«لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللّهِ العَلِىِّ العَظیم»؛ راه برطرف شدن گرفتارى و فقر
گروه ادب ــ در کتاب «نسیم سحر» شامل احادیث ابتدای درس خارج فقه آیت‌الله العظمی خامنه‌ای از ذکر «لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللّهِ العَلِىِّ العَظیم» به عنوان راه برطرف شدن گرفتاری و فقر یاد شده است.
به گزارش ایکنا؛ به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی انتشارات انقلاب اسلامی، در کتاب «نسیم سحر» که شامل احادیث ابتدای درس خارج فقه آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای است، به حدیثی درباره برطرف شدن گرفتاری و فقر اشاره شده که در آن آمده است: «عَن اَمیرِ المُؤمِنینَ (ع) عَن رَسولِ اللّهِ (ص) اَنَّهُ قالَ: مَن تَظاهَرَت نِعَمُ اللّهِ عَلَیهِ فَلیکثِرِ الشُّکرَ وَ مَن اُلـهِمَ الشُّکرَ لَم یحرَمِ المَزیدَ وَ مَن کَثُرَ هُمومُهُ فَلیکثِر مِنَ الاِستِغفارِ وَ مَن اَلَحَّ عَلَیهِ الفَقرُ فَلیکثِر مِن قَولِ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللّهِ العَلِىِّ العَظیمِ.»؛ امیرالمؤمنین (ع) از قول پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کنند که فرمود: کسى که نعمت‌هاى پروردگار برایش متراکم و انبوه شود، باید شکر خود را افزایش بدهد و هر کسی شکر به دل او الهام شود، از افزایش نعت محروم نمی‌شود و هر کسی گرفتارى و غم و غصّهاش زیاد شد، زیاد استغفار کند و هر کسی مورد هجوم فقر قرار گیرد، باید زیاد «لا حول و لا قوّة الّا باللّه العلىّ العظیم» بگوید.
«مَن تَظاهَرَت نِعَمُ اللّهِ عَلَیهِ فَلیکثِرِ الشُّکر»؛ «امیرالمؤمنین (ع) از قول پیامبر (ص) می‌فرماید: کسى که نعمت‌هاى پروردگار براى او انبوه و متراکم شده است، باید شکر خود را افزایش بدهد. بعضى وقتى به نعمت می‌رسند ــ چه نعمت مال، چه نعمت جاه، چه نعمت اولاد و از این قبیل ــ شکر را فراموش می‌کنند؛ کأنّه رابطه افزایش نعمت با شکر رابطه معکوس است؛ اینهایى که بیشتر دارند، کأنّه کمتر شکر می‌کنند؛ این خلاف قاعده است؛ هر نعمتى باید وظیفه شکرگزارى را در انسان تقویت کند.»
«وَ مَن اُلهِمَ الشُّکرَ لَم یحرَمِ المَزید»؛ «کسى که خداى متعال شکر را به دل او بیندازد و الهام کند، از افزایش نعمت محروم نخواهد ماند»؛ «لَئِن شَکَرتُم لاَزیدَنَّکُم»؛ «آیه قرآن و صریح وعده الهى است؛ در اینکه تردیدى نیست.»
«وَ مَن کَثُرَ هُمومُهُ فَلیکثِر مِنَ الاِستِغفار»؛ «و هرکسى که هموم او ــ یعنى چیزهایى که دل او را به خود مشغول می‌کند و موجب همّ او و اهتمام او می‌شود ــ زیاد شد، استغفار را زیاد کند. خب، حالا یکوقت این است که ما یک رابطه غیبى و طبیعى فرض می‌کنیم بین استغفار و برطرف شدن هموم؛ ممکن است؛ نباید این چیزها را منکر شد. اینکه ما می‌گوییم استغفار موجب می‌شود که همّ و غمّ انسان برطرف بشود، این ممکن است، هیچ بُعدى ندارد؛ اینها را استبعاد نباید کرد. خیلى از روابط طبیعى و قوانین الهى در عالم طبیعت هست که ما آنها را کشف نکردهایم؛ فرض بفرمایید: ذکر خدا و یاد خدا در کیفیت بسته شدن مولکولهاى یخ. وقتى که آب، یخ می‌بندد، وقتى با ذکر الهى همراه باشد، با آیه قرآن همراه باشد، این مولکول شکل صحیح و طبیعى خودش را می‌گیرد. اینها ثابت شده؛ اینها چیزهایى است که علمى است، یعنى حرف ما نیست، در آزمایشگاه اینها اثبات شده؛ این را چندى پیش براى ما از اینترنت آوردند، بعد معلوم شد در داخل کشور هم بعضىها از همین جوان‌هاى اهل علم و دانشآموز و مانند اینها، خودشان هم تجربه کردهاند این را؛ نوار عبدالباسط را می‌گذارند، فرض بفرمایید که آب را تبدیل به یخ می‌کنند یا شربت را نبات می‌کنند؛ مولکولهاى نبات با این صدا شکل طبیعى و صحیح خودش را دارد که شکلش را هم براى ما عکسبردارى کردند یعنى تصویر کردند و آوردند؛ بعد همین حالت با به زبان آوردن یا حتى نوشتن یک جمله بد بر روى آن شیشه یا آن ظرف وقتى که انجام می‌گیرد، آن شکل نامنظم می‌شود؛ خب، یک رابطه طبیعى است دیگر. حالا به ما می‌گویند که وقت وضو گرفتن مثلاً «اِنّا اَنزَلناه» بخوانید، یا «اَللّهُمَّ بَیض وَجهى» بخوانید و آدم با خودش فکر می‌کند که حالا این چیست! نه، این تأثیر دارد، تأثیرات طبیعى هم دارد؛ از این قبیل میلیاردها رابطه در این عالم طبیعت هست که اینها را ما کشف نکردهایم؛ مثل یک آدمى که نمی‌داند الکتریسیته و برق چیست، اینجا که مىآید می‌بیند که شما آن طرف یک دکمهاى را زدید، چراغ اینجا روشن شد، او خیال می‌کند تصادفى است، یک چیز غیبى است؛ درصورتى که نه، یک سیمى دارد که او خبر ندارد؛ ما از این خبر نداشتنها الى ماشاءالله در عالم طبیعت داریم که حالا هر چه علم انشاءالله پیش برود، اینها بیشتر آشکار خواهد شد. بنابراین هیچ مانعى ندارد که آدم بگوید که بین استغفار و بین برطرف شدن هموم، یک رابطه طبیعى هست لکن علاوه بر این، یک چیز واضحترى هم می‌شود فرض کرد و آن این است که انسان بگوید: «وَ مآ اَصابَکُم مِن مُصیبَةٍ» فَبِما کَسَبَت اَیدیکُم؛ مگر غیر از این است؟ هموم انسان ناشى از آن چیزهایى است که ما خودمان به دست خودمان براى خودمان فراهم کردیم؛ سیئات ماست؛ «ذلِکَ بِما قَدَّمَت یداکَ وَ اَنَّ الله لَیسَ بِظَلّامٍ لِلعَبید». خب، بنابراین اگر چنانچه هم و غمّ شما که ناشى از یک حادثه موجب همّ و غم است زیاد شد، شما استغفار کنید یعنى ریشه را بخشکانید؛ گناه را از بین ببرید تا آن علت از بین برود، همّ و غم هم از بین برود. این هم می‌تواند یک نوع رابطه دیگرى باشد.
«وَ مَن اَلَحَّ عَلَیهِ الفَقرُ فَلیکثِر مِن قَولِ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللّهِ العَلِىِّ العَظیم»؛ و هرکس مورد هجوم فقر قرار گیرد، باید زیاد این ذکر را بگوید: «لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللّهِ العَلِىِّ العَظیم.»
انتهای پیام
