«همه چیز آنجاست» جزء کارهای موفق سیماست

وحید اسلامی، کارگردان و کارشناس سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) با بیان این‌که سریال «همه چیز آنجاست» توانست در جذب تماشاگر موفق باشد، گفت: ساخته جدید شهرام شاه حسینی توانست در میان کارهای تلویزیون که هم اکنون از تلویزیون پخش می‌شود، به مخاطبان لازم دست پیدا کند. دلیلی چنین امتیازی را هم در گام اول باید فیلمنامه بسیار خوب کار جستجو کرد که موفق شد مخاطبان بسیاری را به سمت خود بکشاند، البته انتخاب بازیگران این کار هم بسیار خوب انجام شده بود و همین عامل بر جذابیت‌های کار افزوده بود.

وی افزود: درباره بخش‌های فنی این کار زیاد نمی‌خواهیم سخن گویم چون امتیاز آنچنان بالایی را نمی‌توان برایش متصور شد، اما همین اندازه می‌بایست گفت که در مجموع کاری در حد استانداردهای تلویزیونی بوده که توانسته مخاطب را جذب خود کند، اما آنچه محور بحث ما در این گفت‌وگو است بحث مضمون سریال است.

کارگردان فیلم «دزدان خیابان جردن» بیان کرد: این فیلم در پی آن است که تصویرسازی درست از سبک زندگی ایرانی اسلامی داشته باشد. در رسیدن به این خواسته هم تا حدودی موفق بوده است، چون در این سریال نشان داده می‌شود که یک خانواده با تکیه به هم قادرند هر مشکلی را از پیش روی بردارند. در این میان آنچه مشخص است گرایش قوی دینی در خانواده الگو است که نشان می‌دهد رسیدن به یک زندگی صحیح با ایمان و اعتقاد حاصل می‌شود.

اسلامی ادامه داد: موضوع دیگری که در این سریال مورد توجه قرار می‌گیرد، بحث حمایت از کار و سرمایه ایرانی است که امروز به شدت در جامعه  موضوعی اصلی است، چون گرایش عجیبی که به سمت محصولات خارجی پیش آمده اقتصاد داخلی ما را با مشکل مواجه کرده و این دست سریال‌ها تلاش می‌کنند تا مردم نسبت به آسیب‌های این موضوع بیشتر آشنا شوند.

این منتقد سینما به توضیح فوق اضافه کرد: مطلب دیگری که در این بحث ضروری می‌ دانم الگوسازی است که در کار آنجام شده به این معنا که ما الگوهایی خوبی را از رفتار والدین و فرزندان نسبت به هم می‌بینیم. در این میان فرزندان یا والدینی که رفتارشان صحیح بوده نتیجه مثبت را دریافت کرده اند و کسانی که چنین نبوده به نتیجه دلخواه دست پیدا نکرده‌اند.

وی در پایان بیان کرد: نکته که در این میان کمی آزار دهنده است پایان‌بندی این سریال بود. این سریال بار دیگر شاهد ضعف رایج کارهای تلویزیونی بودیم که در آنها به نوعی می خواهند همه چیز را در قسمت ‌پایانی به سرانجام رسانند. این رویکرد در شرایطی است که تا قسمت پایانی داستان به نحوی دیگری پیش می‌رود، اما در یک یا دو قسمت آخر همه اتفاقات به خیر و خوشی ‌خاتمه می‌یابد بدون اینکه برای آن بتوان یک توجیح منطقی پیدا کرد.