اولویت ارائه مدل موفق در درون جمهوری اسلامی برای ساخت تمدن اسلامی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، در نشست تمدن و سیاست که توسط موسسه مطالعات تمدن اسلامی برگزار شده بود، صادق حقیقت، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر احمد رهدار و حجت الاسلام سید محمدحسین متولی امامی ایراد سخن کردند. در همین نشست، حجت‌الاسلام رهدار گفت: حصول هیچ تمدنی، دفعی نیست. وضع تمدنی زود و ساده حاصل نمی‌شود. علاوه بر عوامل ارادی، عوامل غیرارادی نیز در شکل گیری تمدن نقش دارند.

در این نشست هدایت گفت: هر تمدنی پیش شرط هایی دارد و برای تحقق نیازهایی دارد. در تمدن‌ها واحد اصلی انسان است، نه ماشین و ابزارها. پس بار اصلی بر روی انسان‌هاست. البته این انسان دستاوردهای نرم افزاری و سخت افزاری دارد. پس ابزارهایی که در حوزه فناوری برای انسان ساخته می شود، اهمیت درجه دوم دارد و انسانیت، انسان و فرهنگ اهمیت درجه اول دارد. ما برای اینکه معلوم بشود به دنبال چه هستیم و مدعای خودمان را مطرح بکنیم، بین سه اسلام تمایز قائل میشویم تا بدانیم تمدنی که از ان صحبت میکنیم مربوط به کدام اسلام است.

وی افزود: مدعای اصلی بنده این است که برای ساخت تمدن اسلامی، قبل از  ساخت جهان باید خانه خود را بسازیم. قبل از این که جمهوری اسلامی بخواهد تمدن اسلامی را کلید بزند، باید مدل موفقی از توسعه در درون جمهوری اسلامی رقم بزند. در تمدن اسلامی گاه می تواند در مورد جمهوری اسلامی بحث شود، گاه می تواند در مورد همه مسلمانان صحبت شود. چه بحث ما جمهوری اسلامی باشد، چه همه مسلمان های جهان، ما قبل از ساخت تمدن اسلامی ما باید یک الگوی موفقی در یک منطقه داشته باشیم. پس شکل دادن یک مدل تمدنی موفق در جمهوری  اسلامی، تقدم رتبی دارد نسبت به تمدن سازی. یادمان باشد که بحث ما اسلام سه است و بحث ما عمل مسلمانان است و عمل مسلمانان در حال حاضر چندان قابل دفاع نیست که ما بتوانیم از تمدن اسلامی در جهان سخن بگوییم.

رهدار در ادامه نشست گفت: یکی از تفاوتهای فرهنگ و تمدن، این است که قوام بخش فرهنگ، عادت و قوام بخش تمدن، قانون است. ما بخشی از عادات را نمی توانیم اسمش را تمدن بگزاریم. تمدن را یک رخداد انسانی می دانم. تمدن یک شأنی از وجوه تاریخی انسان است. من در تمدن یک نوع ویژگی پروژه ای بودن را لحاظ میکنم. پس تمدن را می شود ساخت و مهندسی کرد.

وی ادامه داد: حصول هیچ تمدنی، دفعی نیست، توجه به این نکته باعث می‌شود که ما بپذیریم که همه تمدنها قبل شکل تام خود، یک شکل ناقص در بستر تاریخ دارند. بسط فرهنگ از یک مرحله ای به بعد عنوان تمدن به خود می‌گیرید. وضع تمدنی زود و ساده حاصل نمی‌شود. این طور نیست که به سهولت بعد از یک دهه دو دهه ایجاد شود، وقتی هم که ایجاد شد، به زودی از بین نمی رود. بنده معتقدم تمدن غرب یک تمدن رو به خاموشی است و این تمدن چند قرن طول کشیده تا شکل بگیرد و چند قرن هم طول خواهد کشید تا خاموش شود.

متولی‌امامی به عنوان آخرین سخنران گفت: در جلسه حاضر، باید در نسبت تمدن  و سیاست سخن رانده می شد، اما بحثها کمی به مفهوم و ذات و چیستی تمدن اسلامی منجر شد. تمدن ها امری تاریخی اند، لکن در امکانهای تاریخی نیز با اراده آدمیان شکوفا می شوند. تمدن در نگاه ما تحقق شرایط عینی مناسب تر برای سلوک معنوی است. بنابراین تمدن اسلامی باید به گونه ای سیاست گذاری شود که امکان های بیشتری برای تکامل انسان و جامعه فراهم کند. در این نگرش، تمدن اسلامی، گونه ای از جامعه پردازی است که از سویی بر منطق حجیت، منتسب به آموزه های دینی است و از سوی دیگر، در ادامه سیاست دینی و دولت اسلامی محقق شده است.

وی تصریح کرد: سیاست در ادبیات دینی و عرفانی ما، به معنای تربیت است. بنابراین سیاست گذار مربی جامعه بوده و باید الزام های تربیتی قوانین و قواعد اجتماعی را ملاحظه کند. البته این که تربیت به چه معناست و آیا بایدا ز موضع اخلاقی و یا عرفانی و یا فقهی باشد، بحث دیگری است. به هر حال آن چه باید در سیاست گذاری دولت اسلامی حاکم باشد، رویکرد تربیتی است. این نگاه نیازمند فقه تربیت و فقه حکومت است. فقهی که از ریشه های اخلاقی و با توجه به بنیان های عرفانی اجتهاد شده باشد.