فصلنامه قرآن و حدیث سفینه به ایستگاه ۵۷ رسید

به گزارش ایکنا؛ در این شماره از فصلنامه تخصصی قرآن و حدیث سفینه مقالاتی با عناوین «طباطبایی و المیزان (پرسش‌ها و پاسخ‌ها)» به قلم منصور پهلوان، «نقدی بر مبانی و یافته‌های احمد صبحی منصور در باب قرآن و سنت» نوشته محمود قربانلو، «آسیب‌شناسی روش تفسیری دمنهوری در الهدایة و العرفان فی تفسیر القرآن بالقرآن» نگارش زینب طیّبی و «حکم عقل به ضرورت تعویل کلام خدا بر بیان حجت‌های خدا» به خامه اصغر غلامی منتشر شده است.

همچنین مقالات «نقد شیخ محمد سند به مدّعای قرآن‌ بسندگی» نگارش سمیه خلیلی آشتیانی، «مکتب قرآنیون و نقد مدّعای آن در عدم حجیت سنت نبوی» به قلم مرضیه بلخاری قهی، «شخصیت شناسی و منبع شناسی قرآنیون» نوشته زهره اخوان مقدم و سید مجید نبوی، «معرفی جامع حدیثی الفصول المهمة فی اصول الائمة» به قلم مجید معارف، فرهاد احمدی آشتیانی و «نقد و بررسی روایات اسباب نزول آیات آغازین سوره معارج» محسن احتشامی‌نیا و طاهره علی‌مرادی نیز دیگر عناوینی است که در این شماره منتشر شده است.

در بخش‌هایی از مقاله «نقدی بر مبانی و یافته‌های احمد صبحی منصور در باب قرآن و سنت» آمده است: احمد صبحی منصور –که نماد جریان قرآنیون و سنت ستیزی در مصر است – در دو کتاب «القرآن و کفی مصدراً للتشریع الاسلامی» و «الصلاة بین القرآن الکریم و المسلمین» می‌کوشد تا استدلال‌هایی برای مبنا و بنای خود فراهم سازد؛ مبانی وی عبارت از 1-قرآن تنها منبع و مصدر تشریع اسلامی، 2- بین نبی و رسول به عناوین شخصیّت حقیقی و حقوقی تفاوت دارد و فقط از عنوان رسول تبعیّت و پیروی واجب است، نه از نبی که شخصیّت حقیقی است، 3- پیامبر و صحابه دستور به منع کتابت داده‌اند، بنابراین چیزی به عنوان حدیث (سنّت) حجیّت ندارد، هستند، از این رو وی در توجیه عدم ذکر کیفیّات تعداد رکعات نماز در قرآن و نیز عدم ذکر جزییّات دیگر موضوعات احکام مانند حج و غیر آن استدلال‌هایی آورده‌اند که منجر به ردّ سنّتِ برگرفته از معصوم می‌گردد.

نگارنده در این گفتار، دیدگاه‌های او را بر اساس نوشتارهایش بیان می‌دارد و کلام او را در دو مورد(مبنا و بنا) بررسی می‌کند. منصور کفایت قرآن را بر دو آیه مبتنی می‌داند: انعام 38 و نحل 89، نویسنده تبیین کرده است که عبارت «من شیء» و «کلّ شیء» به معنای «عموم اضافی» است نه «عامّ حقیقی». بعلاوه قرآن شأن تبیین آیات و تعلیم کتاب را برای پیامبر(ص) قائل شده است. مبانی دیگر منصور، فرق نبی و رسول از دیدگاه قرآن و حیطۀ اطاعت از پیامبر(ص) است که نگارنده بر اساس قرآن به آنها پاسخ می‌دهد. منصور سنت را نقیض قرآن می‌داند و به اخبار نهی پیامبر(ص) از کتابت حدیث استناد می‌کند.

انتهای پیام