
	حمیدرضا شکارسری، کارشناس ادبی و منتقد در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)
 با بیان اینکه یکی از دلایل کمرنگ شدن ارجاعات قرآنی در شعر معاصر، 
بیتوجهی به جریانهای ادبی و لزوم کشف جذابیتهای دراماتیک مفاهیم دینی و 
قرآنی است، عنوان کرد: نمود ارجاعات قرآنی به لحاظ کمی در شعر شاعران امروز
 نسبت به گذشته کاهش یافته است. یکی از دلایل اصلی این امر کشف نشدن و بروز
 ندادن جذابیتهای مفاهیم قرآنی نسبت به جاذبههایی است که جوان امروز با 
آنها روبهرو است.
	این منتقد ادبی با بیان اینکه متاسفانه در حوزه ادبیات دینی بیشتر به 
سانسورها و بایدها و نبایدها توجه شده تا ایجاد جذابیت و کشف زیباییهای 
پنهان مفاهیم قرآنی، تاکید کرد: دورباشها و کورباشها و ایجاد محدودیتهای
 زیاد برای شاعران جوان گاه باعث شده گفتمانهای دیگر جذابیت بیشتری داشته 
باشند و این از آسیبهای حوزه ادبیات دینی محسوب میشود.
	وی توضیح داد: متاسفانه در پرداختن به مفاهیم دینی هنوز جذابیتهای 
دراماتیک را پیدا نکردهایم. شعر امروز واقعگرایانه است و باید بتواند 
مفاهیم دینی و قرآنی را مصور کند.
	وظیفه ادبیات تعلیمی به تصویر واگذار شده است
	شکارسری تصریح کرد: هنوز نتوانستهایم مطابق حرکت جریانهای تصویرگرا، مفاهیم قرآنی را دراماتیک کنیم.
	به اعتقاد وی، یکی از دلایل رشد و توفیق شعر عاشورایی در مقابل شعر دینی 
داستانگونه بودن آن است. مفاهیم قرآنی دراماتیک نشدهاند و زمینه برای 
نمود جدی آنها در شعر امروز فراهم نیست.
	شکارسری گفت: شعر کلاسیک ما ذهنی و معنیگرا بود و شاعر میتوانست با تکیه
 بر مشخصات صوری و موسیقیایی به خلق اثر بپردازد. بنابراین شاعران قدیم ما 
چون سنایی، عطار و مولانا میتوانستند به راحتی از مفاهیم قرآنی در 
اشعارشان استفاده کنند تا جایی که مثنوی مولانا را قرآن منظوم لقب 
دادهاند. شعر فارسی از سبک هندی به بعد تصویرگراتر شد و دیگر به سختی 
شاعران میتوانستند از مفاهیم قرآنی معنیگرا استفاده کنند.
	وی عنوان کرد: امروز دیگر ادبیات تعلیمی معنیگرا وظیفه خود را به ژانرهای
 دیگر واگذار کرده و مخاطب باید از تصویر ذهنی به مفهوم برسد.