بی‌خانمانی والدین در مقابل بیمارستان‌های کودکان
گروه سلامت: هزینه‌های سنگین بیمارستان، رمقی برای خانواده‌های شهرستانی که برای درمان به تهران می‌آیند باقی نمی‌گذارد، خانواده‌هایی که توان تأمین هزینه‌های اسکان در پایتخت را ندارند مجبورند به چادرنشینی روی بیاورند و در این زمان است که دست خیری باید از آستین انسانیت خارج شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) دیدن بچه‌ها در آغوش پُرمهر پدرها و مادرهایشان همیشه زیباست، اما مردم این محله از دیدن بچه‌ها در آغوش پدر و مادرشان خوشحال نمی‌شوند، چرا که انتهای این محله می‌رسد به مرکز طبی کودکان و کودکی که به این مرکز می‌آید و از این کوچه‌ها می‌گذرد، یعنی دردی عمیق در وجودش ریشه دوانده و خانواده‌هایی که از شهرهای دور و نزدیک به امید عنایت خدا و وسیله پزشکان برای درمان فرزندشان به اینجا آمده‌اند.
اما فقط دیدن این کودکان بیمار نیست که اهالی این محل و بسیاری از کوچه‌ها و خیابان‌های پایتخت ایران که مجهز به بیمارستان‌های تخصصی هستند را غمگین و ناراحت می‌کند. کافی‌ست صبح زود به اطراف بیمارستان‌های تخصصی کودکان و یا سایر بیمارستان‌های پایتخت سری بزنید؛ اشتباه نکنید! اینجا محلی برای برپایی چادرهای تفریحی نیست و مردمی که خوابیده‌اند نه تنها برای گردش و خوشگذرانی به اینجا نیامده‌اند بلکه فرزندان عزیزشان را برای درمان آورده‌اند. درمانی که علاوه بر سختی‌ها و مشقات روحی که برای آنها به ارمغان می‌آورد، فشار مالی شدیدی نیز بر خانواده‌ها تحمیل می‌کند.
چاره‌ای نیست، مجبوری چادری بخری و در کنار بیمارستان شب را به صبح برسانی
و در چنین شرایطی حتماً باید وضع مالی بسیار خوبی داشته باشی که وقتی فرزندت در بیمارستان بستری است خودت هم بتوانی شب را در هتل یا حتی مسافرخانه‌ای محقر و ارزان سپری کنی. و گاهی هیچ چاره‌ای نیست، مجبوری چادری بخری و در کنار بیمارستان شب را به صبح برسانی و برای برخی که حتی خریدن چادر هم مقدور نیست پتویی کنار جوی آب و زیر سایه درخت.
وقتی فاصله تمام زندگیت با خیابان می‌شود به قطر یک چادر مسافرتی
برای مردم محله‌های تهران که خانه‌هایشان نزدیک این مرکز درمانی است، این مناظر آشناست. حال تصور کنید فاصله شما و تمام زندگیتان که با خود به پایتخت آورده‌اید و هر روز و هر لحظه بی‌تاب بهبودی فرزندتان هستید، با خیابان‌هایی که محل تردد هزاران نفر است، فقط به قطر میلیمتری یک چادر مسافرتی باشد، اگر از میان این هزاران نفری که از کنارتان می‌گذرند، فقط یک نامرد پیدا شود، تمام دار و ندارتان را با بریدن همان چادر خواهد دزدید و شما آنقدر از نظر روحی و جسمی خسته هستید که حتی نخواهید فهمید کی چنین اتفاقی افتاد.
سرویس بهداشتی، آب برای شست‌وشو، استحمام و ساده‌ترین وسایل زندگی را نمی‌توان در یک چادر خلاصه کرد اما چاره‌ای نیست. وقتی فرزندت مریض است به هیچ چیز فکر نمی‌کنی و امان از زمانی که بی‌پولی رمقت را بگیرد.
مریضی برای همه هست، در هر سنی اما بیمار بودن یک کودک ...
روزگاری در این سرزمین انسان‌هایی بزرگ می‌زیستند. انسان‌هایی که حتی دیدن گرسنگی پرندگان در زمستان قلب آنها را به در می‌آورد، فکر می‌کردند و چاره می‌اندیشیدند. باغشان یا ملکشان را وقف می‌کردند برای تهیه غذای پرندگان در زمستان تا برای همیشه این مشکل حل شود.
مردمانی که گریه و کتک خوردن دختران کوزه به دوش که هنگام آوردن آب کوزه‌هایشان شکسته بود را تاب نمی‌آوردند و آنچه داشتند (باغ گردو) را وقف می‌کردند تا برای این دختران کوزه جدید خریده شود تا دیگر دختری در این سرزمین از ترس شکستن کوزه‌اش گریه نکند.
اکنون نیز چنین انسان‌هایی در این سرزمین زندگی می‌کنند؛ خیران مدرسه‌ساز، خیران سلامت، خیران مسجد‌ساز و ... . اما ای کاش خیرانی هم پیدا می‌شدند که در کنار هر بیمارستانی مخصوصاً بیمارستان‌های کودکان برای همراهان بیماران محل اقامتی می‌ساختند، چه کسی می‌تواند ثواب چنین خیر عظیمی را محاسبه کند.
نیاز به ساخت همراه‌سرا از سوی مسئولان مورد توجه قرار گرفته است اما ...
البته خوشبختانه نیاز به ساخت همراه‌سرا از سوی مسئولان مورد توجه قرار گرفته است. محمود بیگلر معاون توسعه دانشگاه علوم پزشکی تهران سال گذشته اعلام کرده بود: بیمارستان‌ها به ویژه بیمارستان‌های پر مراجعه نیازمند احداث «همراه سرا» برای اقامت همراهان بیمار هستند. در اطراف چند بیمارستان پرترافیک تهران مانند بیمارستان امام خمینی (ره) گاهی شاهد برپایی چادرهایی هستیم که در آنها، همراهان بیماران در وضعیت خیلی بدی اسکان دارند.اغلب بیماران اینگونه بیمارستان‌ها از استان‌های دیگر مراجعه می‌کنند و همراهان آنان مجبورند در حاشیه بیمارستان در چادر یا حتی بدون چادر در وضعیت نامناسبی بمانند.
خیرین! کمک کنید
معاون توسعه دانشگاه علوم پزشکی تهران از خیرین خواسته بود تا در زمینه ساخت همراه سراها برای بیمارستان‌ها همکاری کنند. وی خواستار انعقاد تفاهم‌نامه مشترکی در زمینه ساخت همراه سراهای بیمارستانی بین دانشگاه علوم پزشکی تهران و خیرین نیز شده بود اما با گذشت یک سال هنوز خبری در این خصوص نیست.
سید محمدهادی ایازی قائم مقام وزیر بهداشت در مشارکت‌های اجتماعی و کمک‌های مردمی نیز در سال جاری از تمهیداتی برای ایجاد همراه سرا در بیمارستان‌های دولتی خبر داده و اعلام کرده است: در حال حاضر برای بیمارستان مفید همراه‌سرا ایجاد شده است و ایجاد همراه‌سرا برای بیمارستان‌های امام حسین(ع)، رسول اکرم(ص)، قلب تهران، شریعتی و امام خمینی(ره) هم در دستورکار قرار گرفته است. وی اعلام کرده ایجاد چنین اماکنی را شهرداری تهران بر عهده گرفته است که قرار است خود شهرداری اماکن را برای این منظور خریداری کند.
اما به نظر می‌رسد، اطلاع رسانی چندانی در این خصوص صورت نگرفته و خیران همچنان بی‌خبر هستند چرا که با حضور در اطراف بیمارستان‌های تهران همچنان شاهد شرایط نامساعد همراهان بیماران هستیم. اقدامات دولتی نیز مانند همیشه درگیر و دار مباحث اداری است.
لبخندهایی تلخ؛ همراه‌سراها کی ساخته می‌شوند!؟
وقتی با چند نفر از همراهان بیماران که در اطراف بیمارستان چادر زده بودند از وعده مسئولان برای ساخت همراه‌سرا سخن گفتیم لبخندشان تلخ بود. مشکلات آنها به حدی زیاد و نیازمند رسیدگی و عمل سریع است که به راستی نمی‌توانند به وعده مسئولان دل خوش کنند و منتظر شوند که شاید زمانی ساخت این اماکن آغاز شود.
آنها هم اکنون و سریع نیازمند کمک هستند. اقداماتی که به نظر نمی‌رسد مسئولان دولتی به تنهایی و سریع بتوانند از پس برطرف کردن آنها برآیند و مانند همیشه دست خیری خیراندیش لازم است و حضور پر قدرت انسان‌های خوب خدا که برای خود ذخیره عظیم آخرت و دعای مادران و پدران کودکان بیمار را توشه کند و برای خلق آسایشی هر چند اندک اما لازم و ضروری.
گزارش تصویری ایکنا را اینجا ببینید!
