند، اما دستمان خالی است، از این باید زمینهای فراهم شود تا این اندوختهها و دانشهای ادبی به جامعه ادبی منتقل شود.
وی در ادامه به خاطرهای از عباس خوشعمل اشاره و اظهار کرد: گاهی اوقات استاد خوشعمل یک شعر ضعیف که در سایت شاعران فارسی زبان میبیند، به دلیل تعصبی که به علم عروض و وزن شعر دارد، واقعاً گاهی اوقات میترسم که این شاعر از عصبانیت سکته کند و این موضوع به دلیل بار علمی و دانشی است که در این حوزه دارد و بر شاگردان سخت میگیرد و سختگیری وی قابل تقدیر است و از این گونه سختگیریها در سیدحسن حسینی و قیصر امینپور نیز وجود داشت.
اسماعیلی همچنین گفت: خوشعمل در شعرهایش زبان نرم سلیس و روانی دارد و اصطلاحات عامیانه را به خوبی به کار برده است و فرهنگ و فولکلور مردمی در شعرهای طنزش مشهود است و این ویژگیها را میتوان به دلیل 40 سال سابقه ادبی وی دانست.
محدثیخراسانی: وجود اعتدال در شعرها و آثار خوشعمل
مصطفی محدثی خراسانی، شاعر نیز در این مراسم درباره عباش خوشعمل گفت: نام عباش خوشعمل نام پرطنینی است، همانند شاعرانی چون قیصر امینپور، حسین اسرافیلی، قادر طهماسبی و ... که در اوایل انقلاب پرطنین بود. یکی از ویژگیهای برجسته وی علاوه بر تلاش فراوان و حضور مستدام در عرصه شعر و ادب فارسی، این است که در گوشه خانه خود کار میکند و از طریق سایت فارسیزبانان از تلاش وی مطلعیم.
وی افزود: از وقتی که برای جوانان و نوجوانان گذاشته و کارهایی که در روزنامه کرده، سبب نشده که از تعمیق و ژرفایی شعرهایش کاسته شود؛ چرا که برخی شاعران فقط به شعرهای خود میاندیشند و از دیگران غافلند و برخی دیگر به اندازهای به دیگران توجه دارند که خود را فراموش کردهاند اما عباس خوشعمل در میانه راه حرکت میکند و این یکی از هنرهای وی است.
محمد عزیزی: آثار خوشعمل در قالب رباعی دارای وزن بیشتری است
محمد عزیزی، مدرس زبان و ادبیات فارسی هم در ادامه گفت: من جزو آدمهایی هستم که همیشه گوشهنشینی و تنهایی را انتخاب میکنم و از دوستانم دور میافتم، البته در حال حاضر دوران، دوران تنهایی انسانهاست و هر چند در کنار هم هستیم اما از حال هم بیخبریم و این تنهایی در شعر عباش خوشعمل مشهود است. اشعار عباس خوش عمل بیشتر در قالب رباعی است و به نظر میآید در این قالب، کارهای این شاعر دارای وزن بیشتری است.
عزیزی در ادامه شعری خواند که مطلع آن این گونه است: «سراغ هم نمیگیریم دیگر/برای هم نمیمیریم دیگر»، «چرا باغ دل ما بو گرفته است/به بی برگ و بریها خو گرفته است».
سعیدیراد: تشکیلات مناسبی برای حمایت از شاعران وجود ندارد
عبدالرحیم سعیدیراد، شاعر در ادامه گفت: بعد از این همه سال شاعران انقلاب باید خود در دفاع از خود برآیند؛ آیا ما نباید تشکیلاتی مناسب داشته باشیم تا از این شاعران حمایت کند. واقعاً برخی از عملکرد مسئولان درباره هنرمندان و شاعران جای تأسف دارد. این سوال مطرح است که آیا در جمهوری اسلامی ایران بعد از این همه سال، تمدید کردن یک دفترچه بیمه باید آنقدر برای احمد عزیزی مشکل باشد؟ دفترچه بیمه عزیزی باید تمدید شود، اما تاکنون هیچ مسئول فرهنگی یا این اخبار را نخوانده و یا به آن بیتوجه هستند.
وی افزود: در حال حاضر در محیط مجازی در بخش گفتوگو شاعران فارسی زبان که تنها مدیران سایت میتوانند آن را ببینند، با آقای خوش عمل گفتوگو کردم میکنیم و بارها از طریق همین بخش با برخی از شاعران به سرودن شعرهای مشترک پرداختهایم که شعرها به یادگار نگهداری میشوند.
در ادامه این مراسم، سیدنظامالدین موسوی، مدیرعامل خبرگزاری فارس نیز بر استفاده از ظرفیتهای فرهنگی تأکید کرد و گفت: فرهنگ در این سرزمین فرهنگی مظلوم است و اهالی ادب و شعر و سایر حوزههای ادبی و هنری حق بزرگی برای این نظام مقدس دارند و این حق، مادی نبوده بلکه معنوی است.
موسوی تصریح کرد: عنصر فرهیختگی جامعه ما همین مجموعه ادبی است و اینها هستند که هویت ما را نشان میدهند. از این رو باید از ظرفیتهای فرهنگی در راستای تقویت و گسترش زبان و ادبیات فارسی بهره بگیریم، همچنین شاعران اصطلاحات امروزی را در شعرهای خود بیان کنند و همانند حافظ و سعدی که برخی واژهها نظیر قدح وجود دارد و در حال حاضر کاربردی در ادبیات ما ندارد.