«عبدالله ژاك شارتيه»، رئيس انجمن تازهمسلمانان شيعی فرانسه، در گفتوگو با خبرگزاری بينالمللی قرآن(ايكنا) با بيان اين مطلب گفت: معتقدم كه فيلمهای سينمايی توليدشده در كشورهای اسلامی میتواند، نقش بسزايی در مبارزه با هجمههای دشمنان اسلام داشته باشد. سخنرانی سياستمداران، علما و حتی حضور انديشمندان مسلمان در اروپا اگرچه در كاهش حملات گروههای اسلامستيز به مسلمانان بیتأثير نيست، ولی هنر، بهويژه سينما، بهعنوان ابزاری برای مقابله با اسلامهراسی، تنها روشی است كه جنبه عمومی دارد و همه اقشار جامعه را دربر میگيرد؛ بنابراين اگر كشورهای اسلامی واقعا میخواهند با اسلامهراسی مبارزه كنند، بايد راهی را انتخاب كنند كه از حالت شعار و سياست، خارج و به روشی بسيار ميانهرو و بدون درگيریهای لفظی و شعاری تبديل شود و اين راه همان هنر است.
وی افزود: در ميان شاخههای مختلف هنر، سينما مهمترين ابزاری است كه در جهان كنونی بايد مورد استفاده قرار گيرد. غرب برای تسلط بر افكار عمومی، فيلمهايی میسازد و اينگونه به بينندگان تلقين میكند كه «حق هميشه با ماست!»؛ حال كشورهای اسلامی نيز بايد با سرمايهگذاری در صنعت سينما و توليد فيلمهايی كه قدرت رقابت با سينمای غرب را داشته باشند، به حملات اسلامستيزان پاسخ دهند و بگويند كه «حق با شما نيست».
شارتيه در بخش ديگری از سخنانش به روشهايی كه مسلمانان برای پاسخگويی به اقدامات اسلامستيزان بهكار میگيرند، اشاره و عنوان كرد: گاه شاهد هستيم كه مسلمانان برای پاسخگويی به برخی اقدامات ضداسلامی، روش خشم و خشونت را پيش میگيرند؛ اعتراض، حق هر شهروندی است ولی اعتراضی كه نتيجه آن، خدشهدار شدن تعاليم مذهبی باشد، بههيچوجه درست نيست. اسلامسيزان سعی دارند تا اين آيين مبين را دين خشونت معرفی كنند و مسلمانان را انسانهايی خشن جلوه دهند. حال اگر در پی اقدامات ضداسلامی، مسلمانان به روشهای خشونتآميز برای بيان اعتراضات خود متوسل شوند، در حقيقت مهر تأييد بر ادعاهای گروههای ضداسلامی زدهاند. پس مسلمانان بايد در كنار اعتراضات آرام و مسالمتآميز، روشی مؤثرتر برای پاسخگويی به اسلامهراسی بيابند.
رئيس انجمن تازهمسلمانان شيعی فرانسه در پاسخ به سؤالی درباره دليل افزايش اقدامات اسلامستيزانه طی سالهای اخير، عنوان كرد: پس از حملات يازدهم سپتامبر تلاشی بينالمللی صورت گرفت تا اسلام و تروريسم در يك سطح قرار گيرند و هر اقدام افراطگرايانهای كه توسط يك مسلماننما انجام گرفت، به تعاليم اسلام نسبت داده شد. در حقيقت همه اين تلاشها نتيجه يك استراتژی سياسی بود كه هدفی جز مشروع نشان دادن ورود نيروهای غربی به كشورهای اسلامی و مبارزه با آنچه كه «تروريسم» میخواندند، نداشت.
وی ادامه داد: اگرچه اين استراتژی گاهی با مخالفتهايی حتی در داخل كشورهای اروپايی و آمريكا مواجه شد، ولی كمكم ادامه يافت تا اينكه بحران داخلی در سوريه پيش آمد و اسلامستيزان فرصتی مناسب برای تقويت خود يافتند، چراكه برخی مسلماننماهای وابسته به گروههای تروريستی مانند القاعده و جبهه النصره به نام اسلام به جناياتی بزرگ دست زدند. اسلامستيزان كه موقعيت را برای فعاليت مناسب ديدند، بار ديگر ادعاهای مربوط به خشونتگرايی در اسلام را در جامعه مطرح ساختند و همين مسائل باعث شد كه در فرانسه، ميزان اقدامات ضداسلامی از قبيل حمله به مساجد و زنان محجبه نسبت به دو سال پيش افزايشی چشمگير داشته باشد.
رئيس انجمن تازهمسلمانان شيعی فرانسه با بيان اينكه وظيفه مسلمانان در اين وضعيت، مبارزه در دو سنگر است، تأكيد كرد: حال با پيش آمدن اين وضعيت، مسلمانانی كه به معنی واقعی كلمه به دنبال حفظ اسلام هستند دو وظيفه بر عهده دارند؛ ابتدا بايد خود را از گروههای افراطگرا كه به نام اسلام در حال مبارزه عليه خود مسلمانان هستند، جدا كنند و در سنگر ديگر، به معرفی اسلام واقعی در غرب بپردازند و اين امری بسيار خطير و سخت است.
وی در پايان بيان كرد: درست است كه در تعاليم اسلامی بر ضرورت حمايت مسلمان از برادر دينی خود تأكيد شده است، ولی اين بدان معنی نيست كه مسلمانان خود را در جنايتهايی كه توسط وهابیها و سلفیها صورت میگيرد، شريك بدانند يا اجازه دهند كه اين جنايتها ادامه پيدا كند. حمايت كوركورانه از هر فرد يا گروهی كه با سر دادن شعارهای اسلامی سعی میكند به چهره اسلام صدمه وارد كند، نتيجهای جز تضعيف كل مسلمانان جهان ندارد. بنابراين مسلمانان بايد ضمن مشخص كردن موضع خود در قبال عدهای مسلماننما، اولا اين گروهها را طرد كنند و بعد از آن، با استفاده از روشهای مسالمتآميزی چون توليد فيلمهای تأثيرگذار دينی، در بطن جامعه غرب نفوذ كرده و دلها را به نور ايمان روشن كنند.