وی با تاکید بر بیان آزادانه استادان افزود: برخی بدبینی دارند که اگر استادی حرفی بزند ممکن است برای او گران تمام شود از این رو باید استادان با آزادی کامل حرف های خود را بزنند و برنامه ها را نقد کنند.
آیت الله استادی اظهار کرد: یکی از بزرگترین آسیب ها این است که استادان بدانند برنامه ای خوب نیست ولی نتوانند آزادانه آن را بیان کند.
عضو شورای عالی حوزه های علمیه گفت: مشکل اصلی ما این است که دائما به یاد خدا نیستیم، باید در کلاس و خانه و حرف زدن و موضعگیری و ... به یاد خدا باشیم همان طور که ائمه(ع) در ادعیه خود آن را مطرح فرموده اند.
وی افزود: اگر طلبه و استاد همیشه به یاد خدا باشد بسیاری از مشکلات حل و یا در شرایطی تحمل می شود وگرنه به تنهایی اصلاح دروس و برنامه آموزشی و ... کارگشا نیست زیرا طلبه با خدا و پیامبر(ص) و امام زمان(عج) عهد می کند که ما می خواهیم برای خدا کار کنیم و نه کاسبی! که اگر این شد نقض عهد خواهد بود.
استاد برجسته حوزه با تاکید بر لزوم مراقبه نفسانی عنوان کرد: آیا استادی که مطالعه نکرده سر کلاس برود یاد خداست؟ و یا تسلط بر درسی ندارد آن را شروع کند و یا برای کسب درآمد بیشتر کلاس دیگری بگیرد و از یک کلاس دیگر کم بزند یاد خداست.
وی تاکید کرد: اگر مسیر طلبگی را مسیر درستی می دانیم و فرموده اند باید شکرگزار آن باشیم نباید بهانه ای برای آن مانند کمبود حق الزحمه و ... بیاوریم؛ آیا همیشه باید به مردم بگوییم اگر خدا نعمت داد شکر بگویید و گناه نکنید آیا نعمت طلبگی برای ما فراهم نشده است؛ اگر آن را نعمت نمی دانیم حرف دیگری است ولی اگر نعمت است و از آن بهره نبریم ناشکری کرده ایم.
آیت الله استادی با بیان اینکه بدترین گناه کوچک شمردن گناه است اظهار کرد: مشکلات فضای مجازی و ... نشان می دهد که حوزه و طلبه وظایفی دارد که این وظیفه را نباید منوط به انجام وظایف دیگران کند؛ تک تک ما در حد توان وظیفه داریم که کار خلاف نکنیم و عمل ما به جای ترویج دین بر ضد آن نباشد و زبانمان یله و رها نباشد.
وی تاکید کرد: کسی به عمامه و قبای خود دلگرم نباشد که او را نگه خواهد داشت؛ آلوده نشدن به این است که از ابتدا با شیطان مقابله کنیم شو آن را شوخی نگیریم زیرا حب نفس و نفس اماره شوخی نیست و انسان را وادار به گناه می کند.