ناتوانی جشنواره «تجسمی فجر» در ارتقای هنرهای ملی
گروه هنر: بودجه جشنواره «تجسمی فجر» ناچیز است و به شکل غیررقابتی برگزار می‌شود، پس هیچ انگیزه‌ای در میان هنرمندان ایجاد نمی‌کند و آنها ترجیح می‌دهند در مسابقات بین‌المللی که در کشور الجزایر و یا امارات با موضوع هنر اسلامی همچون نگارگری برگزار می شود شرکت کنند.
احسان قائمی، هنرمند نگارگر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: اغلب جشنواره‌ها و رویدادهای فرهنگی و هنری عنوان بین‌المللی را یدک می‌کشند، اما در عمل چیزی که در آنها وجود ندارد مظاهری از تحقق این عنوان است. بسیاری از سایت‌های جشنواره‌های بین‌المللی ما فاقد شرح فراخوان و سایر ضوابط جشنواره به زبانی غیرفارسی و نوعاً انگلیسی هستند و با این وجود این پرسش به ذهن متبادر می‌شود که چرا این رویداد بین‌المللی است؟
وی ادامه داد: موضوع بودجه و کمبود منابع اعتباری و مالی نیز یکی دیگر از مسائل و معضلاتی است که همواره با آن در جریان برگزاری جشنواره روبرو هستیم و علیرغم آن مسئولان قادر به حذف و یا عدم برگزاری آن نیستند؛ چرا که خلأ آن به شکلی اختلال در رزومه مدیریتی هر یک از مسئولان فرهنگی و هنری ایجاد می‌کند، پس نمی‌توان از آن صرفنظر کرد.
قائمی تصریح کرد: از میان 9 رشته موجود در جشنواره بین‌المللی «تجسمی فجر» تنها در یک و یا دو رشته آن از حضور آثار هنرمندان خارجی استفاده شده و این در حالی است که در سایر رشته‌های تجسمی که تقریباً برآمده از هنر ملی ما هستند نیز شاهد توفیق ولو نسبی نیستیم؛ به طور مثال نگارگری هنری کاملاً ایرانی است و خاستگاه آن کشور ماست، اما طی این سال‌ها هیچ پیشرفت محسوس کمی و کیفی در این هنر نداشته‌ایم و این در حالی است که الجزایر سال‌هاست که برای نگارگری مسابقه برگزار می‌کند و شاهد حضور خیل عظیم هنرمندان خارجی حتی از ایران در آن مسابقات هستیم.
این هنرمند نگارگر گفت: واقعیت این است که عرصه جشنواره «تجسمی فجر» از هنر خلاق و به روز در حوزه‌هایی همچون تذهیب و نگارگری تهی بوده و دلیل آن این است که هنرمندان فعال در این زمینه‌ها بیشتر ترجیح می‌دهند که در رویدادها و جشنواره‌هایی مشابه شرکت کنند تا جوایز ارزنده‌ای را در یک محیط کاملاً سالم رقابتی به نفرات برتر اختصاص دهند. به طور مثال جشنواره بین‌المللی هنر اسلامی امارات به هنرمندان برتر شرکت کننده در این رویداد، جوایزی معادل 70 میلیون تومان اختصاص می‌دهد. با این توضیح آیا نباید حق داد که هنرمند تجسمی‌کار ایرانی این جشنواره را به جشنواره‌ای همچون «تجسمی فجر» که جایزه‌اش به زور به مبلغ 5 میلیون تومان می‌رسد ترجیح دهد؟
قائمی تأکید کرد: می‌گویند جشنواره «تجسمی فجر» به شکل رقابتی برگزار شود حرفه‌ای‌تر است. من این پرسش را از مسئولان دارم که هنرمندان با چه انگیزه‌ای باید در این جشنواره شرکت کنند؟ می‌گویند به هر یک از نفرات برتر به انتخاب انجمن‌های تخصصی، نشان درجه یک هنری می‌دهیم. این مسئله شاید برای هنرمند نسل جوان حائز اهمیت باشد، اما پیشکسوتی که پیشتر با سپری کردن عمری در زمینه هنر تجسمی به مقام استادی رسیده است و نشان درجه یک هنری را دریافت کرده باید با چه انگیزه‌ای در این رویداد حاضر شود؟
وی افزود: هر سال در جریان جشنواره «تجسمی فجر» و یا هر یک از رویدادهای تجسمی عنوان می‌شود که یکی از هنرمندان پیشکسوت حوزه تجسمی حضور دارد. باید دید که این اثر هنری از یک پیشکسوت و استاد تجسمی مربوط به چه زمانی بوده است، زیرا معمولاً از کارهای آرشیوی آنها برای حضور در جشنواره استفاده می‌شود؛ چرا که حضور یک استاد با اثر جدیدش هزینه‌بر و انجام آن از توان جشنواره خارج است.
قائمی در پایان گفت: واقعیت این است که مسئولان برگزاری جشنواره و سایر رویدادهای تجسمی نیز تنها قدرت اجرایی در قبال بودجه‌ای که در اختیارشان گذاشته می‌شوند را دارند و نه بیشتر از آن، با این مبالغ کم نمی‌توان به اعتبار جشنواره‌ای به وسعت جشنواره «تجسمی فجر» خوشبین بود و باید برای طراوت و پویایی بیش از پیش جشنواره فکری کرد.
