نیاز کانون‌های قرآن دانشگاه‌ها به اتاق فکر

علیرضا مهدیزاده، قاری ممتاز کشورمان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) ضمن بیان سابقه طولانی فعالیت خود در کانون قرآن و عترت دانشگاه صنعت آب و برق شهید عباسپور تهران گفت: بعد از وقایع سال 88، مسئولان وقت فرهنگی وزارت علوم و دانشگاه‌ تمایل کمتری به کارهای تشکیلاتی و فعالیت‌های دانشجویان نشان می‌دادند.
وی افزود: در آن شرایط که تمایل مسئولان و دانشجویان برای فعالیت تشکل‌ها کم بود ما به دلیل علاقه‌ای که به خدمتگزاری به ساحت قرآن کریم و اهل بیت(ع) داشتیم با نیتی خالصانه وارد کار شدیم و سعی کردیم از کارهای تکراری تشکل‌های دیگر که نمودی از کارهای تکراری در سطح کشور نیز هست، فاصله بگیریم.
مهدیزاده در پاسخ به این سوال که چرا تشکل‌های دیگر دانشجویی همچون بسیج دانشجویی یا انجمن اسلامی دانشجویان را برای فعالیت انتخاب نکرد؟ گفت: به دلیل گرایش‌های خاص سیاسی که در آن تشکل‌ها وجود داشت، آن‌ها را برای فعالیت انتخاب نکردم گرچه همواره به تعامل، همفکری و برنامه‌های مشترک تاکید داشته و دارم.
مهدیزاده که در رشته مهندسی مکانیک دانشگاه امام حسین(ع) در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل است، اضافه کرد: اگر بار دیگر به دوران کارشناسی بازگردم یا تصمیم به فعالیت دانشجویی بگیرم، قطعا بار دیگر، کانون قرآن و عترت را انتخاب خواهم کرد و برگزاری منظم مسابقات قرآن دانشجویی، کلاس‌های آموزشی صوت و لحن در مسجد دانشگاه، تهیه بروشورهای قرآنی با رویکرد تفسیری و برگزاری پرتعداد محافل انس با قرآن کریم را در دستور کار قرار خواهم داد. همین که دانشجویان در فضای معنوی مسجد، پشت رحل‌ها بنشینند و قاری قرآن تلاوت کند، زمینه برای بسیاری از فعالیت‌های قرآنی مهیا می‌شود.
نفر اول مسابقات دانشجویی کشور و نفر سوم مسابقات سراسری نیروهای مسلح با اشاره به فعالیت‌هایی که در کانون قرآن و عترت دانشگاه صنعت آب وبرق شهیدعباسپور انجام داده است، گفت: ما محافل متعددی با تلاوت اساتید قرآن همچون استاد حسین رستمی در دانشگاه برگزار کردیم و برنامه‌های معرفتی در آمفی‌تئاتر دانشگاه‌‌، تدارک دیدیم، اما کافی نبود و مشکلاتی وجود داشت.
وی سپس با نگاه آسیب‌شناسی به تحلیل وضعیت کانون‌های قرآن و عترت دانشگاه‌های کشور پرداخت و گفت: مشکل ما این بود که پس از مدتی انسجام از بین رفت، اگرچه در ابتدا همگی با خلوص نیت و برای خدمت به قرآن و اهل‌بیت شروع کرده بودند اما فقدان یک مرشد و راهنما باعث شد انگیزه، نظم و هماهنگی بسیاری از ایده‌ها و فعالیت‌ها از بین برود، چه خوب گفته‌اند که «هَلَک مَن لَیسَ له حکیمٌ یُرشِدُه».
مهدیزاده ضمن تاکید بر وجود مرشد و خط فکری در کانون‌های قرآن وعترت دانشگاه‌های کشور افزود: اکیداً و حتماً این نیاز وجود دارد که کانون‌های قرآن کل کشور، اتاق فکری برای تبادل ایده‌ها و همکاری در برنامه‌ها داشته باشند و در نهایت بتوانند برای برنامه‌های سالانه خود، خطی مشی تعیین کنند تا از آن عدول نکنند، بدانند چه کارهایی را باید انجام بدهند و چه کارهایی را قطعا انجام ندهند.
وی بار دیگر با اشاره به اهمیت تعامل میان تشکل‌های دانشجویی گفت: یکی از مشکلاتی هم که باید حل شود، تک بعدی نگری است و یک فعال کانون قرآن باید بتواند با تشکل‌های دیگر همچون بسیج دانشجویی، انجمن اسلامی دانشجویان و حتی انجمن‌های علمی همکاری کند.
مهدیزاده با طرح یک سوال گفت: اصلا چه ایرادی وجود دارد که یک نفر هم در کانون موسیقی یا تئاتر دانشگاه فعالیت کند و هم در کانون قرآن؟ هیچ اشکالی ندارد؛ چرا که هر سلیقه‌ای باید در جای خودش محترم باشد.
قاری ممتاز کشورمان درادامه گفت: اگرچه مهجوریت قرآن در دانشگاه‌ها از مهجوریت آن در جامعه اثر می‌پذیرد، اما می‌توان با وجود اتاق فکر و خط مشی و برنامه‌ریزی از ظرفیت کانون قرآن و عترت برای ترویج معارف قرآن و اهل بیت در دانشگاه استفاده کرد.