گام اول برای قدم نهادن در جاده اخلاق قرآنی توبه است

گام اول برای قدم نهادن در جاده اخلاق قرآنی توبه است

وی ادامه داد: گام اول این جاده توبه و بازگشت از گناه به سوی خداوند غفارالذنوب است زیرا تا این بازگشت محقق نشود و با آب توبه درون دل شسته نشود، با چراغ توبه ظلمات دل روشن نشود و با توبه بار سنگین گناه را از دوش بر نداریم و وارد جاده اخلاق نشویم توبه ما ناقص است و نماز و روزه ما نیز ناقص می‌ماند پس برای قبولی نماز، روزه و حج ابتدا باید توبه کرد.

شست و شو دادن دل از آلودگی‌ها از آثار توبه است

حجت الاسلام والمسلمین رضوانی‌زاده تصریح کرد: شست و شو دادن دل از آلودگی‌ها، تبدیل کردن ظلمات و تاریکی‌های دل به روشنایی و خوبی، برداشتن بار گناه از دوش از جمله آثار توبه کردن است. عارف و عالم دینی فیض کاشانی(ره) در کتابش نوشته: «توبه اولین راه و اولین قدم برای رسیدن به خدا و سالک شدن است» و این گام و قدم برای همه انسان‌هاست به غیر از 14 نفر که معصوم و بی‌گناه هستند همه ما گناه کار هستیم ولی به خاطر ستار العیوب بودن خدا از گناه هم خبری نداریم. روایت داریم که اگر این پرده‌ها کنار برود جنازه‌ها روی هم می‌ماند و کسی حاضر نمی‌شود فردی را که می‌داند چه خطاهای را مرتکب شده را تشیع کند و برای او طلب مغفرت کند.

حضرت آدم هم توبه کرد

این کارشناس مذهبی اظهار کرد: اگر کسی بخواهد به حضرت آدم(ع) تأسی کند باید توبه کند او که پیامبر خدا بود توبه کرد پس ما هم باید توبه کنیم.

دعاهای مفاتیح را نوبر کنیم

این مدرس حوزه بیان کرد: توبه دری است که همیشه باز است و هیچ‌گاه بسته نمی‌شود و زمان و مکان خاصی ندارد. در مفاتیح الجنان 15 مناجات از مناجات امام سجاد(ع) آمده است و چه خوب است این دعاها را مانند میوه‌های نوبرانه یک بار امتحان کنیم. خیلی از میوه‌ها مربوط به فصل خاص است و خانواده‌ها گاهاً به اصرار بچه‌ها یا فقط بخاطر تست مزه آن میوه را یک بار امتحان می‌کنند. چه خوب است ما هم شبی وضو بگیریم سجاده‌ای پهن کنیم و یکی از دعاهای مفاتیح را نوبر کنیم و یک بار امتحان کنیم اگر مزه تلخی داشت کنارش بگذاریم ولی اگر شیرین بود رهایش نکنیم.

توبه دری است که هیچ‌گاه بسته نمی‌شود

حجت الاسلام والمسلمین رضوانی‌زاده گفت: یکی از دعاهای مفاتیح به دعای تائبین معروف است و شرح دعا این چنین است:« إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ»، در این دعا می‌خوانیم: خدایا تو دری به سوی بنده‌هایت باز کردی که اسم آن را توبه گذاشتی و به گناهکارانت می‌گویی از این در که هیچ‌گاه بسته نمی‌شود رد شوند و گناهکاران حقیر باید بدبخت باشند که از این در رد نشوند.

وی ادامه داد: پای منبر و هیئت رفتن، خدا را خوشحال می‌کند ولی چی خدا را بیشتر از همه خوشحال می‌کند؟ امام باقر(ع) در این باره می‌فرماید:«اِنَّ اللهَ تَعالی اَشَدُّ فَرَحاً بِتَوبَةِ عَبدِهِ مِن رَجُلٍ اَضَلَّ راحِلَتَهُ وَزادَهُ فی لَیلَةٍ ظَلماءَ فَوَجَدَهُما ، فَاللهُ اَشَدُّ فَرَحاً بِتَوبَةِ عَبدِهِ مِن ذلِکَ الرَّجُلِ بِراحِلَتِهِ حینَ وَجَدَها»، (همانا خداوند تعالی خشنودتر و شادتر است نسبت به توبه بنده‌اش از کسی که زاد و توشه‌اش را در شب تاریک گم کرده پس آن را بیابد، خداوند نسبت به توبه بنده‌اش خوشحال تر از این مردی است که زاد و توشه‌اش را پیدا کرده است.) درواقع خداوند آغوشش را باز کرده و به همه گناهکارها می‌گوید هرآنچه هستی بازا، این درگه ما درگه ناامیدی نیست، مشرکی، گبری، کافری هرچه هستی بیا. تا این کثافت‌ها از تنت خارج نشود به مراحل بالاتر سلوک نخواهی رسید.

حجت الاسلام والمسلمین رضوانی‌زاده بیان کرد: اگر بخواهیم کلمه توبه را ریشه یابی کنیم و معنای آن را متوجه شویم باید گفت که، توبه از تاب، یتوب می‌آید و یعنی بنده گنهکار وقتی توبه می‌کند از گناه به سمت طاعت برمی‌گردد البته خداوند نیز توبه می‌کند و در روایات به تواب الرحیم معروف است به این معنا که از عذاب به مغفرت برمی‌گردد در اصل اگر بنده خطا کار از گناه به سمت طاعت برگردد خداوند نیز از عذابش به سمت مغفرتش برمی‌گردد.

زینب رحیمی