روستاییانی که از کار تولید بازمانده‌اند/ گلایه‌هایی پس از ۲۸ سال بی‌توجهی + عکس
کانون خبرنگاران نبأ/ فرزاد رشتی: نمایندگان اهالی ۱۰ روستای بی‌خانمان بخش محروم صالح‌آباد شهرستان تربت‌جام در نقطه مرزی افغانستان و ترکمنستان نسبت به تخلیه و تخریب این روستاها اظهار گلایه و استمداد کردند.
به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، ۶ روستای حاجی‌آباد، شنگل، سردار آباد، کلاته شریف، کلاته حبیب، کلاته علیخان، میرجاوه در همجواری مرز ترکمنستان و چهار روستای دولی بهلول، دولی جلال، پل خشتی و خطایی در همجواری مرز افغانستان از سال ۶۵ تخلیه و تخریب شده و با گذشت ۲۸ سال چندان توجهی به تقاضای روستاییان نشده است.
محمد اعلمی از اهالی سردارآباد گفت: اهالی این روستاها که تقریبا هزار خانوار هستند در سطح شهرهای مشهد، تربت‌جام، سرخس، صالح‌آباد و روستاهای جنت‌آباد و کاریزکهندل آواره و سرگردانند و از کشاورزی و دامداری محروم شده و برخی بیکار و برخی هم به شغل‌های کاذب روی آورده و دام‌های خود را از دست داده‌اند.
وی تصریح کرد: مسئولان وقت در خصوص تخریب و تخلیه روستاهای مورد نظر اظهار کردند که اراضی مورد نظر کمتر از ۲۵۰ متر از حریم مرز فاصله دارد و در محدوده نوار قرمز یا همان منطقه ممنوعه واقع شده و به استناد مصوبه شورای تأمین استان هرگونه فعالیت مالکان تحت هر عنوانی در اراضی موصوف ممنوع است، این درحالی است که فقط روستای سردارآباد ۲۳۷ هکتار زمین زراعی دارد که دارای سند ششدانگ است.
یکی دیگر از اهالی این روستاها گفت: روستا به روستایی و روستایی به روستا زنده است، روستایی امروز به تحمل سختی‌ها و مشقات زندگی و کار در روستا انس گرفته و جدا شدن از روستا برایش غیرممکن و حکم مرگ و زندگی را دارد، بنابراین همه ما چشم انتظار مساعدت و تدبیر دولت هستیم.
دین‌محمد زیتونی‌فرد از کلاته شریف افزود: گرچه در منطقه صفرمرزی بودیم و چندان از امکانات بهداشتی، فرهنگی، خدماتی و رفاهی مناسبی هم برخوردار نبودیم، ولی چون در زادگاه و موطن اصلی خود قرار داشتیم هیچ دغدغه‌ای از این بابت نداشته و از زندگی راضی بودیم، اما سرزمینی که روزگاری به آن می‌بالیدیم، اکنون مورد بی مهری و به دیار غربت تبدیل شده است.
وی اظهار کرد: مسئولان در قبال رهاسازی اراضی کشاورزی و تخریب منازل مسکونی به ما قول داد ملک بلاعوض داده و یا تسهیلات و خسارت وارده را پرداخت کند که تاکنون با وجود مکاتبات اداری و مراجعات حضوری به مقام‌ها و مسئولان بخش، شهرستان، استان و کشوری هیچ ترتیب اثری داده نشده است.
یکی دیگر از اهالی این روستاها هم گفت: روزگاری کشاورزان و دامداران این روستاها تولیدکننده بودند، ولی امروز مصرف‌کننده و بیکار هستند و برای امرار معاش و گذران زندگی خود، در سایر شهرها و مناطق سربار دیگران شده‌اند و جالب است که بدانید از آن زمان تاکنون آب برخی از این روستاها به رودخانه هریرود می‌ریزد.
نوربخش سهرابی از شنگل می‌افزاید: افزون بر تخریب منازل مسکونی، تأسیسات دامداری و کشاورزی، قنات‌ها و حتی مساجد و مدارس روستاها به کلی ویران شده و از ادامه دامداری و کشاورزی به عنوان تنها شغل اهالی جلوگیری به عمل آمده و آنها از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود که حق اشتغال، مسکن و حتی تردد در املاک خود است، محروم شده‌اند.
