ثریا امینیپور، هنرمند نقاش در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) درباره نحوه ورودش به عرصه هنر نقاشی چنین اظهار نظر کرد: نزدیک به 6 دهه است که در هنر نقاشی این مرز و بوم مشغول به فعالیت هستم. در ضمن تدریس نقاشی را از دهه 50 شروع کردهام و تا به امروز نیز این مسیر را ادامه میدهم، چون معتقدم رسالت هر هنرمندی این است که آنچه را آموخته، پیش از اینکه دنیا را ترک کند به دیگران بیاموزد.
وی در پاسخ به این سوال که هنر نقاشی در قبل و بعد از انقلاب چه تفاوتی پیدا کرده است، چنین توضیح داد: جواب این سوال سخت است، چون ممکن است به راحتی در دام شعار گرفتار آییم. برای همین باید بگویم در دوران پیش از انقلاب، هنر ارزشمند داشتیم، اما نمیتوان کتمان کرد که بعد از انقلاب، گرایش به سمت موضوعات دینی، قرآنی و اسلامی شکل جدیتری به خود گرفت.
این هنرمند ادامه
داد: ممکن است برخی تصور کنند که محدودیتهایی که در ابتدای انقلاب برای برخی هنرها
از جمله نقاشی به وجود آمد، جلوی شکوفایی این هنر را گرفت. این تصور به هیچ وجه
درست نیست، چون معتقدم در بسیاری از مواقع این محدودیت به اعتلای هنرهای تجسمی کمک قابل توجهی کرد. برای مثال هنرمندی چون عباس کیارستمی به دلیل برخی مسائل بعد از
انقلاب مسیری را در پیش گرفت که وی را جهانی کرد. این اتفاق درباره دیگر هنرمندان نیز به نوعی دیگر رخ داد.
این هنرمند ادامه داد: این پیشرفت (اعتلای هنر در دوران پس از انقلاب) در هنر سینما نمودی پررنگتر داشت، چون با ورود هنرمندان ارزشمندی چون محمدعلی کشاورز، داود رشیدی و جمشید مشایخی به عرصه هنر هفتم، فیلمهای ایرانی به موضوعاتی پرداختند که قبل از انقلاب مورد توجه نبودند.
امینیپور در پاسخ به سوال پایانی مبنی بر اینکه چگونه در کارهایش موضوعات قرآنی و اسلامی را مد نظر قرار میدهد؟ بیان کرد: من هیچ گاه صورتگرا نبودهام، یعنی نقاشی مذهبی من در چهرهنگاری از ائمه(ع) یا اماکن مقدس نمود پیدا نمیکند، بلکه سعی میکنم موضوعات مورد نظرم را در قالب مفهوم به بیننده منتقل کنم. برای مثال معنای یک آیه قرآنی را در قالب رفتاری اخلاقی در کارم به تصویر میکشم.