حجتالاسلام والمسلمین محمد شریفی صادقی، رئیس مؤسسه علمی فرهنگی تمدن علوی در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، با اشاره به عظمت ماه مبارک رمضان و چرایی ثوابهای بیشمار این ماه گفت: اگر بر ما میهمانی وارد شود که خودمان از او دعوت به عمل آورده باشیم با او چگونه رفتار خواهیم کرد؟ آیا سعی نمیکنیم تا جایی که ممکن است او را گرامی بداریم و در بهترین اتاق منزل و شریفترین مکان اتاق جایش دهیم؟ آیا نمیکوشیم برای پذیرایی او از بهترین و نفیسترین اشیا و مواد غذایی که در اختیار داریم، استفاده کنیم؟ قطعا جواب این سوالات مثبت است.
وی ادامه داد: بدون شک هر انسانی مادامی که بر فطرت انسانی خویش باقی است با میهمان خود برخوردی کریمانه و رفتاری متواضعانه دارد و تا جایی که ممکن باشد میهمانش را گرامی میدارد و بهترین اتاق را به او اختصاص داده و شریفترین مکان را برایش در نظر میگیرد؛ حتی جهت پذیرایی او، از نفیسترین لوازم موجود در منزل استفاده میکند.
این خطیب برجسته کشور افزود: خدای تبارک و تعالی نیز بنابر فرموده رسول خدا(ص) در ماه رمضان میزبان مؤمنان است و مؤمنان میهمان او هستند؛ میهماننوازی، یکی از اوصاف کمالیه است و خداوند آن را به عنوان یک کمال در ذات و فطرت هر کسی قرار داده است، لذا همه میدانیم که منبع و منشأ همه کمالات، خداوند است و هر یک از اوصاف کمالیه را در هر کس و هر جا بیابیم، خدای تبارک و تعالی آن را به صورتی شریفتر و کاملتر و بهتر از آن دارد.
هدیه خدا؛ بهترین و بالاترین منزلتها به بندگان مؤمن استحجتالاسلام شریفی صادقی تصریح کرد: خداوند به عنوان یک میزبان در ماه مبارک رمضان از میهمان خویش به بهترین وجه ممکن پذیرایی میکند و او را به بهترین مقامها تشرف داده و شریفترین چیز موجود را به او ارزانی میدارد؛ بهترین و بالاترین منزلتها ربوبیت است، و در عالم هستی رتبهای بالاتر از رتبه ربوبیت نمیتوان تصور کرد ولی خداوند به بنده خود این منزلت را در این ماه عطا میکند؛ از این رو است که در این ماه هر عملی چندین مرتبه بالاتر محاسبه میشود و خواب و سایر عبادتهای مؤمن و حتی نفس کشیدن او عبادت و ذکر محسوب میشود.
روزه در عبادت استرئیس مؤسسه علمی فرهنگی تمدن علوی با اشاره به حدیثی ادامه داد: رسول خدا(ص) میفرماید: «برای هر چیزی دری است و در عبادت، روزه است» با توجه به این روایت، روزه در عبادت است و این یعنی بدون روزه هیچ مؤمنی نمیتواند به عبودیت دست پیدا کند؛ لذا انسان از راه روزه به عبودیت میرسد و از طریق عبودیت است که به ربوبیت راه پیدا میکند؛ لذا اگر روزهدار به راستی و درستی وارد این ضیافت الهی شود ربوبیت را درک خواهد کرد.
وی در پاسخ به این سوال که کیفیت عبادت در این ماه چگونه است و روزهدار چه مراحلی را برای رسیدن به این کیفیت باید طی کند، گفت: عبادت عبارت است از خضوع و تسلیم بیقید و شرط در مقابل اوامر الهی و این یعنی شخص عابد، تمام حرکات و سکناتش را در طول زندگی با خواست و رضایت معبودش تنظیم کند و بدون رضایت او عملی را مرتکب نشود.
عبادت یعنی...خطیب برجسته کشور تصریح کرد: عبادت یعنی اگر فرد سخن میگوید مواظب باشد که خلاف رضای خالقش نگوید! اگر سکوت میکند، سکوتش خلاف دستور خدا نباشد و یا اگر نگاه میکند دقت کند که نگاهش با دستوری از دستورهای حقتعالی منافات نداشته باشد و خلاصه در تمام حالات و همه کارها رضایت معبود را مراعات کرده و بر خلاف رضای او عملی انجام ندهد.
مراحل روزه ...حجتالاسلام شریفی صادقی در ادامه با اشاره به مراحل روزه افزود: علمای اخلاق و اهل عرفان، روزه را دارای سه مرحله دانستهاند که شامل روزه عام، روزه خاص و روزه اخص میشود. روزه عام را عموم مسلمانان پایبند هستند؛ از این که روزهدار خود را از ارتکاب مبطلات یعنی خوردن و آشامیدن، جماع، استمنا، دروغ بستن به خدا و پیامبر(ص) و جانشینان پیامبر(ص)، رساندن غبار غلیظبه به حلق، فرو بردن تمام سر در آب، باقی ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح، اماله کردن، قی کردن که شرح آنها در رسالههای عملیه آمده است نگاه میدارد.
خطیب برجسته کشور اظهار کرد: روزه خاص روزهای است که افراد خاصی توفیق انجام آن را دارند که عبارت است از اینکه شخص روزهدار، علاوه بر موارد بالا چشم، گوش، زبان، دست، پا و دیگر اعضای خود را هم از گناه حفظ کند؛ روزه اخص نیز این است که روزهدار، علاوه بر تمامی موارد بالا و خودداری از ارتکاب گناه، قلب خویش را از جمیع افکار دنیوی و آن چه غیر حق است، حفظ کند و آن را دربست در اختیار خدا قرار دهد.
رئیس موسسه علمی فرهنگی تمدن علوی بیان کرد: روزه در عبادت و راه بندگی خداوند است و کسی که بتواند روزه حقیقی بگیرد و از همه قید و بندها و تمام وابستگیها و دلبستگیها دوری کند به درک واقعی از عبودیت خدا خواهد رسید.
توقف در مرحله نخست روزهحجتالاسلام شریفی صادقی عنوان کرد: متأسفانه ما هنوز در مرحله نخست توقف داریم و مراحل بالاتر را به دست فراموشی سپردهایم و یا به طور کلی از آنها بیخبر هستیم، در نتیجه از روزهداری چیزی جز گرسنگی و تشنگی، بهره و نصیبی نداریم. روزهداری که معنای واقعی بندگی را در این ماه حس نکند، به ضیافة الله راه پیدا نمیکند و در نهایت از مواهب این ضیافت الهی هم بهرهای نخواهد برد.