نگاه بازاری ناشران قرآنی/ نظارتی بر کیفیت چاپ قرآن نداریم

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، موضوع قرآن‌های بدون مجوز رویکردی است که هر از چند گاهی از سوی ناشران مطرح می‌شود یا در نمایشگاه‌هایی فرهنگی و معنوی کتاب یا قرآن، دغدغه اصلی مخاطبان، مسئولان و ناشران است. در آستانه برگزاری نمایشگاه قرآن، چرایی چاپ این قرآن‌ها در کشور از سوی گروه ادب ایکنا بررسی می‌شود. در این راستا به سراغ ناصر بابامحمدی، مدیر انتشارات اسوه رفته‌ایم. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

اغلب قرآن‌ها دارای مجوز هستند، اما برخی این موضوع را مطرح می‌کنند که قرآن‌هایی هم هست که مجوز ندارند. برای مثال ناشری مجوز چاپ قرآن با ترجمه الهی‌قمشه‌ای را در سال 1391 گرفته و امسال هم با همان شناسنامه این قرآن را چاپ می‌کند که تخلف آشکاری است. هر چند من قرآن بدون مجوز ندیده‌ام.

در رابطه با این موضوع باید کنترل‌ها افزایش یابد، به عنوان مثال در مورد ترجمه الهی‌قمشه‌ای باید با ویراست جدید چاپ شود و یا قرآن‌هایی که حق امتیاز ترجمه‌شان برای فرد دیگری است؛ برخی این قرآن با ترجمه یاد شده را چندین نوبت چاپ می‌کنند در حالی که برای هر نوبت باید مبلغی را به مترجم پرداخت کنند و درست است که ناشر مقصر است، اما چاپخانه هم وظایفی دارد و باید با ارشاد هماهنگی کرده و اعلام وصول بدهد تا از یک مجوز برای چاپ چندین نوبت استفاده نکند؛ چرا که ممکن است چاپ‌های بعدی دارای اغلاط باشد و این کار مشکلات برون‌مرزی نیز برای کشورمان به وجود می‌آورد و کار ناپسند و خطرناکی است؛ از این رو باید نظارت‌ها بیشتر باشد.

مشکلی که در حال حاضر وجود دارد، رقابت در بازار است، به این معنی که قرآن دو رنگ را می‌توان با هدیه 6 هزار تومان خرید، اما ناشرانی هستند که به بهای تمام شده آن کاری ندارند و این کتاب آسمانی را با هدیه 10، 12 هزار تومان و یا بالاتر ارائه می‌دهند.

قرآن برخی کشورهای اسلامی پس از چاپ، به مهر کنترل کیفیت ممهور می‌شوند، اما این موضوع در ایران رخ نمی‌دهد و سازمان دارالقرآن الکریم و مرکز طبع و نشر قرآن بر اغلاط قرآن نظارت دارند و بر موضوعات دیگر نظارتی وجود ندارد که به نظر می‌رسد در ایران نیز باید چنین اتفاقی رخ دهد و کنترل کیفیت بر قرآن‌ها اعمال شود.

سختی‌های آن هزینه‌ای است که باید پرداخت شود، در غیر این صورت سختی‌های دیگری ندارد، البته برخی ناشران به صورت حرفه‌ای و ‌عاشقانه در حوزه چاپ قرآن کار می‌کنند و در این باره مسئولیت‌پذیری دارند و شأن قرآن را حفظ کرده و سعی می‌کنند قرآنی بدون غلط و با کیفیت بالا ارائه دهند، اما ناشرانی هم هستند که به چاپخانه اعلام می‌کنند که کاری به نوع کاغذ، چاپ، صحافی، دوخت، گالینگور و ... ندارند و می‌خواهند به تعداد مشخص قرآن چاپ کنند که چنین ناشرانی بازاری فکر می‌کنند و متأسفانه ناشر معنوی و بازاری هر دو در یک سطح دیده می‌شوند. درست است که ناشر هم باید درآمدی داشته باشد، اما رویکرد صحیح در این باره نباید قربانی درآمد و منافع مالی شود.

مهم این است که ناشر تا چه میزان در حوزه چاپ قرآن می‌خواهد درآمد کسب کند و قصد دارد چند درصد بالاتر از قیمت تمام شده قرآن‌هایش را عرضه کند؛ یکی به 10 درصد قانع است و دیگری به بالاتر از آن. چرا که ناشرانی هم هستند که قرآن را با نیت معنوی به بهای تمام شده ارائه می‌کنند.

در حال حاضر مانع خاصی وجود ندارد که از سوی سازمان‌ها و نهادهای متولی مطرح شود؛ چرا که سازمان دارالقرآن و مرکز طبع و نشر قرآن کریم به وظایف خود به خوبی عمل می‌کنند.