به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) آیتاللهالعظمی عبدالله جوادی آملی امروز 21 آبان در ادامه درس تفسیر در مسجد اعظم در سخنانی گفت: اگر با عینک قرآن به جهان نگاه کنیم، اول کل جهان را میبینیم و بعد صحف آسمانی که با نظام تکوین هماهنگ است و میفهمیم که هیچ ناهماهنگی میان کتب آسمانی و این کتابها با نظام تکوین و آفرینش وجود ندارد.
وی افزود: اگر قرآن از نزد غیرخدا بود حتما در آن اختلاف بود، زیرا در 23 سال در صلح و جنگ و محاصره و تحریم اقتصادی و ... نوشته شده است.
این مفسر قرآن با اشاره به آیه «أَفَلاَ یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِیهِ اخْتِلاَفًا کَثِیرًا»( 82 نساء) تصریح کرد: این آیه مبین و موکد این مطلب است که هیچ اختلافی در قرآن وجود ندارد.
این مرجع تقلید تاکید کرد: ساختار خلقت را خود قرآن بیان کرده و فرموده در عالم چیزی با چیزی درگیر نیست و همه چیز معاون یکدیگر هستند و در آن اختلافی وجود ندارد. اگر صد بار عالم را نگاه کنید در آن جز نظم دیده نمیشود.
وی ادامه داد: همین تعبیر درباره قرآن هم وجود دارد و حتی مجموعه صحف آسمانی هیچ حرفی مخالف حرف دیگری ندارند چون همه از جانب خدا هستند و این قیاس درباره تک تک کتابها و همه آنها و در قیاس با کل طبیعت صادق است.
جوادی آملی با اشاره به ایه«اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ»(23 زمر) گفت: مثانی یعنی انثنا دارد و منعطف است؛ به دو چیز که به هم گرایش ندارند تثنیه نمیگویند و اگر اولی و دومی با هم گرایش و انثنا داشته باشد تثنیه است و فرمود همه ایات قرآن منعطف و منثنی است لذا برخی آیات آیات دیگر را تفسیر میکنند و بعضه یفسر بعض هستند.
ترس ممدوح
این مفسر قرآن با بیان اینکه فاتحه الکتاب چون عصاره است سبع مثانی گفته شده است عنوان کرد: خواندن آیات قرآن به تعبیر آیه 23 در انسان مومن لرزه ایجاد میکند چون از جایی بلند آمده است؛ انسان یک وقت از موجودات خطرناک میترسد اما گاهی از حریم میترسد که ترس عقلی است. آنها که اهل دل هستند وقتی به حرم مطهر ائمه(ع) میروند قدم به قدم و آرام میروند و آرام، چون از شکوه علوی و ولوی میترسند و برای آن حریم قائلاند.
وی افزود: اما آیه ادامه میدهد «ثم تلین؛ یعنی کسی که جلالت و شکوه کلام خدا را درک کند بدنش میلرزد زیرا این کلام کوه را متلاشی میکند، اما بعد دل به ذکر خدا آرام میگیرد و این لرزه و آرامش همه خشیت ممدوح و لرزه مطلوب است زیرا انسان با کلام خدا روبرو میشود که کوه از عظمت آن لرزان است.