اشعار اخلاقی و مذهبی در قالب شعر آئینی قرار دارند
گروه هنر: یک شاعر آئینی عنوان کرد: معنای لغوی شعر آئینی راه و روش است، هر شعری که پیرامون اخلاق، مسائل تربیتی، دینی و مذهبی، وطن‌پرستی، مناجات، دفاع مقدس و ظلم‌ستیزی باشد، در این گونه از ادبیات جای می‌گیرد.
بشیر زارعی، شاعر آئینی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از همدان، اظهار کرد: مردم همدان از شعر آئینی اقبال و استقبال خوبی دارند و شاعران خوبی در زمینه شعر آئینی داریم، حتی جلسات نقد و شعرخوانی آن هر هفته برگزار می‌شود.
وی افزود: یک شاعر آئینی به علت آن که نمادی از شعر آئینی و آنچه که سروده است، می‌شود، باید دارای ویژگی‌های همچون مطالعه فراوان برای بالا بردن آگاهی‌اش در رابطه با موضوعات اشعار آئینی و خودسازی باشد و به تزکیه نفس نیز بپردازد.
زارعی ادامه داد: معنای لغوی شعر آئینی راه و روش است، هر شعری که پیرامون اخلاق، مسائل تربیتی، دینی و مذهبی، وطن‌پرستی، مناجات، دفاع مقدس و ظلم‌ستیزی باشد، در این گونه از ادبیات جای می‌گیرد.
وی گفت: شعر آئینی در دیگر کشورها هم وجود دارد اما به علت وجود مذهب تشییع در کشور ایران برجسته‌تر شده و نمود بیشتری پیدا کرده است، شعر آئینی در طول تاریخ با تغییر حکومت‌ها شاهد فراز و نشیب‌های بسیاری بوده به طور مثال در دوره غزنویان به علت تعصب حاکمان آن، شاهنامه فردوسی که در آن به مدح امیرالمؤمنین(ع) پرداخته بود، مورد توجه قرار نگرفته اما در دوره صفویه به علت توجه پادشاهان این دوره به شکوفایی رسید و در دوران پس از انقلاب گسترش یافت.
این شاعر آئینی اظهار کرد: تا قبل از انقلاب شاعری وجود نداشت که تنها شعر آئینی و نه گونه‌های دیگر شعر را بگوید، اما در دوران پس از انقلاب شاعرانی که تنها به این نوع شعر بپردازند شکل گرفت و حتی انتشارات مجزا برای آن به وجود آمده است.
زارعی بیان کرد: با تأکید بر مطالعه تاریخ اهل بیت(ع) توسط شاعران اضافه کرد: گاهی اوقات مطالعه کم و اطلاعات ناکافی به جای مدح آنان باعث ضربه زدن به اهل‌بیت(ع) می‌شود، عاشورا و حوادث آن جزو مهم‌ترین مسائل شعیان است، اما تنها به این موضوع نباید پرداخت و شاعران باید با مطالعه درباره ائمه دیگر اطلاع کسب کرده و درباره آنان نیز شعر بگویند.
