کد خبر: 1427849
تاریخ انتشار : ۱۸ تير ۱۳۹۳ - ۱۳:۱۵

انتشار پیام آیت‌الله‌العظمی سبحانی به همایش «بانوی فضیلت، حامی رسالت»

گروه جامعه: پیام آیت‌الله‌العظمی جعفر سبحانی به همایش «بانوی فضیلت، حامی رسالت» منتشر شد.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله‌العظمی جعفر سبحانی به مناسبت برگزاری آیین نکوداشت مقام شامخ ام‌المومنین حضرت خدیجه(س) با عنوان «بانوی فضیلت، حامی رسالت» که روز گذشته، 17 تیرماه در باغ‌موزه دفاع مقدس برگزار شد، پیامی را منتشر کرد. متن این پیام بدین شرح است:
حضرت خدیجه سرور زنان جهان
پیش از آن که در مورد شخصیت بانوی بزرگ اسلام یعنی خدیجه کبری(ع) سخن بگویم از همه‌ افرادی که این فضای روحانی را پدید آورده‌اند، سپاسگزارم.
امشب شب دهم ماه مبارک رمضان است که مصادف با سالروز درگذشت یکی از بانوان صدر اسلام می‌باشد که تاریخ نظیر او را در عقل و درایت، شجاعت و شهامت، عفت و تقوا، به خود ندیده است. همین بس که تاریخ نظیر او را در عقل همه‌ زنان جهان چهار زن را سرور زنان می‌شمارد و می‌گوید:
«سیدات نساء أهل الجنه أربع: مریم بنت عمران، و فاطمه بنت رسول الله(ص) و خدیجه بنت خویلد و آسیه»
مقام مریم بنت عمران بر همگان روشن و او مظهر عفاف و تقوا بود و رحم پاک او جایگاه پیامبر عظیمی مانند حضرت مسیح(ع) گشت.
آسیه بنت مزاحم همسر فرعون زنی که حاضر شد زندگی در قصور رویائی را به قیمت حفظ ایمان خود، ترک کند و هر چند به دار آویخته شود.
اما سخن درباره‌ خدیجه است او غنی‌ترین و ثروتمند‌ترین زنان قریش بود و در زیبای و خردمندی، و شرافت نسب، از شهرت بی‌نظیری برخوردار بود. ثروتمندان قریش از او خواستگاری کردند، او همه را رد کرد اما هنگامی که ابوطالب عموی پیامبر برای حضرت محمد(ص) که دست او از مال دنیا کاملاً کوتاه بود، خواستگاری کرد او با کمال اشتیاق پذیرفت، زیرا او نمی‌خواست با طلا و نقره هم خوابه باشد او می‌خواست با یک انسان با ایمان و خداشناس، پرهیزکار و متقی و به یک معنا انسان کامل، زندگی نماید، آنگاه که عقد ازدواج به پایان رسید او به همسر خود این جمله‌ تاریخی را گفت: «إلی بیتک فبیتی بیتک و أنا جاریتک» «محمد عزیز! رو به خانه خود، خانه من خانه‌ توست و من کنیز تو هستم».
اصولاً او مقام و عظمت پیامبر را علاوه بر اینکه بیت هاشمی بیت معروفی بود از راه دیگر آگاه شده بود، زیرا پیامبر پیش از ازدواج با سرمایه خدیجه عازم شام گشت و در این سفر، میسره غلام خدیجه همراه او بود، میسره پس از بازگشت از سفر، از کرامات و روحیات شگفت‌آور حضرت ستایش کرد. و همین‌ها سبب شد که او فوراً به خواستگاران جواب مثبت داد.
نخستین بانویی که ایمان آورد
او شناخت عظیمی از رسول خدا(ص) داشت - لذا- هنگامی که پیامبر از غار حرا فرود آمد موضوع رسالت خود را با همسر خود در میان نهاد او نخستین فردی بود که همان روز به پیامبر ایمان آورد. امیرمؤمنان در یکی از سخنان خود می‌گوید: «من نخستین فردی (از مردان) بودم که اسلام آوردم و سه سال تمام به همین وضع زندگی می‌کردیم و در روی زمین فردی که نماز بگزارد و به رسالت پیامبر گواهی دهد غیر از من و غیر از خدیجه کس دیگر نبود.»
او نه تنها به وظایف زناشویی کاملاً عمل می‌کرد بلکه غبار غم را از چهره شوهر می‌زدود. هنگامی که رسول خدا از تبلیغ رسالت خود به خانه بازمی‌گشت و مورد اهانت و ایذاء بی‌خردان قریش قرار می‌گرفت خدیجه تنها کسی بود که او را دلداری می‌داد و غبار غم را از زندگی او پاک می‌کرد.
آیا در طول تاریخ از بانویی خبر دارید که به خاطر حفظ دین و آیین همسرش سه سال تمام در شعب ابیطالب به سر ببرد و با داشتن آن همه ثروت شبها با اندک غذایی شاید یک خرما، به سر ببرد.
رسول خدا(ص) نیز عواطف و محبت‌های همسر را هیچگاه فراموش نکرد سالی که درگذشت آن سال را عام‌الحزن معرفی کرد. اتفاقاً در همان سال قبل از خدیجه عموی وی ابوطالب که ده سال تمام از وی حمایت کرد درگذشت و به همین جهت پس از درگذشت خدیجه، پیامبر بیشتر در خانه به سرمی‌برد و کمتر بیرون می‌آمد.
او نه تنها به یاد همسرش بود، بلکه دوستان همسرش را نیز فراموش نمی‌کرد هر موقع گوسفندی را می‌کشت، می‌گفت سهمی از این گوسفند به دوستان خدیجه برسانید که در حقیقت تجلیل و یادی از آن یار مهربان باشد، حتی هنگامی که برخی از زنان در این مورد به وی اعتراض می‌کردند و می‌گفتند خدا بهتر از او را به تو داده است، او از شنیدن این سخن زیاد ناراحت می‌گشت و چهره‌ او نشان‌دهنده خشم او بود و می‌گفت: شما خیال می‌کنید خدا بهتر از او را به من رسانده است، نه چنین نیست، او به من ایمان آورد موقعی که مردم کفر می‌ورزیدند، مرا تصدیق کرد آنگاه که مردم مرا تکذیب می‌کردند، با ثروت خود به من کمک کرد، آنگاه که مردم مرا محروم خواستند، از این همسر اولادی نصیب من کرد ولی از دیگر زنان چنین عطیه‌ای به من نداد.
‌در مقام و منزلت این بانوی عظیم همین بس که خاندان رسالت و اولاد زهرا پیوسته به وجود چنین مادری در سلسله نسب افتخار می‌ورزیدند.
تاریخ می‌گوید: معاویه در کوفه روی منبر قرار گرفت و از علی(ع) نکوهش کرد، آنگاه حسن بن علی(ع) برخاست و گفت: «ای کسی که علی را نکوهش می‌کنی من حسن به علی هستم و تو معاویه فرزند ابی سفیان، مادر من فاطمه و مادر تو هند، جدّ من رسول خدا و جدّ تو عتبه بن ربیعه، جده‌ی من خدیجه و جده‌ی تو قتیله است لعنت بر آن کس که بخواهد یاد ما را خاموش سازد.»
در پایان درود خود را به روح پاک این بانوی بزرگ سرور زنان بهشت، الگوی عفت و تقوا، فرستاده، به امید آن که زنان کشور ما با خواندن زندگانی این بانوی فداکار، وی را اسوه و الگو قرار دهند و رهرو راه باشند.

captcha