به گزارش خبرگزاری
بینالمللی قرآن (ایکنا) سید بن طاووس، از عالمان و عارفان جهان تشیع در کتاب شریف
«اقبال الاعمال» که جزء مهم ترین کتب ادعیه به حساب میآید در خصوص ترتیب دعا کردن
برای دیگران در شب قدر مینویسد: در یکی از
شبهای بزرگ ماه رمضان در حالی که سحر مشغول دعا کردن برای کسانی بودم که
مقدم کردن آنها در دعا واجب و یا نیکو است، و نیز برای کسانی که شایسته است انسان
توفیق دعا برای آنان را داشته باشد دعا میکردم، بر خاطرم گذشت که شایسته است
انسان ابتدا برای هدایت کافرانی که خداوند را انکار نموده و حرمت او را سبک میشمارند
و احکام او در بندگان و آفریدههایش را تغییر میدهند دعا کند تا از گمراهی خود
دست بردارند.
سید بن طاووس در ادامه
دلیل خود را از این کار توضیح میدهد: زیرا جنایت آنان بر ربوبیت و حکمت الهی و
عظمت نبوی، بزرگتر از جنایت کسانی است که خدا و رسول(ص) را میشناسند. از این رو
مقتضای تعظیم خدا و جلال او و تعظیم رسولش و حقوق او بر ما، که با گفتار و کردار
ما را هدایت نمود، این است که ابتدا برای هدایت کسانی دعا کنیم که ضرر و خطرشان
بیشتر است.
ایشان در ادامه به
ذکر مستندات قرآنی و روایی گفتار خود میپردازد و مینویسد: آیا نمیبینی قرآن
مقدس درباره شفاعت حضرت ابراهیم از ناسپاسان میفرماید: يُجَادِلُنَا
فِي قَوْمِ لُوطٍ (سوره 11 آیه 74) و آن حضرت را بر بردباری و شفاعت و مجادله
درباره قوم لوط ستوده است؟! یا روایت پیامبر اکرم(ص) که هرگاه قوم کافر او را میآزردند
و در کار خود زیادهروی میکردند آن بزرگوار میفرمود: «اللهم اغفر لقومی انهم
لایعلمون». یا حدیث منقول از حضرت عیسی را ندیدهای که فرمود: «بسان آفتاب باش که
بر نیک و بد میتابد».