خلبانی که هنگام نبرد با دشمن قرآن تلاوت می‌کرد

وجیهه باقرین، همسر شهید خلبان خسرو عبدالکریمی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه این شهید هنگام پرواز و پس از برخاستن هواپیما از باند فرودگاه به زیبایی با صدای دلنشین خود شروع به تلاوت قرآن می‌کرد و برای شروع عملیات به سمت دشمن می‌شتافت، عنوان کرد: صدای تلاوت وی هنگام پرواز و عملیات سبب آرامش سایر همکارانش می‌شد. به عملیات می‌رفت و بعد از اتمام عملیات دوباره با صوت زیبایش شروع به تلاوت می‌کرد و همکارانش در برج مراقبت پایگاه هوایی همدان از صوت تلاوت خسرو متوجه بازگشت وی می‌شدند.
باقرین گفت: شهید عبدالکریمی، خلبان جنگنده  F14، قاری و مدرس قرآن کریم بود. وی در پایگاه هوایی بندرعباس خدمت می‌کرد و برای حضور در جلسات قرآن بسیار ذوق و شوق داشت.
همسر شهید عبدالکریمی ادامه داد: خسرو علاقه و ارادت عجیبی به قرآن داشت و حتی در پایگاه هوایی در ساعت‌های فراقت برای همکاران و ساکنان کوی سازمانی جلسه قرآن برپا می‌کرد.

وی تصریح کرد: خسرو در کنار تلاوت، عامل به قرآن بود؛ وی بسیار به قرآن و جلسات قرآنی علاقه داشت و هنگامی که می‌خواست به جلسه برود از شوق پرواز می‌کرد. انسان باگذشت و مهربانی بود و هنگامی که شهید شد، شاگردانش از شدت ناراحتی در حالی بودند که گویا پدرشان را از دست داده‌اند.
باقرین گفت: داغ دوری او برای من سخت است، اما لایق شهادت بود و به آرزویش رسید. من هم از شهادت وی بهره‌های معنوی زیادی بردم و از این رو خدا را شاکر هستم. البته حضور وی را کنارم احساس می‌کنم و حتی صدای تلاوتش را می‌شنوم. از وی دختری به یادگار مانده که پزشک است و علاقه به قرآن را از پدر به ارث برده است.
همسر شهید عبدالکریمی با بیان اینکه همسرش پس از شهادت، به خواب وی آمده و همسرش را به ادامه برپایی جلسات قرآن دعوت کرده است، ادامه داد: هنگامی که خسرو شهید شد تا یک سال از منزل بیرون نیامدم تا اینکه یک شب به خوابم آمد، برایم آیاتی را تلاوت کرد و گفت: «بلند شو و به جلسه قرآن برو.» فردای آن روز یکی از دوستان به نزد من آمد و با اصرار فراوان من را به جلسه قرآن خانم‌های مجتمع مسکونی برد. در جلسه هنگامی که نوبت خواندن من شد درست همان آیاتی که شهید در خواب برایم تلاوت کرد به من افتاد. شب بعد دوباره به خواب من آمد و گفت: «حالا وقت آن است که جلسات من را ادامه بدهی و خودت برای خانم‌ها کلاس قرآن برپا کنی.» من هم به توصیه‌اش گوش کردم و در بندرعباس جلسه‌ای برپا کردم که استقبال خوبی از آن شد و هنوز هم ادامه دارد.
وی ادامه داد: خسرو متولد 7 مهر‌ماه 1332 آبادان بود و در تاریخ 18 اردیبهشت‌ماه 1374 بر اثر سقوط هواپیما در مانوری در خلیج فارس به شهادت رسید. در دوران دفاع مقدس به غیر از سال 63 که دوره معالجات پس از جانبازی را طی می‌کرد، در تمام عملیات‌های مهم از جمله بیت المقدس، آزادسازی خرمشهر و  والفجر شرکت کرد و با اینکه 55 درصد جانبازی داشت و از نواحی چشم، دست و سر دچار جراحت بود، به پرواز ادامه می‌داد. هیچ وقت نگذاشت کسی از جانبازی وی باخبر شود و تا آخرین لحظه پرواز هواپیمای جنگی را به پرواز با هواپیمای مسافربری ترجیح داد.