سعید خیراللهی، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: در سی و ششمین دوره جشنواره بینالمللی «تئاتر فجر» و در بخش آف استیج(خارج از صحنه) با کارگردانی نمایش«ویروس» حضور داشتم که مجموعاً سه اجرا در مکانهای مختلف اجرا رفتیم که به غیر از زمانبندی یکی از اجراها که مناسب نبود، خوشبختانه دو اجرای دیگر موفق و با استقبال خوب تماشاگران مواجه شد.
وی ادامه داد: «ویروس» با روایت نمایشی خود به ریشهیابی آسیبهای اجتماعی حاصل از ویروسهایی که در زندگی هر کدام از ما ممکن است به وجود آمده است میپردازد، وقتی صحبت از ویروس میشود تنها منظور آفتی که متوجه گوشیهای تلفن همراه و یا سیستمهای رایانهای میشود نیست، اساساً هر نگرش منفی که در زندگی وارد شده و موجب شود زندگی از مسیر صلاح و صواب خود خارج شود را میتوان ویروسی ناخوانده در زندگی تلقی کرد که متأسفانه این عارضه موجب شده است زندگی بسیاری از ما در زندگی روزمره به دلیل درگیر شدن با مجموعهای از اطلاعات و دانستنیهای غیرضروری که تنها پیامد آن تشویق و ضعف اعصاب است، دچار تبعات منفی شود.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان ایلام تصریح کرد: صرفنظر از این مسئله و شرکت در جشنواره در قالب بخش آف استیج باید به نکتهای که به نظر طرح آن لازم و ضروری است اشاره کنم و آن اینکه متأسفانه در دوره اخیر جشنواره «تئاتر فجر» با تزریق نوعی نگرش شبهروشنفکری و اصرار دوستان مسئول برگزاری به آن، شاهد هستیم که تکلیف بسیاری از گروههای نمایشی که دل در گروی این جشنواره دارند، مشخص و روشن نیست.
خیراللهی با اشاره به اینکه علاوه بر فعالیت در عرصه تئاتر خیابانی به اتفاق گروه در زمینه تئاتر صحنهای نیز فعال است گفت: «تئاتر فجر» با پافشاری بر همان نگرش خود یعنی دورخیزی که بنا به ادعای دبیر و مسئولان برگزاری برای تحقق بینالمللی برگزار شدن جشنواره دارد، تئاتر مناطق و جشنوارههای استانی فجر را حذف کرده و راه را برای حضور گروههای فعال شهرستانی مسدود میکند؛ در این شرایط تکلیف گروههای منتخب شهرستانی که در نهایت مضیقه امکانات کاری را به امید شرکت در جشنواره فجر تولید میکنند، چیست؟ چرا ما باید در زمینه برگزاری جشنواره «تئاتر فجر» با برخی از رویدادهای تئاتری دنیا که از هیچ نظری با آنها قابل قیاس نیستیم مقایسه کنیم در حالیکه همچنان به دلیل فقدان و ضعف در زیرساختهای تئاتر حتی قادر به تأمین نظر گروههای فعال داخلی نیستیم چه برسد به عرض اندام در برابر گروههای نمایشی خارجی؟
وی افزود: آنچه که متأسفانه در دوره اخیر شاهد قوت یافتن آن هستیم و به این سبب بسیاری از گروههای فعال تئاتری در داخل کشور تکلیف خود را در نسبت رفتاری که جشنواره «تئاتر فجر» با آنها دارد نمیدانند چیست ریشه در ادوار گذشته «تئاتر فجر» دارد و اینکه مسئولیت جشنواره به عهده گروهی از بدنه علمی و دانشگاهی گذاشته شد و نتیجه اینکه بدون در نظر گرفتن ظرفیتهای تئاتر داخلی و واقعیت تلخی که در جریان فعالیتهای روی داده در داخل کشور شاهد آن هستیم، تنها نگاه به دوردستها و ممالک مترقی صاحب تئاتر دارند و نتیجه اینکه با منظری روشنفکرمآبانه سعی دارند خود را حتی شده از نظر ظاهری با فلان رویداد مطرح تئاتری در دنیا مقایسه کنند که باید بگویم این قیاس معالفارق است و حال تئاتر ایران بسیار وخیمتر از احوالی است که سعی در ترسیم و ظاهرسازی آن دارند.
خیراللهی در پایان گفت: دوستان مسئول در دبیرخانه و ستاد برگزاری جشنواره «تئاتر فجر» به جای وقت صرف کردن به منظور پرداختن به چنین مقولاتی و بازی با واژگان که مثلاً به جای عبارت خارج از صحنه واژه لاتین و دهان پرکن آن یعنی آف استیج را به کار برند به دنبال رفع نواقص جشنواره و تقویت زیرساختها به منظور جلب رضایت گروه های تئاتری داخلی باشند و آنگاه نیمنگاهی به حضور گروههای خارجی داشته باشند.