به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، گاهی باید به خودمان یادآوری کنیم که بسیاری از ما که در شبکههای اجتماعی حضور فعال داریم، خبرگزاری نیستیم آنهایی هم که دوستی ما را در شبکههای اجتماعی پذیرفتهاند یا ما را تعقیب میکنند – اگر حرفه یا علاقه یا تخصص ما خبرنگاری نباشد – احتمالاً فرض کردهاند که با یک «دوست» رابطه برقرار کردهاند و نه یک «خبرنگار».
اگر ایرانی هستی اطلاع رسانی کن!!!
اطلاع یافتن از خبرها و اطلاع دادن خبرها هم، آداب و دانش و تخصص خاص خود را میخواهد. بنابراین پیامهایی که درعکسهای فجیع و سرهای بریده و تنهای سوخته و پیکرهای تکه تکه شده، تحلیلهایی سطحی و عمدتاً خاکستری (ترکیبی از واقعیت و دروغ) را بازنشر میکنند و زیر آن هم ملتمسانه مینویسند که: «اگر مملکت خود را دوست دارید، اطلاعرسانی کنید!» عملاً نه منجر به حرکت خاصی میشوند و نه ارزشی ایجاد میکنند.
شبکه اجتماعی میشود یک گروه چند هزار نفره که هر کسی وظیفه خود میداند که حالا که نمیتواند کار دیگری انجام دهد، لااقل اطلاعرسانی کند. غافل از اینکه نفر بعدی هم همین فکر را میکند و در نهایت گروهی شکل می گیرند که هر اتفاقی در دنیای اطرافشان میافتد، مشغول اطلاع رسانی به هم میشوند تا به تدریج هر خبر، در هیاهوی خبرهای بعدی گم شود. اما قسمت مهم ماجرا اینجا نیست.
استحکام هویت شما را مخدوش میکند
قسمت مهم اینجاست که صفحه شخصی شما، انبوهی از عکس و پوستر و جمله و شعار و … خواهد بود که هم برای مخاطب آزاردهنده است و هم استحکام هویت شما را مخدوش میکند. شما را به عنوان یک بازنشرکننده تصاویر غمانگیز با صفحهای خاک خورده که تاریخ مصرف بسیاری از عکسها و حرفهایش گذشته است، خواهند شناخت.