به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای ستاد کنگره شهدای استانهای کهگیلویه و بویراحمد و خراسان شمالی که در تاریخ ۵ مهر ۱۳۹۵ برگزار شد، هدف از جنگ نرم و پنهان دشمن را «دور کردن مردم از عرصه جهاد و مقاومت، بیاعتنا کردن آنها به آرمانها و تصرف فضای فکری و روحی کشور» دانستند و خاطرنشان کردند: ملت ایران با مقاومت و ایستادگی خود، قدرتهای جهانی را در بسیاری از اهدافشان ناکام کرده و سلطهگران با ابزارهای فراوان، تبلیغات هنگفت و گویندگان سخن به مزد و همچنین فشارهای اقتصادی، سیاسی و امنیتی، در تلاش برای مأیوس و از صحنه خارج کردنِ ملت هستند.
رهبر معظم انقلاب ترویج یاد و نام شهیدان را یکی از عوامل مهم در مقابله با این برنامه دشمن و حفظ مقاومت توأم با شوق و طراوت در ملت خواندند و افزودند: امروز نگاهبانی یادِ شهدا یک وظیفه است.
یکی از موضوعاتی که همواره در دیدارهای مختلف مورد تأکید رهبر معظم انقلاب قرار میگیرد، زنده نگه داشتن یاد شهدا و انتقال تجربیات دوران دفاع مقدس است؛ به ویژه به منظور تقویت مباحث فرهنگی و حفظ ارزشهای اسلامی و انقلابی این امر ضروری به نظر میرسد.
مقام معظم رهبری در این دیدار نیز بر این مقوله تأکید داشته و اظهار کردند: با اینکه از پایان دفاع مقدّس قریب سی سال - ۲۸ سال – میگذرد، در عین حال یاد شهیدان و نام شهیدان کهنه نخواهد شد، گم نخواهد شد. علّت هم این است که خدای متعال فرموده است: «اَحیآءٌ عِندَ رَبِّهِم»؛ زندهاند دیگر. کمااینکه شهدای تاریخ هم اینجور هستند؛ اینهمه علمای بزرگ، شخصیّتهای بزرگ، سیاسیّون بزرگ در طول تاریخ وفات یافتند و از دنیا رفتند و کمتر کسی از آنها در یادهای جامعه مانده، امّا شهدایی که شناخته شدند بهعنوان شهید، یادشان زنده است و زنده خواهد بود. شهدای ما هم همینجور هستند. یاد شهدا زنده است و باید هم این بقای نام و یاد شهدا را ما به صورت یک امر مهم دنبال کنیم. چون شهیدان حامل بشارتند: «وَ یَستَبشِرونَ بِالَّذینَ لَم یَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم اَلّا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا هُم یَحزَنون». شهیدان به ما میگویند شما خوف و حزن نداشته باشید. دلسردی و نومیدی نداشته باشید. نعمت الهی را، لطف الهی را، برکات الهی را در مقابل چشم ما نگه میدارند و این آن چیزی است که ما امروز به آن احتیاج داریم.
از این روست که توجه به فرهنگ جهاد و شهادت برگرفته از مبانی دینی و توصیهای قرآنی است. قرآن کریم جایگاه ویژهای برای مجاهدان و شهدا قائل شده است. بر اساس آیه 58 سوره حج کسانی که در راه خدا هجرت میکنند و در این مسیر کشته میشوند رزق و روزی نیکویی نصیبشان میشود.
از دیگر آیاتی که به جایگاه والای شهدا اشاره دارد آیات 169 و 170 سوره آل عمران است که رهبر معظم انقلاب نیز در بیاناتشان به این دو آیه استناد کردند.
در این آیات آمده است: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ؛ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ/ هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده اند مرده مپندار بلكه زنده اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند؛ به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند و براى كسانى كه از پى ايشانند و هنوز به آنان نپيوستهاند شادى مىكنند كه نه بيمى بر ايشان است و نه اندوهگين مىشوند»
همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، در آیه 58 سوره حج تصریح شده کسانی که در راه خدا هجرت کنند و در این مسیر کشته شوند سرنوشت نیکویی برای آنها پیشبینی شده است. در ادامه این مفهوم میتوان به آیه 169 سوره آل عمران پرداخت که چنین افرادی نمیمیرند و روزیشان نزد پروردگارشان است.
برخی مفسران شأن نزول این آیات را مربوط به شهدای بدر و عدهای به شهدای احد مرتبط دانستهاند اما به نظر میرسد میتوان این آیات را در رابطه با شهدای هر دو واقعه دانست همانطور که از امام محمد باقر(ع) نقل شده که: «آیات درباره شهداى احد و بدر هر دو نازل شده است».
در تفسیر نمونه ذیل این آیه از ابن مسعود روایتی از پیامبر(ص) نقل شده که فرمودند خداوند به ارواح شهیدان احد خطاب کرد و از آنها پرسید: چه آرزویى دارید؟ آنها گفتند: پروردگارا! ما بالاتر از این چه آرزویى میتوانیم داشته باشیم که غرق نعمتهاى جاویدان توایم و در سایه عرش تو مسکن داریم. تنها تقاضاى ما این است که بار دیگر به جهان برگردیم و مجدداً در راه تو شهید شویم. خداوند فرمود: فرمان تخلفناپذیر من این است که کسى دوباره به دنیا بازنگردد، عرض کردند: حالا که چنین است تقاضاى ما این است که سلام ما را به پیامبر صلى اللّه علیه و آله برسانى و به بازماندگانمان حال ما را بگویى و از وضع ما به آنها بشارت دهى که هیچگونه نگران نباشند. در این هنگام آیات فوق نازل شد.
در تفسیر نمونه همچنین تأکید شده است چنین به نظر میرسد که جمعى از افراد سست ایمان بعد از حادثه احد مینشستند و بر دوستان و بستگان خود که در احد شهید شده بودند، تأسف میخوردند که چرا آنها مردند و نابود شدند، مخصوصاً هنگامى که به نعمتى میرسیدند و جاى آنها را خالى میدیدند بیشتر ناراحت میشدند، با خود میگفتند ما این چنین در ناز و نعمتیم اما برادران و فرزندان ما در قبرها خوابیدهاند و دستشان از همه جا کوتاه است.
مجاهدین شهید از یک سو بر احوال خود شادمان هستند و از سوی دیگر بر احوال دیگرانی که در این مسیر مشی میکنند خرسند هستند؛ چرا که بر عاقبت نیکوی آنها آگاهی دارند. همانطور که در تفسیر نمونه آمده است: خوشحالى دیگر آنها بخاطر برادران مجاهدشان است که در میدان جنگ شربت شهادت ننوشیدهاند و به آنها ملحق نشده اند زیرا مقامات و پاداشهاى آنها را در آن جهان به خوبى میبینند و از این رو مستبشر و شاد میشوند، همانطور که قرآن میگوید: و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم.