بزرگداشت آیت‌الله شیخ محمود تحریری در چهاردهمین همایش ستارگان محراب

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) چهاردهمین همایش «ستارگان محراب» با هدف تجلیل از مقام شامخ مرحوم آیت‌الله شیخ محمود تحریری برگزار می‌شود.

این نشست در ادامه سلسله نشست‌های ستارگان محراب (بزرگداشت مفاخر ائمه جماعات تهران) روز شنبه ٢٦ دی ماه همزمان با نماز مغرب و عشاء در مسجد حضرت ابوالفضل(علیه السلام) به نشانی میدان قزوین، خیابان قزوین، خیابان شهید احمدی سخا برگزار می‌شود.

گذری بر زندگی نامه مرحوم آیت الله شیخ محمود تحریری

مرحوم آیت الله شیخ محمود تحریری در یک خانوادهمتدین در تهران سال١٢٩٩ه.ش چشم به جهان گشود و از همان زمان جوانی آثار تدین و روح معنویت و تلاش در راه کسب علم و کمالات نفسانی از چهره‌اش نمایان بود به طوری که پدر ایشان گفته بود: من چشم امید به ایشان دارم، شاید او برای آخرتم کاری بکند.

ایشان پس از گذراندن دوران دبستان وارد بازار کار شد و در ضمن شب‌ها به تحصیل علوم دینی اشتغال داشت و مقدمات علوم عربی را در مدرسه حاج ابوالفتح در تهران به سرپرستی مرحوم آیت‌الله حاج سید مرتضی لنگرودی گذرانده و از آنجا که دارای صفای باطنی خاصی بود همواره در طلب کمالات نفسانی کوشا و پر تلاش بود از این جهت در همین ایام تماس نزدیک با مرحوم حاج شیخ رجب علی خیاط داشت و در جلسات تذکری و اخلاقی ایشان شرکت می‌کرد و مورد ملاطفت خاص ایشان قرار می‌گرفت، علاوه بر این با مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد علی شاه آبادی استاد عرفانی امام خمینی- رضوان الله علیهماارتباط پیدا کرد و حدود ده سال در جلسات معارف ایشان در مسجد جامع ایشان که برای عموم مردم داشتند شرکت می‌کرد.

ویژگی‌های روحی و اخلاقی وی

ایشان از یک تعبد خاص نسبت به دستورات شرع مقدس برخوردار بود به گونه‌ای که در حد توان التزام خاص به مستحبات و ترک مکروهات داشت و همواره دیگران را قولا و عملا به آن دعوت می‌کرد، علاوه بر آن از یک روح صبر و رضا و تسلیم برخوردار بود و با آن که تا آخر عمر کسالت‌های گوناگون داشت لکن هیچ گاه زبان به شکایت و اعتراض از خداوند متعال نگشود بلکه با قلبی آرام با دیگران مواجه می‌شد و وقتی آنها مشکلاتشان را مطرح می‌کردند آنها را روحیه می‌داد و در حد توان آنها را حل می‌کرد به طوری که آنها با روحیه‌ای قوی و شاداب از نزدش بیرون می‌رفتند و همچنین دارای توکلی بلند و مناعت طبع بود که حاضر نبود در مشکلات اقتصادی به کسی روی بیاندازد و زیر بار منت کسی یا شخصیتی رود و نیز دارای توسلی قوی به ائمه(ع) بود و حالت بکاء عجیبی در توسل به ایشان و ابراز محبت به حق تعالی داشت.

این امر زبان زد دیگران بود، به گونه‌ای که دیگران را نیز منقلب می‌کرد و نوعا شب‌ها یکی دو ساعت به اذان صبح مشغول راز و نیاز و تهجد و تفکر در آیات انفسی بود، آن هم با حالت گریه شدید تا جایی که گاهی نویسنده این حالات، از گریه ایشان از خواب بیدار می‌شد و این گریه آن چنان عمیق بود که گاهی می‌فرمود: مقداری از سر دردم به سبب گریه‌های زیاد است و همچنین می‌فرمودند: من شما را با گریه به درگاه خداوند و اولیائش به اینجا رساندم.

این توسلات در تمامی امور ایشان جریان داشت تا این که گاهی می‌فرمودند:من همواره توسل می‌کنم،(علتش آن حالت ذلت و خاکساری ایشان به درگاه خداوند و اولیائش بود) یکی از حالات بارز ایشان سیر در آیات انفسی بود که در این رابطه، خداوند حالت و کمالاتی را به ایشان عنایت فرموده بود لکن ایشان نسبت به آنها کتمان خاصی داشت فقط گاهی آثارش ظهور می‌کرد.

فعالیت‌های علمی و تربیتی وی

ایشان با یک تعهد خاص و ایمان خالص به هدف، برای ترویج دین و معارف اسلامی نوعا به قشر جوان توجه داشت و برای آنها کلاس‌هایی در علوم عربی و فقهی گوناگون دینی و اخلاقی تشکیل می‌داد به گونه‌ای که هر شب را به بحثی اختصاص می‌داد مانند: بحث حدیث و حفظ آن، جلسه قرائت و تفسیر قرآن، جلسه ی توسل و بحثهای اعتقادی ، و نوعا خود مؤسس این گونه جلسات بود و در این رابطه بحث‌های متصلی داشت علاوه بر این، شاگردانش را در تهیه و بیان معارف و اخلاقیات به کار می‌گرفت به گونه‌ای که بعضی از آنها جلساتی را اداره می‌کردند و هنوز هم ادامه می‌دهند، ایشان علاوه بر ارتباط کار علمی با شاگردانش، با آن اخلاق ویژه‌اش با آنها ارتباط روحی و معنوی برقرار می‌کرد و در امور مختلف ایشان نظارت و اشراف داشت و در حد امکان به آنها کمک می‌کرد مانند : امر معاش و کسب، ازدواج و ارتباطات خانوادگی و آنها نیز آن مرحوم را در امور خود دخالت می‌دادند مانند پدری که در تمامی امور تربیت فرزندش نظارت و اشراف دارد.

ایشان آن چنان اهتمام به پیاده کردن منصب انبیا(ع) داشت که بدون هیچ چشم داشتی و با حالت کسالت گاهی با دو عصا در جلسات دینی و اداره مسجد شرکت و این روش تا آخر عمر شریفش ادامه داشت تا آنکه در حین انجام وظیفه در خانه محبوب خود در دی ماه سال ١٣٦٨ به جنت لقای الهی رسید.

یادآوری می‌شود؛ تاکنون مراسم بزرگداشت برای آیت الله برهان، آیت الله شیخ محمد حسین زاهد، آیت الله شاه آبادی، آیت الله مهدوی کنی، آیت الله خوانساری، آیت الله خوشوقت، آیت الله شیخ مرتضی زاهد، آیت الله حدیدی، آیت الله فیروز آبادی و آیت الله ایروانی و آیت الله انواری و ملاعلی کنی، آیت الله محمد تقی آملی برگزار شده که همگی با استقبال خوبی مواجه شده‌اند.