پیکر اکبرالقراء ایران در خانه ابدی آرام گرفت/ وداع شاگردان با استاد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از ساعت هشت صبح امروز، 25 مهر ساختمان «صندوق اندوخته نیکان» میزبان قدم‌های اساتید قرآن که هر کدامشان در محضر استاد ابراهیم پورفرزیب(مولایی) شاگردی کرده‌اند، بود. شاگردان استادالاساتید قرآن یک به یک آمده بودند تا در لحظه ورود پیکر مرحوم استاد مولایی در محل تشییع حضور داشته باشند و اکبرالقراء ایران را راهی خانه ابدیت کنند.
چهره‌های قرآنی و شاگردان استاد مولایی از جمله؛ عبدالرسول عبایی، سیدمحسن موسوی‌بلده، عباس سلیمی، محمدرضا ابوالقاسمی، سیدعباس میرداماد، محمد بنیادی، صالح اطهری‌فرد، حسین کرمی، رحیم خاکی، احمد ابوالقاسمی، احمد لیایی، محمدحسین سبزعلی، محمدرضا پورمعین، محمدرضا خرمیان، علی فربین، سیدرضا میرموسایی، کریم دولتی، حسن رضائیان، مهدی عباسی، حسینعلی شریف، مسعود وکیل، محسن بادپا، مستفید و از مدیران دستگاه‌های قرآنی؛ لاله افتخاری، رئیس فراکسیون قرآن و عترت مجلس شورای اسلامی، سیدعلی مقدم، رئیس شورای عالی قرآن، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا حشمتی، معاون قرآن و عترت وزیر ارشاد، ولی یاراحمدی، رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه، محمدحسین محمدزاده، مدیر رادیو قرآن، علی سرابی، قائم مقام شورای عالی قرآن، محمدرضا داوودآبادی، معاون فرهنگی ـ دانشجویی وزارت بهداشت، علی‌اکبر توپچی، رئیس فرهنگ‌سرای قرآن و... در مقابل صندوق اندوخته نیکان جمع شده بودند تا استادالاساتید قرآن را بدرقه کنند.

پس از اینکه پیکر استاد ابراهیم پورفرزیب بر روی دستان شاگردان استاد و اساتید قرآن کریم وارد ساختمان صندوق اندوخته نیکان شد، خرمیان قاری بین‌المللی قرآن و از شاگردان مرحوم استاد ابراهیم پورفرزیب با بیان اینکه استاد مولایی بیش از 60 سال از عمر خود را به جلسه‌داری و تربیت شاگردان خود پرداخته‌اند، گفت: افتخار استاد ابراهیم پورفرزیب این بود که هم قرآنی بود و هم عاشق اهل بیت(ع) بود.
خرمیان افزود: بنده شاگرد کوچک استاد مولایی بودم و شاهد بودم که ایشان بارها و بارها در مسافرت‌های داخل و خارجی که با هم داشتیم عنوان می‌کرد من بین اهل بیت(ع)، عاشق امام حسین(ع) هستم.
وی ادامه داد: استاد مولایی بیش از 40 سال، شب‌های جمعه دعای کمیل را از حفظ می‌خواند و بین آن نیز روضه‌خوانی می‌کرد. سالیان سال پای قرآن نشست و در مسجد شیخ‌ فضل‌الله نیز هر ماه رمضان جلسه قرآن داشت.
خرمیان در ادامه قطعه‌ شعری که مرحوم استاد مولایی در دوران حیات همواره با خود زمزمه می‌کرد، خواند.
سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است
بود پرونده‌ام چون برگ گل پاک
در این پرونده امضای حسین است
به وقت مرگ چشمم را نبندید
که چشم من به سیمای حسین است
در این بخش از مراسم تشییع پیکر استادالاساتید قرآن، سیدعباس میرداماد از شاگردان مرحوم استاد ابراهیم پورفرزیب به یاد استاد به قرائت زیارت عاشورا که همواره مورد علاقه استاد مولایی بود پرداخت و شاگردان استاد مولایی نیز هم‌صدا با سیدعباس میرداماد، زیارت عاشورا را زمزمه کردند.
پایان قرائت زیارت عاشورا آغاز وداع شاگردان با استاد شد. شاگردان استاد مولایی که سال‌ها در محضر استاد، قرائت قرآن را یاد گرفته بودند حالا باید استاد را بر روی دستان خود راهی خانه ابدیت می‌کردند؛ تمامی شاگردان استاد که در صندوق اندوخته نیکان حاضر بودند با غم و اندوه فراوانی اکبرالقراء ایران را بر روی دستان خود راهی خانه ابدیت و دیار باقی کردند.

پس از برگزاری مراسم تشییع پیکر استاد مولایی، شاگردان مرحوم ابراهیم پورفرزیب، ایشان را تا قطعه دو بهشت زهرا(س) همراهی کردند، همانجا که استاد باید در کنار همسر خود برای همیشه آرام می‌گرفت، فارغ از اینکه آیا شاگردان هر آنچه را  که در طول دهه‌ها آموخته‌اند عمل می‌کنند یا خیر؟
در آغاز مراسم خاکسپاری استاد ابراهیم پورفرزیب که آخرین وداع شاگردان با استادشان بود، استاد سیدمحسن موسوی‌بلده باشکوه هر چه تمام‌تر به وداع با استاد مولایی پرداخت و لحظه‌به‌لحظه، مراسم خاکسپاری و آداب آن را انجام داد که در ادامه محمدحسین سبزعلی قاری بین‌المللی قرآن کریم به یاد استادالاساتید قرآن و برای شادی روح ایشان که حالا در زیر خاک آرام گرفته بود آیاتی از کلام‌الله مجید را تلاوت کرد و در ادامه این مراسم متن پیام مقام معظم رهبری به مناسبت درگذشت استاد مولایی قرائت شد.
پس از خاکسپاری استاد و روضه‌خوانی توسط شاگردان استاد، حسینعلی شریف به قرائت اذان پرداخت و همانجا بود که شاگردان و دوستداران استاد با غمی بی‌پایان برای همیشه با استاد خود وداع کردند و حسرت ماه‌های رمضانی را خوردند که در مسجد شیخ فضل‌الله گردهم می‌آمدند تا در محضر استاد، قرآن بخوانند و استاد آنها را تشویق کند و حسرت شب‌های جمعه‌ای را خوردند که در جلسه دعای کمیل استاد مولایی شرکت می‌کردند و استاد تمام دعای کمیل را از حفظ برای آنها می‌خواند. حسرت روزهایی را خوردند که هیچگاه باز نخواهد گشت و با خود گفتند:
ای هلال من به بالای سنان قرآن بخوان
قاری قرآن و قرآن را زبان! قرآن بخوان
با صدای خود مسخّر کن تمام کوفه را
کوفه را هم کربلا کن؛ هم چنان قرآن بخوان