تصویرگری آثار تحریم‌های ظالمانه در نمایشگاه «جنگ خاموش»
گروه هنر: «جنگ خاموش» عنوان نمایشگاه عکسی است که در آن بخشی از ظلم و ستمی که به ملت ایران از بابت تحریم‌های دارویی رفته تصویر می‌شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، جنگ نرم، موضوعی است که در سال‌های اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته و حتی رهبر معظم انقلاب در سخنان متعدد خویش بر این امر تاکید فراوان داشته‌اند. نکته حائز اهمیت در این بحث به این نکته بر می‌گردد که عموماً تصور می‌شود جنگ نرم تنها هجمه‌ای است که در حوزه فرهنگ و هنر صورت می‌گیرد، درصورتیکه این جنگ بخش‌های گوناگون دارد که در این گزارش می‌خواهیم به یکی از آنها بپردازیم.
این روزها نمایشگاهی در حوزه هنری تهران با عنوان «جنگ خاموش» در حال برگزاری است که در آن به بحث دارو و کمبودهایی که در این حوزه وجود دارد پرداخته می‌شود. کمبودهای موجود در عرصه دارو نیز به این دلیل به وجود آمده که بدخواهان این نظام اسلامی از هر راهی استفاده می‌کنند تا به این انقلاب ضربه زنند، در این میان برایشان فرقی نمی‌کند که رسیدن به این خواسته از چه طریقی انجام می‌شود. کمبود دارویی بعضا بیماران به ویژه بیماری‌های خاص را با مشکل مواجه کرده است که در این میان کودکان بخشی از آنها را تشکیل می‌دهند؛ کودکانی که در اوج بی‌گناهی تنها برای کینه‌توزی عده‌ای مجبور به تحمل درد و سختی هستند.
در این نمایشگاه عکس‌های متعددی وجود دارد که شاید دیدن برخی از آنها، قابل تحمل نیست، اما این تلخی باعث می‌شود که ما به اهمیت موضوع بیشتر واقف شویم، چون ظلم و ستمی که در این حوزه رخ می‌دهد حد و مرز ندارد و باید به گوش جهانیان برسد. برای رسیدن به این خواسته هم هنر بهترین و تاثیرگذارترین زبان است. به ویژه هنر عکاسی می‌تواند حرف‌های بسیاری برای گفتن در این حوزه داشته باشد.
نمایشگاه «جنگ خاموش» حاصل تلاش سید محمدمهدی حسینی است که در مدت 3 سال عکس‌های مورد نظر را گرفته است. در این گزارش گفت‌و‌گوی با آن همراه می‌شویم. وی در ابتدای این سخنانش گفت: خانه عکاسان ایران از روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت‌ماه ۹۶ میزبان نمایشگاه عکس‌هایم با عنوان «جنگ خاموش» است.
حسینی درباره این نمایشگاه اظهار کرد: در این نمایشگاه ۳۵ قاب در ابعاد ۶۶×۱۰۰، ۵۰×۷۰ و ۱۲۰×۱۸۰ سانتی‌متر به نمایش گذاشته شده است، البته مجموعه کامل این عکس‌ها در قالب کتابی به بازار عرضه شده که ما در این نمایشگاه تنها بخشی از آن را می‌بینیم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا تلخی موجود در آثار به نمایش در آمده در نمایشگاه «جنگ خاموش» از روی آگاهی بوده است؟ گفت: در هنر دو بحث وجود دارد. اول اینکه موضوع و ماهیت ذاتاً سیاه است و رویکرد دیگر سیاهی نمایست، یعنی از موضوعی برداشت سیاه و تلخ می‌شود. درباره این نمایشگاه باید بگویم که ماهیت این اتفاق به‌الذاته تلخ است.
این عکاس درباره استقبالی که از طرف مردم از این نمایشگاه صورت گرفته هم، تصریح کرد: آنچه که من از بازخوردهای مردم دریافت کردم این بود که آنها با عکس‌ها ارتباط برقرار کرده و تحت تاثیر آن قرار گرفته‌اند. این اتفاق به نوعی باعث می‌شود که پیرامون خود بیشتر دقت کنیم و متوجه آدم‌هایی شویم که روزگار را به سختی پشت سر می‌گذارند.
حسینی با تاکید بر اینکه به واسطه این نمایشگاه همچنین می‌خواستم به ظالمانه بودن برخی تحریم‌ها اشاره کنم و بگویم: برخی تحریم‌ها باعث می‌شود تا جان بسیاری از مردم بیگناه در معرض خطر قرار گیرد. این اتفاق درباره تحریم‌های دارویی که وجود دارد به وضوح می‌توان مشاهده کرد، اتفاقی که به وضوح می‌توان از آن به عنوان نقص حقوق بشر نام برد و وزارت امور خارجه باید با جدیت پی‌گیر نتایج بدی که بابت آن به وجود آمده باشد.
وی در انتهای سخنانش، درباره این نمایشگاه بیانیه‌ای منتشر کرده‌ام که عیناً در ادامه آن را می‌آوریم. «همه‌چیز از لحظه‌ای که خبر ناگوار بیماری پدرم را شنیدم شروع شد، تشخیص پزشکان (سیروز کبدی) بود، حال پدر رو به وخامت بود و ما شاهد تحلیل جسم و جان او بودیم، درمان پدر در حالی آغاز شد که با تغییرات اجتماعی و اقتصادی ناشی از تحریم‌های اعمال شده علیه ایران مواجه بودیم. همزمان با تلنبار شدن کاغذپاره‌ها در سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی، بخشی از خانه نیز از حجم کاغذهایی که نام داروهای نایابی برآن‌ها نوشته می‌شد، پُر می‌شد.
دغدغه تهیه داروهای نایاب و گران قیمت در آن روزهای پرتلاطم، بیماران و همراهان مستأصل را به مراکز متفاوت درمانی دولتی یا خصوصی می‌کشاند. قحطی دارو فشاری به مراتب بیشتر از خود بیماری به بیماران و خانواده‌هایشان وارد می‌کرد، تحریم‌های داروئی و اقتصادی ایران در دوره‌ای که هر یک روزش برای بیمار و خانواده‌اش به مثابه یک قرن می‌گذشت، جنگی خاموش و به دور از هیاهو و جنجال رسانه‌ای بود که بیماران و خانواده‌های آنان را مظلومانه قربانی دلالان تحریم‌ها کرده بود.
مجموعه‌ی حاضر، سعی دارد نه تنها زندگی این بیماران و دردها و رنج‌های نهانشان را به تصویر بکشد، بلکه معضلات اجتماعی که تنها یکی از جنگ‌های خاموش جامعه‌ی ما در ده سال گذشته است.»
در این گزارش برای ارزیابی بهتر از موضوع از اظهار نظر مردم نیز در این خصوص بهره می‌بریم تا به نوعی ارزیابی بهتری از این نمایشگاه داشته باشیم. سیدکاظم جلالی دوست، 40 ساله و کارمند در پاسخ به این سوال که چرا به دیدن این نمایشگاه آمده؟ بیان کرد: وقتی در خبرها شنیدم که قرار است نمایشگاهی با موضوع تحریم‌های دارویی برگزار شود، علاقمند شدم تا به دیدن آن بیایم، چون می‌خواستم به دستاورد منحوس کشورهایی که ادعای حفظ حقوق بشر را دارند بیشتر آشنا شوم.
وی ادامه داد: در این نمایشگاه عکس‌هایی دیده می‌شود که به شدت روح و روان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد به ویژه عکس‌هایی که در آن کودکان سرطانی یا بیماری‌های خاص نشان داده می‌شود. این عکس‌ها نشان می‌دهد که جنگ امروز ما بسیار سخت‌تر از هشت سال دفاع مقدس است، چون در آن زمان دشمن رو در روی ما قرار داشت، اما امروز این دشمنی شکلی متفاوت و ناجوانمردانه دارد. در این جنگ کشوری (ایران) تنها برای گرفتن حقش با تحریم‌هایی مواجه شد که به هیچ وجه مستحق آن نبود.
جلالی دوست در خاتمه سخنانش تاکید کرد: این نمایشگاه همچنین به ما می‌گوید دل خوش کردن به غرب سرابی بیش نیست، چون آنها برای ضربه زدن به ما حتی از رنج دادن کودکان هم چشم پوشی نمی‌کنند. نکته دیگری که درباره این نمایشگاه می‌توانم بگویم به ویژگی سیاه و سفید بودن عکس‌ها بر می‌گردد. این جنس عکاسی به نظرم به شدت با موضوع همخوان است چون به نوعی درد و آلام در آن بهتر نمود پیدا می‌کند. در حقیقت باید بگویم اگر عکس‌ها شکلی رنگی داشت مطمئناً تاثیرگذاری کنونی در عکس‌ها دیده نمی‌شود.
«جنگ خاموش» تصویر جنایت غرب
در ادامه این گزارش با خانمی گفت‌و‌گو کردیم که عکس‌ها نمایشگاه وی را متاثر کرده بود. سعیده یاراحمد درباره نمایشگاه «جنگ خاموش» گفت: عکس‌هایی که امروز من در این نمایشگاه دیدم، تنها عکس‌هایی نیست که از یک رویداد هنری گرفته شده، بلکه سندی برای جنایات کسانی است که طی 4 دهه گذشته از هیچ ظلمی نسبت به ایران اسلامی فروگذار نبودند. درضمن در این نمایشگاه نشان داده می‌شود که ایران‌ستیزان برای رسیدن به امیال پلیدشان از هیچ ظلمی فروگذار نیستند و برایشان فرق هم نمی‌کند که تصمیماتشان چه عواقب وحشتناکی می‌تواند درپی داشته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که عده‌ای معتقد هستند که این‌گونه تصاویر، سیاه‌نمایی است، تصریح کرد: این گفته به هیچ وجه معقول نیست، چون سیاه‌نمایی به کارهایی گفته می‌شود که در آن چهره کشور غیرواقعی سیاه نشان داده شود، اما در نمایشگاه «جنگ خاموش» سیاهی نیست، بلکه طلمی نشان داده می‌شود که به واسطه دشمنان کشورمان بر مردم ایران گذشته است.
یاردوست تاکید کرد: به مسئولان حوزه هنری و دیگر مسئولان هنری کشور توصیه می‌کنم که چنین نمایشگاه‌هایی را به صورت بین‌المللی نیز برگزار کنند، چون مردم تمام دنیا باید ببینند که قدرت‌های غربی تا چه حد دروغگو هستند. دروغگویانی که برای رسیدن به خواسته‌شان حتی از گرفتن جان کودکان هم دریغ نمی‌ورزند. همچنین این عکس‌ها باید به عنوان کتاب گردآوری شود، اتفاقی که خوشبختانه روی داده، چون کتاب شدن این عکس به نوعی آنها را ماندگار و ثبت می‌کند تا هیچگاه ظلمی که به این کشور رفته فراموش نشود.
وی در انتهای سخنانش تاکید کرد: درباره هنر متعهد، سخنان بسیاری تا به امروز مطرح شده است که به نظر شکل کامل آن را در نمایشگاه‌هایی چون «جنگ خاموش» می‌توان مشاهده کرد، زیرا در آن هم تعهد و دغدغه به کشور مشاهده می‌شود هم اینکه به لحاظ هنری کارهای دارای امتیازات بالای هنری هستند. مطلب پایانی که می‌خواهم به آن تاکید ویژه داشته باشم حمایتی است که می‌بایست از هنرمندانی که چنین آثاری را خلق می‌کنند، بشود، چون توجه به این دست آثار هنرمندان جوان را امیدوار می‌کند تا با انگیزه بیشتری در این حوزه قدم بردارند.
در بازید خبرنگار ایکنا از نمایشگاه «جنگ خاموش» با چند نفر دیگر نیز گفت‌و‌گو شد که همگی نظارتی مشابه آنچه که گفته شد را داشتند، اما در همه آنها می‌شد به خوبی تاثیرات این عکس‌ها را مشاهده کرد. برای همین امید داریم روزی برسد که دشمنان این سرزمین اسلامی خوار و خفیف شوند تا دیگر بابت ظلم‌هایی که انجام می‌دهند هیچ بیمار یا کودکی رنج نبیند.
علاقه‌مندان برای بازدید از این نمایشگاه می‌توانند تا روز چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت‌ماه ۹۶ از ساعت ۱۶ تا ۲۰ به گالری شماره یک «خانه عکاسان ایران» به نشانی تهران، خیابان سمیه، نرسیده به خیابان حافظ، حوزه هنری مراجعه کنند.
این روزها نمایشگاهی در حوزه هنری تهران با عنوان «جنگ خاموش» در حال برگزاری است که در آن به بحث دارو و کمبودهایی که در این حوزه وجود دارد پرداخته می‌شود. کمبودهای موجود در عرصه دارو نیز به این دلیل به وجود آمده که بدخواهان این نظام اسلامی از هر راهی استفاده می‌کنند تا به این انقلاب ضربه زنند، در این میان برایشان فرقی نمی‌کند که رسیدن به این خواسته از چه طریقی انجام می‌شود. کمبود دارویی بعضا بیماران به ویژه بیماری‌های خاص را با مشکل مواجه کرده است که در این میان کودکان بخشی از آنها را تشکیل می‌دهند؛ کودکانی که در اوج بی‌گناهی تنها برای کینه‌توزی عده‌ای مجبور به تحمل درد و سختی هستند.
در این نمایشگاه عکس‌های متعددی وجود دارد که شاید دیدن برخی از آنها، قابل تحمل نیست، اما این تلخی باعث می‌شود که ما به اهمیت موضوع بیشتر واقف شویم، چون ظلم و ستمی که در این حوزه رخ می‌دهد حد و مرز ندارد و باید به گوش جهانیان برسد. برای رسیدن به این خواسته هم هنر بهترین و تاثیرگذارترین زبان است. به ویژه هنر عکاسی می‌تواند حرف‌های بسیاری برای گفتن در این حوزه داشته باشد.
نمایشگاه «جنگ خاموش» حاصل تلاش سید محمدمهدی حسینی است که در مدت 3 سال عکس‌های مورد نظر را گرفته است. در این گزارش گفت‌و‌گوی با آن همراه می‌شویم. وی در ابتدای این سخنانش گفت: خانه عکاسان ایران از روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت‌ماه ۹۶ میزبان نمایشگاه عکس‌هایم با عنوان «جنگ خاموش» است.
حسینی درباره این نمایشگاه اظهار کرد: در این نمایشگاه ۳۵ قاب در ابعاد ۶۶×۱۰۰، ۵۰×۷۰ و ۱۲۰×۱۸۰ سانتی‌متر به نمایش گذاشته شده است، البته مجموعه کامل این عکس‌ها در قالب کتابی به بازار عرضه شده که ما در این نمایشگاه تنها بخشی از آن را می‌بینیم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا تلخی موجود در آثار به نمایش در آمده در نمایشگاه «جنگ خاموش» از روی آگاهی بوده است؟ گفت: در هنر دو بحث وجود دارد. اول اینکه موضوع و ماهیت ذاتاً سیاه است و رویکرد دیگر سیاهی نمایست، یعنی از موضوعی برداشت سیاه و تلخ می‌شود. درباره این نمایشگاه باید بگویم که ماهیت این اتفاق به‌الذاته تلخ است.
این عکاس درباره استقبالی که از طرف مردم از این نمایشگاه صورت گرفته هم، تصریح کرد: آنچه که من از بازخوردهای مردم دریافت کردم این بود که آنها با عکس‌ها ارتباط برقرار کرده و تحت تاثیر آن قرار گرفته‌اند. این اتفاق به نوعی باعث می‌شود که پیرامون خود بیشتر دقت کنیم و متوجه آدم‌هایی شویم که روزگار را به سختی پشت سر می‌گذارند.
حسینی با تاکید بر اینکه به واسطه این نمایشگاه همچنین می‌خواستم به ظالمانه بودن برخی تحریم‌ها اشاره کنم و بگویم: برخی تحریم‌ها باعث می‌شود تا جان بسیاری از مردم بیگناه در معرض خطر قرار گیرد. این اتفاق درباره تحریم‌های دارویی که وجود دارد به وضوح می‌توان مشاهده کرد، اتفاقی که به وضوح می‌توان از آن به عنوان نقص حقوق بشر نام برد و وزارت امور خارجه باید با جدیت پی‌گیر نتایج بدی که بابت آن به وجود آمده باشد.
وی در انتهای سخنانش، درباره این نمایشگاه بیانیه‌ای منتشر کرده‌ام که عیناً در ادامه آن را می‌آوریم. «همه‌چیز از لحظه‌ای که خبر ناگوار بیماری پدرم را شنیدم شروع شد، تشخیص پزشکان (سیروز کبدی) بود، حال پدر رو به وخامت بود و ما شاهد تحلیل جسم و جان او بودیم، درمان پدر در حالی آغاز شد که با تغییرات اجتماعی و اقتصادی ناشی از تحریم‌های اعمال شده علیه ایران مواجه بودیم. همزمان با تلنبار شدن کاغذپاره‌ها در سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی، بخشی از خانه نیز از حجم کاغذهایی که نام داروهای نایابی برآن‌ها نوشته می‌شد، پُر می‌شد.
دغدغه تهیه داروهای نایاب و گران قیمت در آن روزهای پرتلاطم، بیماران و همراهان مستأصل را به مراکز متفاوت درمانی دولتی یا خصوصی می‌کشاند. قحطی دارو فشاری به مراتب بیشتر از خود بیماری به بیماران و خانواده‌هایشان وارد می‌کرد، تحریم‌های داروئی و اقتصادی ایران در دوره‌ای که هر یک روزش برای بیمار و خانواده‌اش به مثابه یک قرن می‌گذشت، جنگی خاموش و به دور از هیاهو و جنجال رسانه‌ای بود که بیماران و خانواده‌های آنان را مظلومانه قربانی دلالان تحریم‌ها کرده بود.
مجموعه‌ی حاضر، سعی دارد نه تنها زندگی این بیماران و دردها و رنج‌های نهانشان را به تصویر بکشد، بلکه معضلات اجتماعی که تنها یکی از جنگ‌های خاموش جامعه‌ی ما در ده سال گذشته است.»
در این گزارش برای ارزیابی بهتر از موضوع از اظهار نظر مردم نیز در این خصوص بهره می‌بریم تا به نوعی ارزیابی بهتری از این نمایشگاه داشته باشیم. سیدکاظم جلالی دوست، 40 ساله و کارمند در پاسخ به این سوال که چرا به دیدن این نمایشگاه آمده؟ بیان کرد: وقتی در خبرها شنیدم که قرار است نمایشگاهی با موضوع تحریم‌های دارویی برگزار شود، علاقمند شدم تا به دیدن آن بیایم، چون می‌خواستم به دستاورد منحوس کشورهایی که ادعای حفظ حقوق بشر را دارند بیشتر آشنا شوم.
وی ادامه داد: در این نمایشگاه عکس‌هایی دیده می‌شود که به شدت روح و روان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد به ویژه عکس‌هایی که در آن کودکان سرطانی یا بیماری‌های خاص نشان داده می‌شود. این عکس‌ها نشان می‌دهد که جنگ امروز ما بسیار سخت‌تر از هشت سال دفاع مقدس است، چون در آن زمان دشمن رو در روی ما قرار داشت، اما امروز این دشمنی شکلی متفاوت و ناجوانمردانه دارد. در این جنگ کشوری (ایران) تنها برای گرفتن حقش با تحریم‌هایی مواجه شد که به هیچ وجه مستحق آن نبود.
جلالی دوست در خاتمه سخنانش تاکید کرد: این نمایشگاه همچنین به ما می‌گوید دل خوش کردن به غرب سرابی بیش نیست، چون آنها برای ضربه زدن به ما حتی از رنج دادن کودکان هم چشم پوشی نمی‌کنند. نکته دیگری که درباره این نمایشگاه می‌توانم بگویم به ویژگی سیاه و سفید بودن عکس‌ها بر می‌گردد. این جنس عکاسی به نظرم به شدت با موضوع همخوان است چون به نوعی درد و آلام در آن بهتر نمود پیدا می‌کند. در حقیقت باید بگویم اگر عکس‌ها شکلی رنگی داشت مطمئناً تاثیرگذاری کنونی در عکس‌ها دیده نمی‌شود.
«جنگ خاموش» تصویر جنایت غرب
در ادامه این گزارش با خانمی گفت‌و‌گو کردیم که عکس‌ها نمایشگاه وی را متاثر کرده بود. سعیده یاراحمد درباره نمایشگاه «جنگ خاموش» گفت: عکس‌هایی که امروز من در این نمایشگاه دیدم، تنها عکس‌هایی نیست که از یک رویداد هنری گرفته شده، بلکه سندی برای جنایات کسانی است که طی 4 دهه گذشته از هیچ ظلمی نسبت به ایران اسلامی فروگذار نبودند. درضمن در این نمایشگاه نشان داده می‌شود که ایران‌ستیزان برای رسیدن به امیال پلیدشان از هیچ ظلمی فروگذار نیستند و برایشان فرق هم نمی‌کند که تصمیماتشان چه عواقب وحشتناکی می‌تواند درپی داشته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که عده‌ای معتقد هستند که این‌گونه تصاویر، سیاه‌نمایی است، تصریح کرد: این گفته به هیچ وجه معقول نیست، چون سیاه‌نمایی به کارهایی گفته می‌شود که در آن چهره کشور غیرواقعی سیاه نشان داده شود، اما در نمایشگاه «جنگ خاموش» سیاهی نیست، بلکه طلمی نشان داده می‌شود که به واسطه دشمنان کشورمان بر مردم ایران گذشته است.
یاردوست تاکید کرد: به مسئولان حوزه هنری و دیگر مسئولان هنری کشور توصیه می‌کنم که چنین نمایشگاه‌هایی را به صورت بین‌المللی نیز برگزار کنند، چون مردم تمام دنیا باید ببینند که قدرت‌های غربی تا چه حد دروغگو هستند. دروغگویانی که برای رسیدن به خواسته‌شان حتی از گرفتن جان کودکان هم دریغ نمی‌ورزند. همچنین این عکس‌ها باید به عنوان کتاب گردآوری شود، اتفاقی که خوشبختانه روی داده، چون کتاب شدن این عکس به نوعی آنها را ماندگار و ثبت می‌کند تا هیچگاه ظلمی که به این کشور رفته فراموش نشود.
وی در انتهای سخنانش تاکید کرد: درباره هنر متعهد، سخنان بسیاری تا به امروز مطرح شده است که به نظر شکل کامل آن را در نمایشگاه‌هایی چون «جنگ خاموش» می‌توان مشاهده کرد، زیرا در آن هم تعهد و دغدغه به کشور مشاهده می‌شود هم اینکه به لحاظ هنری کارهای دارای امتیازات بالای هنری هستند. مطلب پایانی که می‌خواهم به آن تاکید ویژه داشته باشم حمایتی است که می‌بایست از هنرمندانی که چنین آثاری را خلق می‌کنند، بشود، چون توجه به این دست آثار هنرمندان جوان را امیدوار می‌کند تا با انگیزه بیشتری در این حوزه قدم بردارند.
در بازید خبرنگار ایکنا از نمایشگاه «جنگ خاموش» با چند نفر دیگر نیز گفت‌و‌گو شد که همگی نظارتی مشابه آنچه که گفته شد را داشتند، اما در همه آنها می‌شد به خوبی تاثیرات این عکس‌ها را مشاهده کرد. برای همین امید داریم روزی برسد که دشمنان این سرزمین اسلامی خوار و خفیف شوند تا دیگر بابت ظلم‌هایی که انجام می‌دهند هیچ بیمار یا کودکی رنج نبیند.
علاقه‌مندان برای بازدید از این نمایشگاه می‌توانند تا روز چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت‌ماه ۹۶ از ساعت ۱۶ تا ۲۰ به گالری شماره یک «خانه عکاسان ایران» به نشانی تهران، خیابان سمیه، نرسیده به خیابان حافظ، حوزه هنری مراجعه کنند.
