مجید کاظمزاده مژدهی، نویسنده و کارگردان تئاتر دینی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: آنچه که مسلم است اینکه برگزاری جشنواره نمایشنامهنویسی رضوی طی چند دوره در قزوین نتوانست تأثیر چندانی در روند رو به رشد تولید محتوای نمایشی با موضوع فرهنگ و سیره رضوی داشته باشد و دلیل هم آنکه با توجه به مستقل برگزار شدن این جشنواره و عدم ارتباط آن با جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» در استان خراسان شمالی عملاً هیچ یک از آثار نمایشی به نگارش درآمده شانس تولید برای اجرای صحنه را پیدا نمی کردند.
وی در ادامه گفت: در چنین شرایطی ممکن است نمایشنامه ای با رویکردی نو در حوزه تئاتر رضوی به نگارش درآمده باشد که البته این اتفاق هم افتاد و ما در طول برگزاری چند دوره جشنواره نمایشنامه نویسی رضوی شاهد این رویداد بودیم، اما به غیر از موارد معدودی، اغلب نمایشنامهها در نهایت به چاپ در قالب یک مجلد و یا انتشار در ویژه نامه های جشنواره می رسیدند.
نویسنده نمایشنامه رضوی «آش با طعم زهر» تصریح کرد: این در حالی است که نمایشنامههای رضوی که از جمله نمایشنامههای موضوعی محسوب میشوند چندان قابلیت و امتیاز ویژهای به لحاظ فنون و اسلوب تئاتری ندارند و تنها برتری آنها در زمینه محتوایی است و زمانی قابلیتهای آنها هویدا میشود که حتماً به تولید برای اجرا رسیده باشند، در غیر این صورت صرف انتشار نمایشنامه آنها رغبتی در مخاطب برای مطالعه آن ایجاد نمیکند.
کاظمزاده مژدهی ادامه داد: در نتیجه وقتی جشنواره نمایشنامهنویسی رضوی در قالب یک مسابقه به جشنواره سراسری «تئاتر رضوی» الحاق میشود این امکان را میدهد که کارگردانان و تولیدکنندگان تئاتر با موضوع رضوی، مواد و مصالح بهتر و بیشتری برای تولیدات این حوزه در اختیار داشته باشند و در نتیجه شاهد شکوفایی و نوآوری بیشتری در حوزه تئاتر با موضوع فرهنگ و سیره رضوی باشیم.
این بازیگر تئاتر افزود: در فراخوان یازدهمین جشنواره «تئاتر رضوی» عنوان شده است که گروههای شرکت کننده تا مرحله نهایی تولید نمایش برای شرکت در جشنواره مورد نظارت و حمایت کارشناسان جشنواره قرار میگیرند؛ این امر شاید به توفیق بیشتر آثار و تولید هر چه کیفیتر آنها منجر شود، اما یک پیامد منفی نیز در پی دارد و آن اینکه ممکن است بنا به دخالتهایی که انجام میشود استقلال گروه کمی تحتالشعاع قرار گیرد؛ در نظر داشته باشید که اغلب گروههای شرکتکننده در این جشنواره گروههای حرفهای و صاحبنظری هستند که نیاز به مشاوره و هدایت و نظارت ندارند.
وی در پایان گفت: بینالمللی شدن جشنواره «تئاتر رضوی» رویکرد مثبتی است هر چند که ممکن است زیرساختها و امکانات بجنورد برای میزبانی از گروههای خارجی کم باشد و این جشنواره نتواند در سطح استاندارد جهانی برگزار شود، اما صرف مطرح شدن این جشنواره به شکل بینالمللی میتواند به جذب بودجه و تأمین اعتبارات برای آن منجر شود که در نهایت «تئاتر رضوی» را به سوی برگزاری یک جشنواره بین المللی استاندارد سوق دهد.