به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، عرصه فعالیتهای قرآنی کشور وارد فاز جدیدی شد و همزمان با جایگاه کلیدی قرآن کریم در ارکان نظام اسلامی، دستگاهها و سازمانهای مختلف با احساس این ضرورت برنامههای قرآنی را با نگاه عملگرا طراحی کردند و به تدریج به دامنه فعالیت خود افزودند.
دیری نپایید که برنامههای قرآنی با نگاه فرادستگاهی و ملی نیز تدوین شد و مدیران هر ارگان در تدوین برنامههای خود مخاطب عامی را در نظر میگرفتند که گاه با اهداف آن سازمان ارتباط چندانی نداشت. همچنین در این حین، برنامههای موازی نیز آغاز شد و گاه نوع و دامنه این فعالیتها به گونهای بود که اثرات برنامههای دیگر را خنثی میکند.
از آنجا که برنامه فعالیتهای قرآنی تحت یک سند از پیش تعریف شده نبود، طبیعتا بودجههای قرآنی نیز بر اساس توان هر دستگاه از طریق مجلس شورای اسلامی به همان دستگاه اختصاص مییافت و در حالت خوشبینانه، اگر در بخشهای دیگر سازمان هزینه نمیشد، اندکی به برنامههای قرآنی تزریق میشد.
تصویب منشور و تقسیم وظایف
این روند ادامه پیدا کرد تا وقتی که شورای توسعه فرهنگ قرآنی در بدنه شورای عالی انقلاب فرهنگی شکل گرفت و نحوه تقسیم وظایف دستگاههای قرآنی در مهرماه سال 1388 مصوب شد که در جلسات بعدی این شورا، منشور توسعه فرهنگ قرآنی به تصویب رسید که در تدوین این سند از اسناد سازمانهای قرآنی نیز استفاده شده است و از آنجا که مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در حکم قانون است، برای تمامی نهادها لازم الاجرا است.
کمیسیونهای سهگانه
شورای توسعه فرهنگ قرآنی، ریاست کمیسیون توسعه وظیفه آموزش عمومی قرآن کریم را به وزارت آموزش و پرورش، ریاست کمیسیون توسعه تبلیغی و ترویجی فعالیتهای قرآنی را به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریاست کمیسیون توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی را به دو وزارتخانه علوم، تحقیقات و فناوری و وزارتخانه بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور واگذار کرد.
طبق مصوبات این شورا، هر کمیسیون موظف شد که در بدنه دستگاه مطبوعه یک مرکز قرآنی را ایجاد کند تا با تشکیل کارگروههای منظم در این عرصه، اهداف ابلاغی منشور توسعه فرهنگ قرآنی را عملیاتی کند.
از طرفی منشور توسعه فرهنگ قرآنی نیز سندی بالادستی برای فعالیتهای قرآنی کشور قرار گرفت تا بودجه نیم درصد قرآنی با تعابیر مختلف قانونی با کم و زیاد سبب شد که بودجه قرآنی مناسبی در مجلس شورای اسلامی تصویب شود.
این بودجه هرچند با تاخیر زیاد و نقصان به دست دستگاهها رسید، ولی جان دوبارهای در حمایت مالی برنامههای آنها دمید. در طرف دیگر، دستگاهها موظف شدند ضمن ارائه کلانبرنامههای خود، گزارش هزینهکرد اعتبارات را نیز به صورت دقیق به شورای توسعه فرهنگ قرآنی عرضه کنند.
از این رو، ضرورت دارد تا عملکرد هر یک از دانشگاهها و مراکز تابعه این دو وزارتخانه بررسی شود تا نقاط قوت و ضعف آن برای ارتقای سطح این فعالیتها تبیین شود. خبرگزاری ایکنا در همین راستا آمادگی دارد تا نظرات روسای دانشگاهها و مسئولین امر را در این خصوص انعکاس دهد.